التهاب کیسه صفرا یا کوله سیستیت (cholecystitis) بر اثر التهاب دیواره های کیسه صفرا ایجاد می شود و معمولا بر اثر انسداد مجرای خروجی کیسه به علت سنگ بروز می نماید و جلوی خروج صفرا از کیسه صفرا را می گیرد. وقتی صفرا در داخل کیسه به دام می افتد و راه خروج ندارد باعث التهاب دیواره های کیسه می شود. سپس یک عفونت باکتریایی ممکن است به این صفرای حبس شده اضافه گردد. در موارد نادری ممکن است بدون وجود سنگ نیز التهاب کیسه صفرا دیده شود. هر فردی که دارای سنگهای صفراوی باشد در خطر ابتلاء به التهاب کیسه صفرا میباشد. سنگهای صفراوی در افراد بالای ۴۰ سال و در خانم ها شایعتر هستند. همچنین این سنگها درافراد چاق، افرادی که از رژیم غذایی پرچربی استفاده می کنند و در بیمارانی که دچار نوعی کم خونی که باعث انهدام گلبولهای قرمز هستند بیشتر دیده میشود.
علایم التهاب کیسه صفرا در افراد مختلف می تواند دارای شدتهای متفاوتی باشد. این علایم معمولا در طی چند ساعت ایجاد می شوند و شامل موارد زیر هستند : درد ثابت در قسمت راست شکم (درست در زیر دنده ها). تهوع و استفراغ. تب و لرز. گاهی اوقات در این افراد یرقان ایجاد می شود و سبب زرد شدن سفیدی چشمها و پوست بدن می گردد. این علایم اغلب در طی چند روز بهبود یافته و بعد از یک هفته بطور کلی ناپدید می شوند. با اینحال در بعضی موارد این علایم به تدریج بدتر شده و نیاز به درمان فوری خواهد داشت. به ندرت بروز یک عفونت باکتریایی ممکن است باعث سوراخ شدن کیسه صفرا شود. این وضعیت باعث میشود که صفرا که یک ماده محرک میباشد به داخل محوطه شکم نشت کرده و باعث بروز مشکلی به نام پریتونیت (Peritonitis) شود. در این وضعیت پریتوان یا همان صفاق (پردهای نازک که محوطه شکم را می پوشاند) دچار التهاب می گردد. التهاب کیسه صفرا ممکن است همراه با التهاب حاد لوزالمعده باشد که در این صورت لوزالمعده به طور ناگهانی دچار التهاب می گردد.
پزشک شما با توجه به علایمی که شما دارید و بعد از معاینه بدنی شما ممکن است به وجود التهاب کیسه صفرا مشکوک شود. برای اینکه تشخیص این بیماری تائید شود نیاز به انجام سونوگرافی و یا استفاده از روش ایی آر سی پی (ERCP ) می باشد که در این صورت محل دقیق سنگها نیز مشخص می گردند.
اگر علایم شما خفیف باشند پزشک ممکن است با تجویز آنتی بیوتیک ها و مسکن ها شما را در خانه تان درمان نماید. اما اگر علایم شدید باشند نیاز به بستری شدن در بیمارستان و تزریق سرم و تزریق آنتی بیوتیک و مسکن دارید. ممکن است یک لوله از طریق بینی به داخل معده فرستاده شود تا محتویات معده به بیرون کشیده شود. این امر باعث می شود که جلوی ورود شیره معده به اثنی عشر گرفته شود زیرا ورود آن باعث می گردد که کیسه صفرا منقبض شود. گرچه التهاب کیسه صفرا اغلب بعد از درمان با آنتی بیوتیک ها برطرف می شود اما معمولا به این افراد توصیه می گردد که با انجام عمل جراحی کیسه صفرا را بیرون بیاورند تا از عود دوباره این وضعیت جلوگیری شود. در صورت وقوع عوارضی مثل سوراخ شدن کیسه صفرا، جراحی در چنین مواقعی همیشه لازم می باشد. عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا در هنگامی که التهاب کیسه صفرا رخ میدهد و یا چند هفته بعد، از عود مجدد این التهاب جلوگیری می کند. برداشتن کیسه صفرا هیچ تأثیر بدی در سلامت آینده و هضم غذای فرد نخواهد داشت.
