همانطور که می‌دانید تیترها یا عناوین داخلی متن از H1 تا H6 وجود دارند و هر کدام از آن‌ها کاربرد خاصی در محتوا دارند. کاربرد اصلی تیترهای H2 ؛ کمک به درک بهتر و بیشتر عنوان اصلی مقاله است. درواقع با این تگ‌ها، موضوع محتوای مربوط به عنوان مقاله را تشریح می‌کنیم.
برای اینکه در حوزه محتوا نویسی بهترین عملکرد ممکن را داشته باشید، باید نحوه درست نوشتن تگ‌های h2 را به خوبی بیاموزید. همچنین می‌توانید بهینه سازی سایت خود را از طریق استفاده درست این تگ بالا ببرید.
به همین منظور، برای کمک به تولیدکنندگان محتوا در نگارش h2 های بهینه، این مقاله را نگارش کردیم. مطمئن باشید خواندن این مقاله به بهینه شدن روند تولید محتوا متنی مقاله‌هایتان منجر خواهد شد.
کاربر بعد از دیدن عنوان اصلی متن، وارد صفحه وبسایت شما می‌شود. بنابراین عبارتی که سرچ کرده مهم ترین دغدغه او بوده است. سعی کنید تگ‌های h2 را جوری انتخاب کنید که پاسخ مناسبی به سوال کاربر بدهند. اما چگونه؟ از دادن اطلاعات بدیهی و توضیحات کلیشه‌ای پرهیز کنیم.
تمام تیترهای پاراگراف‌ها با تگ h2 برچسب می‌خورند. در نهایت باعث ارتباط بین پاراگراف‌ها با عنوان اصلی مقاله می‌شوند.
با آوردن کلمات کلیدی عنوان اصلی در تگ‌های h2، گوگل متوجه می‌شود که موضوع شما چه چیزی است و شما را برای این تگ‌ها به کاربران پیشنهاد می‌دهد.
امروزه یکی از ویژگی‌های مشترک بین کاربران اینترنت؛ کم‌حوصلگی است. وظیفه ما به عنوان کارشناس محتوا، تقدیم کردنِ حس رضایت به کاربران، به واسطه اسکرول مقالات است. بعد از اینکه فرصت دیده شدن به مددِ عنوان اصلی مقاله حاصل شد، علاوه بر خوش‌آمد گویی باید تلاش کنیم چند دقیقه‌ای از مهمان وبسایت‌مان پذیرایی کنیم و این کار فقط با بهینه بودن h2 ها میسر است. زیرا کاربر می‌تواند با یک اسکرول چند ثانیه‌ای محتوا را سریع مرور کند و اگر دردی از آن دوا کرد به ماندنش در وبسایت و خواندن مقاله‌ای که برایش لقمه گرفتیم ادامه دهد. تگ‌های h2 باید مهم‌ترین نکات عنوان اصلی مقاله را به دوش بکشند.
درک عنوان اصلی مقاله، کمک زیادی به انتخاب h2 می‌کند. بنابراین اولین قدم برای نوشتن بهترین h2 ها، درک صحیح تایتل است. باید بررسی کنید چرا مخاطب آن را سرچ می‌کند و دیدن چه محتوایی در مقاله کاربر را به ماندن در صفحه تشویق می‌کند؟ جواب این سوال به ظاهر ساده است اما بسیاری از نویسندگان محتوا آن را در عین سادگی رعایت نمی‌کنند. با دادن تمام اطلاعات حول عنوان، مخاطب را حتی بعد از ماندن در صفحه خسته می‌کنند. نتیجه این کار چیزی جز ترک همیشه وبسایت ما نیست. بنابراین ما به عنوان کارشناس محتوا وظیفه داریم از گزافه گویی و نوشتن h2 های نامرتبط با عنوان اصلی مقاله دوری کنیم.
تگ h2 را به نحوی انتخاب کنید که خصوصیات زیر را داشته باشد:
شما به کمک این تگ‌ها می‌توانید بخش‌های مهم مطلب‌تان را مشخص نمایید و به این ترتیب مطلب خود را برای مخاطبان و در نهایت جنابِ گوگل خواناتر کنید.
