شاید فیلم های ضد جنگ زیادی دیده باشید، اما برخی از این فیلم هاست که برای شما خاطره می سازند.برای من تا قبل از «جوجو ربیت» تنها، «زندگی زیباست» ساخته ی «روبرتو بنینی» بود که به شکلی والا و دلبپذیری با آمیخته ای از ترس ها و شوخی های موجود در فیلم توانسته بود مرزهای جدیدی در نگاه ضد جنگ را به نمایش بگذارد.
حالا Jojo Rabbit هم پا بر همان مسیر گذاشته است.پسری که درگیر شست و شوی مغزی «نازیها» قرار گرفته است اما در عمل روح لطیف او جایی در آن فضا پیدا نمی کند.«تایکا واتیتی» که علاوه بر کارگردانی و بازی در نقش هیتلر در این فیلم، فیلم نامه نویس «Jojo Rabbit» هم هست، به نظر من و علیرغم چند نقدی که بر شوخی های فیلم خوانده ام،به خوبی توانسته است از «هیتلر خیالی» همراه کودک فیلم استفاده کند و چند موقعیت بسیار جذاب برای بینندگان خلق کند.
اگر بدون هیچ دانسته ای از قبل بگویم «تایکا واتیتی» تحت تاثیر «روبرتو بنینی» این فیلم را ساخته است،شاید سخنی گزافه نباشد،اما «Jojo Rabbit» داستان خود را دارد و قصه ای را روایت میکند با اِلمان های جدید که هیچکدام را در «زندگی زیباست» شاید ندیده باشیم.
به شما پیشنهاد می کنم اگر کیفیت تصویر فیلم برایتان آنچنان مهم نیست، همین حالا با کیفیت dvdscr فیلم را تماشا کنید!
و راستی باید بگویم که حتما باید نوشته ای برای «اسکارلت یوهانسن» بنویسم که امسال دو بازی خارق العاده را در «Marriage Story» و حالا در «Jojo Rabbit» دارد و نکته مهم تر اینکه او برای این دو نقش نامزد دریافت جایزه اسکار شده است.
