آبله میمونی یک بیماری نادر است که توسط monkeypox virus از دسته اورتوپاکس ویروس از خانواده Poxviridae ایجاد می شود،(ویروس های مولد آبله ، آبله گاوی و واکسینیا نیز در این دسته قرار می گیرند).
اولین بار در سال ۱۹۵۸ دو مورد ابتلا در میمون های مراکز تحقیقاتی دیده شد و اولین مورد ابتلا انسانی در سال ۱۹۷۰ در کنگو گزارش شده است. از آن پس در کشورهای آفریقای مرکزی و غربی نظیر کامرون، لیبریا، کوته دیور، گابن، نیجریه و سیرالئون گزارش شده است. رخداد این بیماری در خارج از افريقا ناشی از مسافرت های بین المللی یا حیوانات وارداتی ایجاد شده و در کشورهایی نظیر آمریکا، اسرائیل، سنگاپور و انگلستان گزارش شده است.
مخزن طبیعی بیماری آبله گاوی ناشناخته است ولی احتمالا جوندگان آفریقایی ومیمون ها مخزن هستند.
در اردیبهشت ۱۴۰۱ خوشه های متعدد آبله میمونی در کشورهای مختلفی از جمله استرالیا ، اروپا نظیر انگلستان، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، سوئد، فرانسه، بلژیک، آلمان، کانادا و آمریکا که بطور معمول بیماری را گزارش نمی کردند، دیده شده است.
مشخص نیست که این خوشه ها چگونه در تماس با آبله میمونی قرار گرفته اند ولی در بین آنها مردان همجنس گرا (گزارش انگلستان) قرار دارند. CDC امریکا اعلام خطر کرده که بیمارانی که دچار بثورات جلدی متناسب با آبله میمونی شده باشند، بدون توجه به سابقه مسافرت یا زمینه های خطر برای این بیماری، جنسیت و رفتاری های جنسی، باید گزارش و پیگیری شوند. در طی رخداد اخیر، تاکنون در 11 کشور این بیماری گزارش شده است.
معمولا بیماری شدید نیست. علائم آبله میمونی در انسانها شبیه آبله، اما اندکی خفیف تر است. شروع علائم با تب، سردرد، درد عضلانی و خستگی مفرط است. مهمترین تفاوت بین آبله و آبله میمونی در بروز لنفادنوپاتی در نوع میمونی است. دوره کمون روز می باشد ولی از ۵ روز تا ۲۱ روز نیز گزارش شده است.
بیماری با علائم زیر شروع می شود:
ضایعات جلدی پیشرفت کرده و بصورت زیر تظاهر می کند:
عموما بدنبال تماس فرد با ویروس مترشحه از یک حیوان، انسان یا وسایل الوده به ترشحات رخ می دهد.انتقال ویروس از طریق پوست آسیب دیده (حتی آسیب های بسیار جزئی)،ترشحات تنفسی یا تماس مخاطی چشم، بینی، یا دهان) صورت می گیرد. انتقال حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتگی ها یا خراشیدگی (چنگ زدن)، سلاخی و کار با گوشت خام، تماس با ترشحات بدن، تماس غیرمستقیم با ضایعات مانند بسترهای آلوده رخ می دهد.توجه داشته باشید که انتقال از انسان به انسان عمدتا تنفسی است. انتقال از طریق قطرات درشت تنفسی است که عموما تا مسافت طولانی منتقل نمی شوند. بنابراین تماس نزدیک و چهره به چهره برای انتقال ویروس ضروری است. انتقال غیر مستقیم از طریق تماس با وسایل الوده (لباس ها و …) به ترشحات انسانی هم وجود دارد.
در حال حاضر این بیماری درمان اختصاصی ندارد.
