در ادامه مطلب پیشگویی خود کامبخش که در پست قبلی آورده بودم، اثر پیگمالیون بسیار مرتبط با این مفهوم است.
پدیده‌ای که طی آن، افراد رفتارشان را با انتظارات و توقعات دیگران تطبیق می‌دهند تا این تصورات را برآورده کنند. در این شرایط فرد به صورت آگاهانه یا ناخودآگاه، در راستای برآورده کردن انتظارات رفتار می‌کند.
حال تصور کنید مدیری در حال پیشبرد سناریوی پیشگویی کامبخش خود است(خودآگاه یا ناخودآگاه) و همکار تحت مدیریتش هم تحت تاثیر اثر پیگمالیون حس فوق‌العاده بودن یا بی‌کفایت بودن از سمت مدیرش دریافت کرده و در حال برآورده ساختن این انتظارات است.
اینجاست که به وضوح متوجه نقش مدیران در توسعه یا عدم توسعه افراد می‌شویم، هستند مدیرانی که واقعا کاشف استعدادها و کارخانه استعدادسازی هستند، با وسعت دید و وسعت قلب خود قادرند از افراد معمولی هم همکارانی مستعد بسازند و افراد را به سمت موفقیت سوق بدهند یا اینکه متاسفانه همیشه خودشان یک مانع جدی برای شکوفایی افراد تحت مدیریت خود هستند.
خیلی اوقات شانس کار کردن با مدیران خوب را داشتم و دارم و به عنوان فردی در حوزه اچ آر بسیار متاثر می‌شوم وقتی افرادی را میبینم که از سر بد شانسی یا خوب انتخاب نکردن خودشان با مدیرانی خود کم‌بین و بدون وسعت قلب کار می‌کنند.
#به_قلم_ساناز
