همرنگ جماعت

زمان: پنجاه هزار سال قبل

مکان: سرنگتی (دشتی پهناور در شمال تانزانیا)

تصور کنید که با دوستان شکارچی خود در حال گشت زدن هستید و ناگهان دوستانتان فرار می کنند. شما چه می کردید؟ همان جا می ماندید؟ غرق فکر می شدید و بررسی می کردید آیا چیزی که به آن نگاه میکنید شیر است یا حیوان بی خطری که میتوانست منبع عذایی مناسبی برایتان باشد؟ آبا واقعیست؟ یا کیک است؟ :) قطعا شما هم به دنبال دوستانتان می دویدید. بعدا و در جای امن فرصت برای فکر کردن به اینکه آن «شیر» در واقع چه چیزی بوده پیدا میشد. اما عده کمی که متفاوت با گروه رفتار میکردند سرانجام خوبی نداشتند. ما نوادگان کسانی هستیم که از رفتار دیگران پیروی میکردند و این آنچنان در وجود ما ریشه دوانده که امروز هم از آن استفاده می کنیم، حتی در مواقعی که قرار نیست کمکی به زنده ماندن ما بکند.

خطای تأیید اجتماعی، که گاهی از آن به عنوان غریزه ی جمع گرایی یاد میشود به این معناست که هر چه تعداد بیشتری از مردم عقیده ی خاصی را دنبال کنند، ما آن عقیده را بهتر (درست تر) می پنداریم هر چه تعداد افرادی که رفتار خاصی را بروز میدهند بیشتر باشد این رفتار از سوی دیگران مناسب تر ارزیابی می شود. صنعت تبلیغات نیز از ضعف ما در قبال تأیید اجتماعی استفاده میکند. در مواردی که وضعیت نامشخص باشد، مثل تصمیم گیری بین انواع اتومبیلها، محصولات نظافتی، محصولات زیبایی و... که هیچ مزایا و معایب آشکاری نسبت به هم ندارند. اما چرا باید یک محصول صرفاً به خاطر اینکه بیشتر به فروش میرسد بهتر باشد؟

سامرست موام جمله ای دارد که می گوید:

اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه ای بگویند آن چیز کماکان احمقانه است.