خوشحالی دو نوع است نوع اول پرسروصدا و بیرونی ، نوع دوم درونی اما بی سروصدا
خوشحالی دو نوع است. نوع اول پرسروصدا و بیرونی است. نوع دوم درونی اما بی سروصدا است. خوشحالی نوع اول یعنی خوشحالی بیرونی، چندان دوام ندارد و همواره وابسته به چیزهایی ست که خارج از کنترل شما است. اگر در پی یافتن این نوع خوشحالی باشید به فردی تبدیل خواهید شد که فاقد اعتماد به نفس و خودباوری است. فردی که شبیه کاه در باد شناور است. اما نوع دوم خوشحالی، یعنی خوشحالی درونی، بسیار عمیق و همیشگی است و هیچ چیز و هیچ فردی روی آن کنترل ندارد.
خوشحالی و شوروشوق، اگر در عمیق‌ترین لایه‌های شخصیت انسان خانه داشته باشد، نیروی بسیار بزرگی برای رسیدن به آینده دلخواه به فرد می‌دهد. کسانی که فاقد خودباوری و اعتماد به نفس هستند، فاقد خوشحالی درونی نیز هستند. آنها شاید به ظاهر شور و شوقی از خود نشان دهند و آدمهای پرشر وشوری باشند اما آن خوشحالی که از عمق وجود انسان سرچشمه بگیرد، محصول داشتن خودباوری و اعتماد به نفس است.
بهترین راههای رسیدن به خوشحالی عمیق چیست؟
یک ) خوشحال کردن دیگران بهترین راه رسیدن به خوشحالی عمیق است
کمک کردن بی چشم داشت به سایر افرد، یکی از راههایی است که انسان را به خودباوری و اعتماد به نفس می‌رساند و همانطور که گفته شد، خودباوری باعث ایجاد خوشحالی عمیق در انسان می‌شود.
یکی از مزایای خوشحالی عمیق این است که وابسته به شرایط بیرونی نیست. شخصی که به خودباوری و اعتماد به نفس رسیده‌است منتظر تایید دیگران برای خوشحال بودن نیست و یا از عدم تایید دیگران، خوشحالی اش را از دست نمی‌دهد.
برمی‌گردیم به این نکته که بهترین راه خوشحال شدن، خوشحال کردن دیگران است. اینکه بتوانیم شخص دیگری را در پیش‌برد اهدافش کمک کنیم، اینکه تاثیر مثبتی بر دیگران داشته باشیم، اینکه گره‌ای از مشکل کسی بگشاییم و کارهای نیکویی از این دست، باعث ایجاد خوشحالی عمیق و دورنی در ما ایجاد می‌شود. هر چقدر در خفا دیگران را خوشحال کنیم قدرت خودباوری‌مان بیشتر می‌شود و میزان اعتماد به نفس‌مان بالاتر می‌رود. اگر جار بزنیم و دیگران را خبردار کنیم که آهای من فلان کار خوب را انجام داده‌ام در واقع هنوز هم منتظر تایید دیگران هستیم وخوشحالی‌مان وابسته به دیگران خواهد بود که البته خوشحالی عمیقی نیست و با اندک نسیمی، پراکنده خواهد شد.
این یک قانون است که خوشحال کردن دیگران اگر ۱۰ در صد باشد ۹۰ درصدش به خودمان برمی‌گردد. بنابراین خوشحال کردن دیگران بزرگترین راه برای خوشحال کردن خودمان است. آنهم به صورت عمیق، پایدار و همیشگی.
دو) انجام هر کاری به بهترین نحو
دومین عاملی که باعث ایجاد حس خوشحالی عمیق در ما می‌شود به سرانجام رساندن کارها آنهم به بهترین نحو موجود است. فرقی ندارد در چه زمینه‌ای مشغول به فعالیت هستید، اگر بهترین کار خود را ارائه دهید به خوشحالی عمیق و درونی می‌رسید. در تمرین‌های ورزشی، در هنگام درس خواندن، در هنگام انجام یک پروژه، موقعی که سرکار هستید و خلاصه هر کاری را به بهترین شکل ممکن به سرانجام برسانید آنگاه آثار رضایت عمیق درونی را حس خواهید کرد.
