پکیج در واقع نوعی سیستم گرمایشی است که با کارایی و کارایی بالا توانسته قسمت زیادی از سیستم های گرمایشی ساختمان ها را به خود اختصاص دهد.
یکی دیگر از دلایل محبوبیت پکیج ها، امکان انجام چندین کار به طور همزمان است.
با کمک پکیج می توانید محیط منزل خود را گرم کنید و همچنین آب گرم مورد نیاز را برای استفاده شخصی تهیه کنید.
پکیج های مورد استفاده در داخل ساختمان به دو نوع زیر تقسیم می شوند:
• پک دیواری
• پکیج زمینی
پک های دیواری گروهی از پک های گرمایشی هستند که شبیه آبگرمکن های دیواری هستند.
این پکیج ها با دریافت آب سرد موجود، آن را گرم کرده و در اختیار دیگ ها، رادیاتورها و همچنین ساکنین قرار می دهند.
پک های دیواری خود به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
بسته های دیواری تک مبدل
دو بسته دیواری مبدل
بسته های دیواری تانک
پک های زمینی مشابه موتورخانه های قدیمی هستند، اما بازدهی بسیار بالاتری دارند.
پک های کف را می توان برای گرمایش ساختمان و ویلا استفاده کرد.
با کمک مدل های کف می توانید آب گرم مورد نیاز ساکنان ساختمان و همچنین آب گرم مورد نیاز سیستم های گرمایشی را تامین کنید.
این دستگاه ها معمولا دارای دیگ بخار کوچک و کارآمد و ساختار گرمایشی کامل هستند که لوله کشی گسترده ساختمان را از بین می برند و همچنین هر واحد را از نظر گرمایش و مصرف آب گرم مستقل می کنند.
یکی دیگر از مزایای استفاده از پکیج زمینی این است که فضای کمتری را در مقایسه با اتاق ماشین مرکزی اشغال می کند.
ظرفیت پکیج با توجه به عوامل متعددی از جمله شرایط آب و هوایی، موقعیت ساختمان و نوع عایق محاسبه و ارزیابی می شود.پکیج زمینی معمولاً دارای کویل کویل یا اکومولاتور آب گرم است و در مدل های با ظرفیت بالا لزوماً از مشعل گازی یا گازوئیلی استفاده می کند.
پکیج یک گزینه ایده آل در فضاهایی است که نیاز به گرمایش بیشتر دارند.
ساختمان های ویلایی مسکونی و ساختمان های تجاری و اداری چند طبقه دریافت کننده اصلی و اصلی پکیج (به عنوان جایگزین مناسب برای ماشین آلات مرکزی) می باشند.
نکات:
در مکان ها و ساختمان هایی که نیاز به تولید گرمای بیشتری دارند، استفاده از پکیج زمینی بهتر و مقرون به صرفه تر بوده و گرمای کافی و لازم را برای فضا تولید خواهد کرد.
پک های کف دارای مخزن مارپیچ یا مخزن ذخیره آب هستند و این تفاوت بین پک های دیواری و کفی در زمان قطع آب و یا نوسان فشار آب بسیار مهم خواهد بود.
مشعل پکیج زمینی
واضح است که پکیج موتورخانه که در فضایی (معمولاً موتورخانه) در قسمت مشعل کار می کند، برای فرآیند احتراق نیاز به تهویه مناسب دارد.
برای این امر لازم است ملاحظات اساسی در مورد تهویه مشعل انجام شود.
ملاحظات زیر از بخش 14 مقررات ملی ساختمان در مورد هوای احتراق گرفته شده است.
در موتورخانه های نوع آب بندی معمولی که حجم فضای نصب دستگاه های دارای سوخت مایع یا گاز بیش از 1 متر مکعب در هر 177 کیلوکالری در ساعت است، تبادل هوای طبیعی برای تامین هوای احتراق مورد نیاز دستگاه ها کافی است.
اما می دانیم که اکثریت قریب به اتفاق موتورخانه های کشور این شرایط را ایجاد نمی کنند.
فضاهای موتورخانه به دلیل ظرفیت گرمایی پکیج موتورخانه معمولاً کمتر از این حد است.
ممکن است بخواهیم از فضای مجاور مشعل برای تامین هوای احتراق برای احتراق استفاده کنیم.برعکس در این حالت حجم کل این دو فضا باید حداقل معادل 1 متر مکعب به ازای هر 177 کیلوکالری ساعت ظرفیت پکیج مشعل موتورخانه اختصاص داده شود.
نکات:
اما برای جریان هوا بین این دو فضا باید دو دهانه باز بدون مانع در نظر گرفته شود که یکی در فاصله 30 سانتی متری از سقف و دیگری در فاصله 30 سانتی متری از کف در در یا دیوار بین این دو فضا قرار دارد.
اما مساحت آزاد هر یک از این دهانه ها باید حداقل 1 سانتی متر مربع به ازای هر 38 کیلو کالری در ساعت ظرفیت پکیج موتورخانه باشد.
اما تمام یا بخشی از هوای احتراق مشعل پکیج با وجود یکی از شرایط زیر باید از بیرون ساختمان تامین شود:
1- در صورتی که حجم فضای نصب پکیج موتورخانه یا حجم آن به همراه فضای مجاور به مقادیر ذکر شده نرسد.
2- ساختمان دارای درزهای آب بندی می باشد.
برای این کار و برای کسب اطلاعات دقیق به فصل های مربوط به هوای احتراق در مبحث 14 مقررات ملی ساختمان مراجعه کنید.