یکی از راه‌های بهینه کردن تگ‌های h2، استفاده از رگه‌هایی از عنوان اصلی در h2 ها است. شما باید تایتل را خورد کنید و هر تکه را در یک تگ h2 استفاده کنید. دقت کنید که فقط یکبار! تکرار مکررات در تگ‌های h2 کاربران را خسته می‌کند و نتیجه‌ای جز ترک صفحه ندارد. تا به اینجا فقط در مورد انتخاب تیتر h2 صحبت کردیم. از این به بعد نحوه نگارش محتوای درونی هر h2 را بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید تا این نکات را برای همیشه یاد بگیرید.
بعد از انتخاب h2 های متناسب باعنوان اصلی، برای هر کدام از آن‌ها توضیح مناسبی نگارش می‌کنیم. توضیحات باید پاسخی مناسب به دغدغه کاربر باشند، لازم نیست هرچه بلدید را بنویسید! فقط محتوایی به کارببرید که مربوط به عنوان اصلی مقاله است.
بیایید یک مثال را باهم بررسی کنیم: عنوان اصلی مقاله شب‌های کیش به کجا برویم است. این عنوان به‌وسیله افرادی جستجو شده که مسافر کیش هستند و اطلاعاتی هرچند جزئی در مورد این جزیره دارند. لازم نیست h2 مربوط به معرفی کیش یا معرفی تمام جاهای تفریحی آن را بیاوریم. زیرا کاربر منتظر شنیدن پاسخی برای تفریح در شب‌هایش است، نه همه‌ی جاهای تفریحی!
با نوشتن توضیحات کلیشه‌ای، دل و روده کلماتی که در تگ h2 می‌نویسیم را بیرون نریزیم؛ کاربر برای مطالعه دایره المعارف به صفحه ما نیامده است. بلکه می‌خواهد پاسخ مناسبی برای دغدغه‌اش بگیرد. بنابراین از گزافه گویی و تشریح بیش از حد مطالب دوری کنیم.
بنابراین تا جایی که می‌توانید توضیحاتتان را محدود به عنوان کنید و از دادن اطلاعات نامرتبط پرهیز کنید.
سوالی که ممکن است برایتان پیش بیاید این است؛ آیا طولانی نوشتن و جامع بودن مقاله رتبه وبسایتم را افزایش نمی‌دهد؟ پاسخ این سوال "خیر" است. در ادامه به بررسی دلیل آن می‌پردازیم.
اینترنت پر از منابع متعدد و مقالات طولانی است که خواندن بعضی از آن‌ها امان از روزگارمان درمی‌آورند. حتی خود شما، هنگامی که به عنوان کاربر در گوگل سرچ می‌کنید منتظر دیدن پاسخ سوالتان هستید. جوابی که شُسته رُفته باشد و مسئله‌ای که درگیرش بودید را حل کند. هیچکس علاقه‌ای به خواندن متن‌های بدیهی ندارد؛ همینکه در حد بله و خیر یا آموزشی مختصر برای یادگیری موضوع مدنظرش ببینید، تا انتهای مقاله با شما خواهد بود و سراغ نتایج دیگر گوگل نمی‌رود. چون شما لقمه آماده را برایش از قبل تدارک دیده بودید.
در مورد طولانی بودن مقالات و تاثیر آن بر سئو؛ بهتر است بگوییم طولانی بودن در صورتی کارساز است که عنوان اصلی آن را بطلبد. در واقع وابسته به موضوع اصلی محتوا، تعیین کنید تا چه حد باید محتوا تولید کنید. در رابطه با طولانی بودن مقالات، محتوای مقاله باید چند کلمه باشد کمک زیادی به درک شما از این موضوع خواهد کرد.
می‌توانید کلمات هم‌معنی و مفهوم عنوان را برای تگ h2 پیدا کنید و عنوان‌های پاراگراف خود را با این کلمات بنویسید(با قرار دادن این عناوین در تگ h2 سئو هم خواهید شد).
برای نوشتن عناوین تگ‌ها، از نوشتن توضیحات اضافه و غیر مرتبط با تایتل محتوا بپرهیزید. در واقع بهتر است H2 ها حاوی کلمات و مفاهیم کلیدی تایتل باشند.
اگر چنانچه در رابطه با بهینه سازی H2 و ساختار آن، سوال یا ابهامی دارید آن را در بخش کامنت بنویسید تا به آن‌ها پاسخ دهیم.
