آیا مرزی بین انیمیشن و فیلم‌های سینمایی وجود داره؟ معلومه که بله. شاید جالب باشه بدونیم چی باعث می‌شه انقدر عمیق وارد دنیای انیمیشن بشیم و جهان دور و برمون رو فراموش کنیم.
بهزاد خدا پرست در کتاب زیبایی شناسی انیمیشن که ۹۵ صفحه‌ست به این سوال جواب داده. تفاوت‌های انیمیشن و فیلم‌های سینمایی رو بررسی کرده و راه شناختن این تفاوت‌ها رو نشون داده.
از نظر خداپرست ۵ عامل زیر بیش از همه باعث تفاوت دنیای انیمیشن و فیلم‌های سینمایی می‌شن. بریم با هم ببینیم:
انیمیشن برخلاف فیلم سینمایی، فریم به فریم ساخته می‌شه. پس حتی منسجم‌ترین انیمیشن‌ها هم دارای گسیختگی هستن و این گسیختگی تغییرات ناگهانی در عناصر و شخصیت‌ها رو ممکن می‌کنه.
سینمای انیمیشن روایت واقعیت جهان مدرن است؛ پاره پاره، بی‌نظم با تصوری از پایان یا با پوششی از روایت منسجم.
در فیلم‌های سینمایی نویسنده نمی‌تونه ان چنان متفاوت از زندگی روزمره بنویسه به همین خاطر ما اغلب با دیدن فیلم‌های سینمایی احساس همذات پنداری می‌کنیم. در صورتی که این موضوع گاهی در مورد انیمیشن صدق نمی‌کنه.
خیلی از شخصیت‌ها به سبب تفاوت زیاد ظاهری نسبت به ما، همذات پنداری خاصی رو بهمون منتقل نمی‌کنن. همین هم باعث می‌شه گاهی بیشتر تحت تاثیر رفتارهاشون قرار بگیریم. اگه دوست دارین راجع به شخصیت انیمیشن بیشتر بدونین؛ در مطلب ۵ نکته خلق شخصیت در فیلم نامه نویسی انیمیشن نکات جالبی رو براتون توضیح دادم.
دست انیمیشن برای فرار از واقعیت بسیار بازه. حتی گاهی می‌تونه از زمانه جلو باشه. همین عدم شباهت به واقعیت هم انیمیشن رو بسیار متفاوت از سینما می‌کنه.
دست فیلم سینمایی در جلو زدن از واقعیت بسته‌ست. حتی استفاده از جلوه‌های ویژه هم تا یه حدی قابل انجامه و جدا از اون از لحاظ هزینه هم برای کارگردان محدودیت‌های بیشتری وجود داره.
در انیمیشن شوخی بسیار پر رنگه و شاید همین موضوع هم عاملی باشه که هم کودکان می‌تونن از اون بهره ببرن و هم بزرگسالان. فروید معتقده که شوخی یکی از مهم‌ترین راه‌های گذر از مرزهای ممنوعه است.
شوخی به دو ساحت ممنوعیت و محدودیت تعلق داره که سینمای انیمیشن بیشتر روی ممنوعیت‌ها دست می‌ذاره. همه این شوخی‌ها دست به دست هم می‌دن تا تماشاگر خودش رو با دیدن انیمیشن تخلیه کنه.
انیمیشن‌ها مسائل بزرگ رو کوچیک می‌کنن و تقلیل می‌دن. جالب این که حتی گاهی شخصیت‌ها بر می‌گردن رو به بیننده و باهاشون حرف می‌زنن. این موضوع برای بچه‌ها جالبه، چون دنیا با پیچیدگی زیادی که داره اون‌ها رو گیج می‌کنه.
ما در نقش بزرگ‌سال هم به چنین تقلیل‌هایی نیاز داریم. گاهی مشکلات چنان بزرگ به نظر می‌رسن که دیدن مسائل کوچیک برامون آرامش‌بخشه.
برای شخص من عدم شباهت انیمیشن به واقعیت خیلی خیلی جذابه. به نظر شما مهم‌ترین عاملی که باعث تفاوت انیمیشن و سینما می‌شه، چیه؟