هر کاری را به بهترین شکل ممکن به سرانجام برسانیدآثار رضایت عمیق درونی را حس خواهید کرد
سه ) ماهرتر شدن
سومین عاملی که باعث خوشحالی عمیق می‌شود، افزایش مهارت‌ها و توانمندی‌های خودتان است. هر چقدر در زمینه‌ای که در آن کار می‌کنید مهارت بیشتری داشته باشید، احساس خوشنودی بیشتری از خود دارید. اگر نیاز است زبان جدید یاد بگیرید یا اگر نیاز است در یک فن و حرفه‌ی جدید آموزش ببینید یا ماهرتر شوید، اگر نیاز است مهارت‌هایی همچون مدیریت و سازمان‌دهی و یا بازاریابی موثر را یاد بگیرید، این کار را انجام دهید و خلاصه سعی کنید در هر زمینه‌ای که نیاز دارید، ماهرتر شوید. البته نه برای اینکه از نظر دیگران آدم قوی و سرشناسی شوید یا اینکه فقط به خاطر پول اینکار را انجام دهید بلکه به منظور رسیدن به نیرویی عمیق و قوی به نام احساس خوشبختی درونی.
ماهرتر که می‌شوید پخته‌تر می‌شوید. پخته‌تر که شدید از خامی بیرون می‌آیید و از درون احساس قدرت و رضایت خواهید داشت.
چهار ) آماده شدن گام به گام
چهارمین روش برای رسیدن به خوشحالی عمیق، این است که همواره خودتان را آماده‌ی رسیدن به مرحله‌ی بعدی کنید. مثلا اگر الان در ترم یک زبان هستید به گونه‌ای رفتار کنید که در حال آماده شدن برای رفتن به ترم دو هستید و سپس به ترم سه و الی آخر. همواره در حال آماده‌سازی خودتان برای رشد و ترقی باشید.
شانس‌ها به سراغ کسانی می‌روند که از قبل آماده شده باشند. اگر آماده نباشید فرصتها می‌آیند و می‌روند، آب از آب تکان نمی‌خورد.
اینکه مرحله به مرحله خودتان را آماده کنید بهتر است تا اینکه یک چشم انداز دور و غیرقابل دسترس را جلوی خود بگذارید و بخواهید به صورت جهشی به آینده بروید، چرا که غیرممکن است. بهتر است خودتان را برای پذیرش این واقعیت آماده کنید که رسیدن به هر مرحله‌ای فقط از طریق طی مرحله‌ی قبلی امکان پذیر است و راه میان‌بُری وجود ندارد.
اگر تقلب کنید و قواعد بازی را رعایت نکنید، شاید به ظاهر برنده شوید اما هرگز از خوشحالی درونی بهره‌مند نخواهید شد و شخص بااعتماد به نفسی نخواهید بود. شاید دیگران شما را فرد موفقی ببینند اما شما از درون احساس کوچکی و باخت خواهید داشت. پس بهترین راه این است که قدم به قدم و مرحله به مرحله خودتان را برای رسیدن به اهدافتان آماده کنید و پیش نیازهای لازم را بگذرانید. از خودتان بپرسید برای رسیدن به فلان هدف، چه کارهایی باید انجام دهم؟ چه آمادگی‌هایی را باید داشته باشم؟
زندگی به نیازهای ما کاری ندارد زندگی به لیاقتی که داریم کار دارد و به کسانی که از قبل خودشان را آماده کرده باشند و هزینه ای به نام زمان را خرج کرده باشند پاسخ مثبت می‌دهد.
