ابتدا با نوک بیل زمین را زیر و رو کنید. این عمل که به اصطلاح پابیل کردن نیز گفته میشود علاوه بر نرم کردن بستر کشت ، سطوح بالایی و پایینی خاک را مخلوط می کند. 90% مواد مغذی خاک در عمق 0-60 سانتی متر می باشد و شما برای حاصلخیز کردن عمق بستر کاشت، باید خاک را پابیل کنید. سپس به وسیله شنکس خاک را به عمق 15 الی 20 سانتیمتر زیر و رو کنید. سعی کنید با شنکش سطح خاک را کاملا صاف کنید. در این مرحله میتوانید از کمپوست پوسیده یا کودهای آلی برای تقویت خاک استفاده نمایید.
بسته به نوع بذری که خریداری کرده اید میتوان آنها را به صورت نواری یا پراکنده روی سطح خاک کاشت. بعضی از بذرهای گل برای جوانه زنی نیاز به خیس شدن قبل کاشت دارند و بعضی دیگر را میتوان مستقیم درون خاک کاشت. بنابراین قبل از کاشت هر نوع بذر گل، حتما بروشور مربوط به آن را مطالعه کنید. بذر گل هایی که پوسته نرم دارند را به آرامی در خاک قرار دهید و سطحی بکارید اما دانه های بذر با پوسته سفت و محکم را عمیق بکارید. معمولا بر روی پاکت های بذر گل طریقه کاشت و شرایط اپتیمم رشد را توضیح داده است.
این کار زمانی که بذرهای مختلفی را می کارید خیلی ترفند مفیدی است. با اتیکت گذاری بالای هر منطقه کاشته شده بعد از 4 هفته درصد جوانه زنی انواع بذرهای گل را متوجه می شوید و در صورت سبز نشدن و از بین رفتن یک نوع بذر گل دوباره عمل واکاری را در همان قسمت انجام می دهید. از آنجایی که تمامی بذرها جوانه نمی زند با لیبل گذاری شما به راحتی علف هرز و دانهال سبز شده را تشخیص خواهید داد.
علاقمندان برای اطلاعات بیشتر از سایت مهندس نیک mohandesnic.com دیدن کنند.
