برای پیدا کردن امید در روزهای تاریک شاید بهتر باشد کمی عقب‌تر برویم، از روزمرگی فاصله بگیریم و زندگی را از دور تماشا کنیم. حتما چیزهایی پیدا می‌کنیم برای چنگ انداختن و غرق نشدن.
سال ۹۶ برای من سال سیاهی بود. اتفاقی افتاد. زمین خوردم و به قول خانم خواننده کمی خاکی شدم. هر افتادنی پاشدنی می‌خواهد. من امروز سرپا هستم. مقتدرتر از قبل هستم. اما این مسیر بدون وجود افرادی تاثیرگذار پیموده نمی‌شد.
امروز ۱/ مارس/ ۲۰۲۳ روز جهانی تعریف و تمجید و تقدیر است. چه بهانه‌‌ای از این بهتر برای نام بردن از آنها و تشکر و قدردانی از ایشان.
من هیچ‌وقت افتخار حضور در کلاس‌های حضوری دکتر شیری را نداشته‌ام، اما همیشه خودم را شاگرد ایشان می‌دانم.
در روزهای تلخ شکست دکتر شیری بود که دوباره شروع کردن را به من یاد داد. و این مسیر شروع شد...
این جمله‌ها همیشه در ذهن من هستند:
«باید شکستت رو بپذیری، مدتی در اون تامل کنی، خردش رو بگیری و ازش بگذری»
« کسی که در تصادف کرده آسیب دیده مثلا پاش رو از دست داده، هر جایی که بره تو معرفی خودش نمی‌گه: من فلانی هستم بیست ساله با پای قطع شده در تصادف! نباید باختت جزئی از هویتت بشه»
آقای دکتر شیری عزیز من همیشه قدردان شما هستم و از شما سپاسگزارم.
هر دوباره شروع کردنی اعتمادی می‌خواهد. مختار کسی بود که به من ارزشمندترین دارایی‌ها رو داد.
به من اعتماد کرد.
به من زمینی برای بازی داد.
چراغی به دستم داد که راه و از بیراهه تشخیص بدهم. چه دارایی بزرگتر از روشنایی و نور در روزهایی که تاریک هستند؟
مختار عزیزم تو بهترین همراه و هم‌مسیر من هستی. برای تمام خوبی‌هات ازت تشکر می‌کنم.
اون چراغ برای من آشنایی با آقای شعبانعلی بود. روزهای زیادی در مسیرهای رفت و آمد فایل‌های صوتی محمدرضا شعبانعلی را گوش می‌دادم. چه درس‌هایی که بلد نبودم، چه واقعیت‌‌هایی که من از آنها بی‌خبر بودم و چقدر ناآگاه بودم.
تا امروز مهم‌ترین درسی که از ایشان یاد گرفته‌ام «مدل ذهنی» است.
اما این مسیر حالاحالاها ادامه دارد. چیزهای زیادی برای یادگرفتن هست.
آقای شعبانعلی عزیز برای تمام سال‌هایی که در راه آموزش و آگاهی تلاش کردید از شما قدردانی می‌کنم.
جایی خوانده‌ام که قدردانی کردن از کسی باعث می‌شود او در آن خوبی یک قدم جلوتر برود. آن خوبی را در خود بیشتر کند. می‌شود گفت وقتی بخاطر خوبی کسی از او تشکر می‌کنیم، آن شخص خوب‌تر می‌شود. و این خیلی زیباست!
