فرزندان شما به حقيقت فرزندان شما نيستند...
- فرزندان شما به حقيقت فرزندان شما نيستند؛ آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خويش...
آنها از كوچه وجود شما گذر میكنند، اما از شما نيستند، اگرچه با شمايند، به شما تعلق ندارند...
عشق خود را بر آنها نثار كنيد، اما انديشه هايتان را برای خود نگه داريد؛ زيرا آنها را نيز برای خود انديشه ای ديگر است.
جسم آنها را در خانهٔ خود مسكن دهيد اما روح آنان را آزاد گذاريد
زيرا روح آنان در خانهٔ #فردا زيست خواهد كرد كه شما حتی در رويا نمی توانيد به ديدار آن فردا برويد،
ممكن است تلاش كنيد كه شبيه آنها باشيد، اما مكوشيد كه آنان را مانند خود بار بياوريد؛
زيرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با ديروز درنگ نخواهد كرد.
ولی اگه در آیندم پسر دار شدم اینو خوب بهش یاد میدم که به خانم ها خیییلی خیییلی احترام بذاره .
اگرم دختر بود که بهش یاد میدم چققققدر ارزشش بالاست .
بی نقدونظری راجع به دلنوشته تون عرض میکنم که؛
من دلم به شدت برای نسل امروز میسوزد.
نسلی سردرگم وسردرگریبان...
این نسل را فاصله ی طبقاتی دررنج دارد.
نسلی که به این باورداردمیرسدکه دردنیای امروز پایبندی به اخلاق یعنی فصل حیران ترشدن چون والدینشان درکنارشان زخم خورده این راهند...
نسلی که اعتقادی به مثل؛
بی پیر مرو به زندگانی،هرچندکه سکندرزمانی
ندارد.
نسلی که معنای درستی ازاخلاق وعشق درذهنش نقش نبسته
بی شک دنیاجای وحشتناکی خواهدبودروزی که مرگ عشق واخلاق رادراین سرزمین اعلان عمومی کنند.
درداودریغا
موفق باشید???