تا حال شده تو شغلتون موقعیتی گیر کنید که نه راه پس داشته باشید و نه را پیش؟ حتما براتون اتفاق افتاده. تو اون موقعیت چه حسی بهتون دست می داد؟
مثلا با بعضی افراد در یک محیط هستید که اخلاق کاری رو رعایت نمی کنند، یا یه محیط مسموم کاری که پیشرفت به چیزهایی بجز شایستگی فردی بستگی داره، یا حقوقی که می گیرید نسبت به اون منفعتی که به اون شرکت می رسوند همخوانی نداره، یا وجودتون واسه شرکت باعث خیر و برکته اما مدیران متوجه این قضیه نیستن، یا فکر می کنید چرا باید شما کار کنید و کمتر از یک درصد سود آوری رو که واسه شرکت دارید به عنوان حقوق دریافت کنید؟ چند نفر تو شرکت هستن که کاری بجز حرکت دنبال شما و بدگویی و تخریب دستاوردهاتون ندارن؟
اگر فردی هستید که به بهتر کردن دنیا علاقه دارید و دوست دارید در فیلد خودتون پیشرفت کنید. یه جایی می خوندم تخصص یعنی یادگیری مداوم. اگر فردی متخصصی هستید که به یادگیری مداوم اعتقاد دارید و هر روزتون بهتر از دیروزه؟ پس حتما این روزها یکی از شرایط بالا براتون اتفاق می افته.
اما چرا این شرایط واسمون بوجود میاد و چه عکس العملی باید داشته باشیم؟
اینجا می تونید پست کامل در این خصوص بخونید
