چسبندگی، شایع ترین علت انسداد روده کوچک (Bowel obstruction Small) است علاوه بر این تومور،بیماری کرون و فتق وجود از علل انسداد روده کوچک هستند.اكثر انسدادهای روده ای در روده کوچک اتفاق می افتد.علل دیگر عبارتند از : گرفتگی عضلات،ولوبولوس یعنی چرخش روده) و فلج ایلئوس.
با انسداد شکمی،فشار داخل روده افزایش یافته و فشار مویرگی وریدی و شریانی کاهش می یابد.این امر باعث ادم،احتقان، نکروز و پارگی یا پرفوراسیون دیواره روده و در نتیجه پریتونیت می شود.
پاتوفیزیولوژی انسداد روده کوچک
محتویات روده،مایعات و گاز در بالای قسمت مسدود شده تجمع می یابند.نفخ و احتباس جذب مایعات را کاهش داده و ترشحات معدی را تحریک می کند.ممکن است استفراغ برگشتی (ریفلاکس) اتفاق بیفتد. استفراغ باعث دفع یون های هیدروژن و پتاسیم از معده میشود در نتیجه به علت کاهش کلرو پتاسیم خون،آلکالوز متابولیک ایجاد می گردد.
نفخ و فشار فزاینده در لومن روده سبب کاهش فشار مویرگی در وریدها و آتریول ها و در نتیجه ادم احتقان و نکروز می شود. همچنین احتمال پارگی روده بزرگ و پریتونیت وجود دارد. دفع آب و سدیم موجب دهیدراتاسیون و اسیدوز می شود دفع شدید مایعات ممکن است باعث شوک هیپولمیک شود.
تظاهرات بالینی در افراد مبتلا به انسداد روده کوچک
نشانه اولیه معمولا درد کرامپی موج مانند و کولیکی می باشد. بیمار ممکن است خون و موکوس دفع کند،اما مدفوع یا گاز دفع نمی شود و استفراغ وجود دارد.
امواج دودی،شدید هستند و در جهت معکوس برمی گردند و در صورتی که انسداد کامل باشد مواد روده ای را به سمت دهان می برند. اگر انسداد در ایلئوم باشد استفراغ مدفوعی وجود دارد.
دهیدراتاسیون موجب عطش شديد، خواب آلودگی، بی حالی عمومی و ناتوانی می شود. زبان و غشاهای مخاطی خشک هستند.
شکم نفاخ و برآمده می شود (هرچه انسداد پایین تر باشد نفخ شدیدتر است).
استفراغ موجب کاهش یون های هیدروژن و پتاسیم می شود و در اثر کاهش حجم کلر و پتاسیم در خون ممکن است آلکالوز متابولیک اتفاق بیفتد و اگر درمان نشود دهیدراتاسیون و کاهش حجم پلاسما باعث شوک میشود.
بررسی و یافته های تشخیصی
نشانه ها به علاوه مطالعات رادیولوژیک (مقادیر غیر عادی گاز روده او یا وجود مایع در روده ها)، مطالعات آزمایشگاهی (کنترل الکترولیتها و CBC،دهیدراتاسیون و احتمالا عفونت را نشان می دهند.) و احتمال احتقان باید ارزیابی شود.
درمان طبی در بیماران مبتلا به انسداد روده کوچک
گذاشتن لوله بینی – معدی یا لوله روده کوچک می تواند به کاهش فشار در روده ها کمک کند.
وقتی روده به طور کامل مسدود می شود به دلیل احتمال قطع جریان خون، نیاز به جراحی قطعی است.درمان جراحی بستگی به علت انسداد دارد (مثل ترمیم فتق). قبل از جراحی مایعات وریدی برای جایگزینی آب، سدیم، کلراید و پتاسیم تجویز می شود.
اقدامات پرستاری
برای درمان غیر جراحی،عملکرد لوله بینی – معده (NGT) را حفظ کنید.برون ده NGT را اندازه گیری نمایید.
عدم تعادل مایعات و الکترولیت ها را بررسی نموده و وضعیت تغذیه ای را کنترل کنید.
بهبود عملکرد روده ای را مورد بررسی قرار دهید. (بازگشت صداهای نرمال رودهای، کاهش نفخ شکم، بهبود درد شکم و حساسیت شکمی، دفع گاز یا مدفوع).
تفاوت های بین مصرف و دفع مایعات، تشدید درد یا نفخ شکم و افزایش برون ده NGT را گزارش کنید. اگر شرایط بیمار بهبود پیدا نکند او را برای جراحی آماده نمایید.
در پایش وضعیت بیمار مبتلا به انسداد روده کوچک، کنترل تعادل مایعات و الکترولیتها در اولویت قرار دارد.
وجود لوله NG همراه با منع مصرف خوراکی برای بیمار او را در معرض خطر عدم تعادل مایعات و الکترولیت ها قرار می دهد. بنابراین اجرای معیارهایی جهت حفظ این تعادل ضروری و مهم می باشد.
