شانگهای، در سواحل مرکزی چین، بزرگترین شهر این کشور و یک مرکز مالی جهانی است. قلب آن «بوند» است، گردشگاهی معروف در کنار آب که در ردیف ساختمان‌های دوران استعمار قرار دارد. شانگهای تنها شهر در شرق آسیا با تولید ناخالص داخلی بیشتر از پایتخت مربوطه است. شانگهای یک مرکز جهانی برای امور مالی، تجارت و اقتصاد، تحقیقات، آموزش، علم و فناوری، تولید، گردشگری، فرهنگ و حمل و نقل است و بندر شانگهای شلوغ ترین بندر کانتینری جهان است.
بر اساس برآوردها، منطقه شهری ساخته شده به هم پیوسته شانگهای در سال 2021 به جمعیتی حدود 27.1 میلیون نفر رسیده است. شانگهای همچنین دارای بیش از 150000 خارجی ثبت شده رسمی است که تقریباً 31500 ژاپنی، 21000 آمریکایی و 20700 کره ای هستند.
شانگهای دارای آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب است که تحت تأثیر بادهای موسمی آسیایی است. این شهر دارای چهار فصل متمایز است و تغییرات آب و هوایی را تجربه می کند، زمستان های سرد و تابستان های گرم و مرطوب.
شانگهای گران ترین شهر چین است. و طبق بررسی هزینه زندگی مرسر 2020، شانگهای، چین هفتمین شهر گران دنیا برای زندگی است. هزینه های تخمینی خانواده چهار نفره ماهانه 2766 دلار (17515 ¥) بدون اجاره است. هزینه های ماهانه یک فرد مجرد بدون اجاره 745 دلار (4720 ¥) تخمین زده می شود. شانگهای 46.54 درصد ارزان تر از نیویورک (بدون اجاره) است.
شانگهای نرخ جرم و جنایت پایینی دارد، به خصوص برای یک شهر بزرگ، اما جرایم کوچک مانند جیب بری در مناطق شلوغ مانند ایستگاه های قطار، بازارها، و خیابان های شلوغ اتفاق می افتد. همچنین تعدادی کلاهبرداری وجود دارد که به طور خاص خارجی ها و گردشگران را هدف قرار می دهند.
شانگهای یک مقصد توریستی محبوب است که به‌خاطر نشانه‌های تاریخی‌اش مانند بوند، معبد شهر خدا و باغ یو و همچنین خط افق وسیع Lujiazui، بسیاری از آسمان‌خراش‌ها و موزه‌های بزرگ از جمله موزه شانگهای و موزه هنر چین مشهور است.
