این هفته با مطرح شدن داستان قدیمی خانم زهرا امیر ابراهیمی در چند شنبه با سینا شروع شد و در ادامه با دیدن فیلم های خانه پدری و جوکر به هفته ای سنگین برای من تبدیل شد.
یادآوری: موضوع خانم امیر ابراهیمی به سالها قبل بر می‌گردد و داستان تأسف برانگیز پخش شدن فیلم خصوصی رابطه وی که باعث شد جماعت کثیری از مردم دارای فرهنگ 2000 ساله! و مسلمان ایران، آن فیلم را دست به دست کنند و ببینند و حتی سی دی آن در بازار به فروش برسد و عده ای از این راه پول درآورده و خرج نان زن و بچه شان کنند!
موضوع بعدی فیلم منحوس خانه پدری بود، داستان دختر جوانی که به خاطر سوء ظن یک پدرنما! و برادرش در زیر زمین خانه کشته و اصطلاحا" چال می‌شود.
اگر فیلم را ندیده باشید و فکر می‌کنید مثل خیلی از فیلمهای دیگر می‌توانید کمی از فیلم را تماشا کرده و بگویید اگر از شروعش خوشم نیامد کنار می‌گذارم اشتباه می‌کنید، چنین فرصتی به شما داده نمی‌شود.
مقدمه خاصی در کار نیست و همان دقایق اول به دام نویسنده و کارگردان می‌افتید، بخش جنایی و قتل دختر بیچاره بطور کامل و با تمام جزئیات خلق شده است، بشدت تکان دهنده و متأثر کننده، بعدش انگار با همان سنگ به سر شما هم زده‌اند، باقی فیلم خبری از این صحنه ها نیست و داستان مضخرف آدمهای داستان و نسل بعدشان است.
و لعنت بر آن آدمها و نسل بعدشان!
لعنت بر پیغامی که قرار است با این فیلم به مخاطب داده شود!
فیلم بعدی هم جوکر بود، داستان مردی با مشکلات روانی که چیزی برای از دست دادن ندارد و نهایتا به یک جنایتکار تبدیل می‌شود، داستانی دیوانه بار و منحوس و افسرده از یک شخصیت دیوانه و جامعه ای دیوانه تر!
هر سه موضوع یک نقطه مشترک داشت، هیچکدام نه تنها به من کمکی نکرد تا حال بهتری داشته باشم بلعکس بشدت روحیه ام را تخریب و ذهنم را مدتی نسبت به آدم ها و جامعه خراب کرد.
البته من به سرعت از این وضعیت خارج شدم و این حال را پاکسازی و جایگزین کردم، ولی با خودم فکر کردم ممکن است در دیگران چه تاثیری بگذارد؟
در زمانه ای که بشدت روی جذب مثبت و روحیه و حال خوب برای موفقیت و پیشرفت در زندگی تأکید می‌شود دیدن این فیلم های مخرب عین انفجار یک بمب اتمی قدرت تخریبی در روح و روان و انگیزه شما دارد.
فیلمهای تسخیر روح را دیده اید که در آن روزنه ای به جهنم باز می‌شود و ارواح شیطانی از طریق آن به دنیا وارد می شوند و سیاهی و نحسی و نکبت با خودشان می آورند؟
برای من این فیلمها نقش همان روزنه جهنم را دارند!
با دیدنشان سنگینی، تاریکی، غم، نا امیدی و افسردگی وجودم را تسخیر می‌کند و حس می‌کنم با تسلط انرژی منفی در وجودم سنگینی و نکبت هم به زندگیم جذب می‌شود.
شاید با خودتان تصور کنید که خیلی بزرگش کرده ام؛ ولی وقتی فیلمها و سریال های بسیاری با موضوعات انسانی، انگیزشی، موفقیت و حتی کمدی هستند که حداقل اگر پیغام مثبتی ندارند حال آدم را خراب نمی‌کنند، چه نیازی هست که چنین فیلمهایی ببینم؟
نهایتا تصمیمی قاطع گرفتم و با خودم قرار گذاشتم که از این پس فیلمهای دارای چنین موضوعاتی را بهیچ وجه نگاه نکنم.
فیلمهایی هست که نباید دید، فیلم خوب ببینید.
