همیشه به هنرجوهای عکاسی توصیه میکنم که مفاهیم رو پایه ای یاد بگیرن و پیش برن. ایزو، اپرچر و موضوعات دیگه مسائلی ان که دونستن اون ها مساوی با فهم تغییرات توی عکاسیمون. اینکه بدونیم با بالا و پایین کردن اعداد تنظیمات توی دوربین چه تفاوتی توی عکس هامون ایجاد میشه. توی این پست میخوام از ایزو با هم حرف بزنیم.
ایزو (ISO) مخفف اصطلاح International Organization of Standardization عه که حساسیت سنسور دوربین نسبت به نور رو تعیین می کنه. ایزو علاوه بر تغییر نوردهی، روی کیفیت عکس هم تاثیر میگذاره. ایزو در تنظیمات دوربین های دیجیتال، بازه ی بین 100 تا 800,12 رو در برمیگیره.
یه نکته اینجاست و اون هم اینه که تا حد امکان توی عکاسیمون ایزو رو پایین تنظیم کنیم تا عکسمون نویز نداشته باشه. البته توی محیط های تاریک نمیشه ایزو رو خیلی پایین تنظیم کرد و اینجور وقت ها باید تا مرز نویز دار شدن عکسمون عدد ایزو رو بالا ببریم.
تاثیر ایزو روی روشنایی
ایزو با کنترل تاریکی یا روشنایی عکس نهایی روی اون تاثیر میگذاره و از نوردهی به عنوان پایه استفاده میکنه. وقتی میزان نور محیط تغییر کنه، ایزو هم باید متناسب با اون تغییر کنه تا نور عکس کنترل بشه، اما باید این نکته رو در نظر بگیریم که علی رغم تمام پیشرفت های تکنولوژی، باید سعی کنیم ایزو رو در کمترین حالت ممکن تنظیم کنیم؛ چون ایزوی بیشتر نویز های بیشتری رو هم در عکسمون ایجاد میکنه.
اگر محیط باز بود و آفتابی ایزو باید عدد کمتر داشته باشه و اگرم در محیط داخلی بودید و سوژه ثابت بود، ایزو باید بالاتر باشه. (البته به خاطر داشته باشین که حین استفاده از فلش و اسپید لایت، ایزو رو روی عدد کم تنظیم کنین تا عکس خراب نشه)
موفق باشین :)
منبع : آموزش عکاسی
