مبایعه نامه قراردادی است که طی آن عقد بیع انجام می‌شود و طبق آن مالی به دیگری فروخته می‌شود. به بیان دیگر در عرف قرارداد مکتوبی که بین طرفین (فروشنده و خریدار) تنظیم می‌گردد و بر اساس آن مالی در مقابل دریافت پول، ملک و … به دیگری فروخته می‌شود، مبایعه نامه به شمار می‌رود. این اصطلاح به صورت بیع نامه نیز به کار می‌رود که در مفهوم تفاوتی ایجاد نمی‌کند.
در کشور ما توافقاتی که میان افراد صورت می‌گیرد، مشمول ماده ده و ماده صد و نود قانون مدنی است. این ماده به افراد این اختیار را می‌دهد که بر سر مواد قرارداد فیمابین خود توافق کنند.
در ماده ۱۹۰ قانون مدنی داریم : « برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:
همچنین در خصوص بحث این نوشتار ماده ۱۰ قانون مدنی می‌گوید:
«قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده‌اند در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد نافذ است.»
عقد بِیع عقدی است که به‌موجب آن فروشنده، مالی را در ازای مال دیگر به غیر واگذار می‌کند، متقابلا خریدار نیز با دریافت مال از فروشنده پول به او می‌پردازد. منظور از عقد در ماده ۱۸۳ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران مشخص شده است. عقد عبارتست از اینکه یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند که مورد قبول آنها باشد. همین تعریف می‌تواند به طریق اولی برای قراردادها نیز معتبر باشد. جالب است بدانید که از نگاه قانون قرارداد حتما باید کتبی باشد در حالی که عقد می‌تواند هم بصورت کتبی باشد و هم بصورت شفاهی و زبانی.
تنظیم مبایعه نامه زیر نظر وکیل متخصص در وکالت امور ملکی سبب می‌شود از مشکلاتی که در آینده ممکن است به وجود آید جلوگیری شود. مشکلاتی که گاها مانعی بر سر راه معامله‌ای پیش می‌آورد که در پی آن یک معامله ساده که در شرایط ایده‌آل در زمانی کوتاه انجام می‌شود، وارد پروسه قضایی می‌شود و سال‌ها تعیین تکلیف نمی‌شود.
بیشتر بخوانید ...
