الان بیش از 40 روزه که من قرنطینه ام، دانشگاه نرفتم، بیرون نرفتم(طبیعتا حتی ساده ترین خرید) و دوستی رو از نزدیک ندیدم.
عکس زینتی ست، از چی عکس میگرفتم؟!
نمیخوام بگم که قرنطینه سخت نیست، ادم حوصله ش سر نمیره، قاطی نمیکنه، بهره وریش کم نمیشه یا حتی از همه بدتر با اخبار روانی و نگران نمیشه، بلکه چیزی که میخوام بگم اینه که چطور بهتر بمونیم.
پروسه "من با قرنطینه خوشحالم" تا "آخ کاش برگردیم روال نرمال" برای من تقریبا طولانی بود و این تقریبا خاطر اینه که من آدم خونه موندنم! عاشق خونه موندنم ولی خب صادق باشیم خونه موندن میتونه وحشتناک باشه (حتی برای ادم های عاشق خونه!)
وقتی میدیدم آدم ها انقدر همه جا از کلافگی و خستگی میگن تعجب میکردم، چون من داشتم لذت میبردم!
ولی الان که عمیق تر بهش نگاه میکنم، میبینم تسک های ریزی هست که قرنطینه رو لذت بخش کنه، حتی برای آدم ها ددری!
لطفا از آفتاب غافل نشید. آفتاب (همونطوری که میگن!) ساعت بدن رو تنظیم میکنه و شما رو سرحال نگه میداره. حتی اگر در حد گذاشتن دست ها یا پاهاتون توی نور آفتابی باشه که کف خونه میرسه!
زمانی در روز اصلا آنلاین نشید. کتاب بخونید، بخوابید، هرکاری بکنید ولی درگیر اخبار و حرف ها و آدم های بیرون نشید. میدونم میدونید ولی تا انجامش ندید معجزه ش رو نمیبینید. حداقل بعد بیدار شدن.
تحرک! حتی در حد دور زدن توی آشپرخونه اگر حوصله ورزش کردن ندارید، با همین کار شاید حوصله ورزش کردن پیدا کنید.و خب موقع ورزش حتما به اینترنت وصل نشید! انتخاب من یوگا بود و از انتخابم راضی ام!
تنظیم ساعت خواب واقعا سخته و خب اگر تونستید حالت نرمال نگهش دارید آفرین بهتون! من نتونستم! اینترنت شبانه برای دیدن ویدئو های یوتوب واقعا وسوسه انگیزه.
از خودتون مراقبت کنید. منظورم شست و شو با الکل نیست. مسواک زدن و شستن صورت یا حتی ماساژ دست حال آدم رو واقعا دگرگون میکنه. من موهام رو 50 سانت کوتاه کردم و هنوز حس خوبی نسبت بهش دارم و تازه ست برام!
بنویسید. اگر ژورنال دارید یا هرچیزی شبیه این و آدم نوشتن هستید از نوشتن در مورد این بازه غافل نشید. بعد از این روز ها از خودتون ممنون میشید که نوشتید و هر شب مغزتون روز رو میبنده و روز ها به هم وصل نمیشن.
همون طور که گفتم، عاشق یوتوب دیدنم، یه تعداد چنل مشخص دارم و از اپلود شدن ویدئوهای جدیدشون ذوق میکنم.
گیاه یا حیوون خونگی دارید؟ خوش به حالتون! ندارید؟ اگر ممکنه یکی جور کنید! من گیاه دارم و دیدن رشد گیاه ها، آب دادن بهشون، مطمئن شدن از این که هر روز آفتاب میگیرن حس زندگی بهم میده.
بچه کوچیک توی خونه خوشبختیه! حتی اگر مثل مال من ددری و غرغرو باشه. از این زمان میشه برای اموزش بچه ها استفاده کرد، باهاشون آشپزی کرد و یه همراه کوچولو برای روزای سخت داشت. این جا هر روز شاهنامه (به قول خودش "شاهنما") میخونیم و حفظ میکنیم.
قطعا کلی کار دیگه میشه کرد، مثلا من دوست داشتم امسال "خلاصه تر" و "طبیعی تر" زندگی کنم، وقت کردم وسایل کمد ها رو خلاصه کنم و خیلی وسایل رو بندازم بیرون یا برای تبدیل شدن به کاردستی به بچه بدم.وقت کردم کلی برنامه بریزم برای بعد قرنطینه؛ وسایل آشپزخونه برای روغن گیری و غیره پیدا کنم، چیزهایی که میشه بافت رو پیدا کنم و بفهمم چقدر میتونم توی مسیری که الان برام جذابه پیش برم. قطعا الان نمیرم کاموا، پارچه یا خاک بخرم برای عملی کردن برنامه هام ولی بررسی ها رو الان انجام میدم!
دوره قرنطینه دوره خوبی نیست، حداقل الان بیشتر میفهمم چقدر زندگی رو دگرگون کرده، آدم هایی که درامدشون قطع شده، ادم هایی که کسی رو از دست دادن، آدم هایی که درگیر درمان بیماری هستن، کلافگی بچه ها و در معنای کلمه "ترس و معطل بودن". ولی بخشی از زندگی ماست، روزهاییه که جزو عمر ما حساب میشه، واقعا "خوشحال"،" سرحال" ،"پر انرژی" موندن سخته، رسیدن به همه کارها سخته. ولی قرنطینه مدل جدید زندگی فعلیه، با وجود استرس ها و مشکلات و قصه هایی که داره، قراره یه چیزایی یادمون بده.
