بعد از مدت ها که کلمات را در ذهنم مرتب کردم حالا فکر میکنم بتوانم راجع به این موضوع بنویسم.
اولین باری که با موسیقی تتلو آشنا شدم درست در خاطرم نیست اما زمانی بود که او در گیر و دار مسئله ی گرفتن مجوزِ ارشاد و برگزاری کنسرت بود. تتلویی که زمانی سرگرم ساختن موسیقی لس آنجلسی زیرزمینی بود که بازار داغی هم داشت حالا در مورد ارزش های ملی میخواند و ترانه میگفت
ورود و سمت گیری تتلو در سیاست احتمالا آغاز افول او بود
آن جرم های عجیب ، ۶۳ روز زندانی که گویا قرار بود ده سال با مجازات های سگنین تری همچون شلاق باشد بغ بغوها! و مهاجرت ناگهانی وی که با ترانه ای به نام «میرم» همراه بود مهر تاییدی بر این ماجراست
بعد از رسیدن او به ترکیه سبک زندگی جدیدش نمایان شد
سبک زندگی جدیدی که متنفران او را بیشتر و علاقه‌مندانش را نیز بیشتر کرد
خالکوبی هایی که در زمان حضور او در ایران چند تایی بیشتر نبودند حالا تمام صورت و بدن او را پوشانده بودند و سبک موسیقی او متفاوت تر ومتنوع تر جلوه کرد.
موسیقی ای که از نظر مفهوم و ملودی پخته تر شد اما چیزی به آن اضافه شد که خیلی ها را نگران کرد: فحش! فحش های رکیکی که حتی اگر مخاطب در تنهایی به آنها گوش میداد دچار شرم نیابتی میشد
بماند که این سبک طرفداران زیادی را پیدا کرد چرا که ادبیات تتلویی ادبیاتی نبود که جامعه آن را می‌پذیرد و همین ناپذیرفته بودن و همچنان قوی و استوار به این کار ادامه دادن از تتلو اسطوره ای «آوانگارد» برای نسل جدید ساخت
به علاوه تتلو صرفا یک خواننده و ترانه سرای عادی نیست! عرضه کننده سبک زندگی و الگوی فکری خاصیست که بعضی از فاکتور های آن طبق شرح زیر است:
خوب است بدانید تتلو برای سلسله ی تتلیتی حتی پرچم نیز طراحی کرده است و بعضی از هواداران متعصب او پرچم و عکس های او را خالکوبی کرده اند
من به عنوان کسی که سعی در بررسی این شخصیت بحث برانگیز سعی در شناخت و این شخص داشتم هیچ یک از کارهای اورا تایید و یا رد صرف نمیکنم
و او را همچون هر کس دیگری میتوان مجموعه ای از رفتار های صحیح و ناصحیح از دیدگاه اجتماع دانست
رفتار های نابهنجار وی که تقریبا همه ما با آنها آشنایی داریم بلکه بازتابی از روان زخم های متعدد که از کودکی و نوجوانی او به جا مانده هستند و یا شاید تحت تاثیر جو محبوبیت ایجاد شده‌اند.
