سرطان پروستات(Prostate cancer) که با نام چنگار پروستات نیز شناخته میشود، پیشرفت سرطان در پروستات است که غده‌ای در دستگاه تناسلی مردان است.
بیشتر سرطان‌های پروستات آرام رشد می‌کنند، اما برخی نسبتاً سریع رشد می‌کنند. سلولهای سرطانی ممکن است از پروستات گسترش و به دیگر بخش‌های بدن برسند، به ویژه استخوانها و گره‌های لنفاوی. این بیماری ممکن است در آغاز نشانگانی را نشان ندهد، اما در مراحل پیشرفته تر می‌تواند مشکلاتی را در ادرار کردن، خون در ادرار یا درد در ناحیهٔ لگن و کمر هنگام ادرار به وجود آورد.
یک بیماری دیگر به نام هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات نیز می‌تواند نشانگان مشابهی را پدید آورد. یکی دیگر از علائمی که بعدها بروز پیدا می‌کنند شامل سطح پایین گلبول‌های قرمز است.
اخیراً پنج نوع متفاوت از این بیماری تا کنون شناخته شده که هر یک دارای امضای ژنتیک متفاوتی دارند که راه درمان آنها نیز متفاوت است.
علائم سرطان پروستات
ممکن است علامت خاصی دیده نشود. علایم انسدادی معمولاً زودتر بروز می‌کند و شامل تکرر ادرار، احتباس ادرار، کاهش قطر و فشار جریان ادرار و قطره قطره شدن انتهای ادرار می‌باشد که مشابه علائم هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات است.
متاستازهای استخوانی می‌توانند موجب درد شوند. علائم دیگر به قرار زیر است:
غربالگری با سنجش آنتی ژن اختصاصی پروستات(PSA) انجام می شود، PSA یک گلیکو پروتئین است که توسط سلولهای اپی تلیوم پروستات ترشح می شود. در مبتلایان به سرطان پروستات با توجه به اینکه سد بین مجرای پروستات و مویرگ ها گسسته می شود، این پروتئین در خون آزاد شده و سطح PSA افزایش می یابد. به همین جهت توصیه میشود کلیه مردان بالای ۴۰ سال بصورت سالیانه آزمایش PSA را انجام دهند.
درمان سرطان پروستات
بسیاری از موارد می‌توانند بدون خطر تحت نظارت فعال یا انتظار هوشیارانه قرار بگیرند. دیگر درمان‌ها شامل عمل جراحی، پرتودرمانی، هورمون درمانی یا شیمی‌درمانی قرار بگیرند.
برای کسانی که بیماری به استخوانشان سرایت کرده، داروهای مسکن، بیس فسفوناتها و درمان هدفمند از جمله درمان هایی اند که می‌توانند مفید باشند.
نتایج درمان به سن بیمار، دیگر مشکلات سلامتی، و گستردگی و میزان هجوم سرطان بستگی دارد. بسیاری از بیمارانی که به سرطان پروستات دچارند از خود بیماری تلف نمی‌شوند.
