آسانسور روملس نیاز به اتاق ماشین پشت بام را ازبین می‌برد.
این نیاز به طریق استفاده از ماشین های کشش کوچک و کنترل پنل حذف میشود.
به این نوع از آسانسور ، بدون اتاق موتورخانه نیز گفته میشود.
آسانسورهایی که فاقد موتورخانه (Machine Room Less) هستند آسانسورهای روملس (Room-Less) یا (MRL) نامیده می شوند.
عموما در ساختمانهایی که امکان استقرار موتورخانه آسانسور در بالای چاه آسانسور وجود نداشته باشد یا حتی باعث برهم خوردن زیبایی طراحی بنای ساختمان گردد از آسانسورهای روملس استفاده می شود.
بنابراین تمامی سیستم موتور و سیستم کنترل آسانسور در چاه آسانسور و در اورهد (بالاسری) چاه آسانسور نصب می گردد.
باید توجه داشت که فناوری روز دنیا به سمت طراحی و نصب این نوع آسانسورها حرکت می نماید.
طی گذشت سالیان متمادی از ابداع این آسانسورها، تولیدکنندگان همواره با شناسایی نقاط ضعف و غلبه بر آنها روزبروز بر کارایی و کیفیت این نوع آسانسورها افزوده اند.
نصب آسانسورهای روملس توسط موتورهای بدون گیربکس (گیرلس) از نوع Flat الزاما انجام می شود.
علت استفاده از این نوع موتورها ابعاد کوچکتر ، وزن کمتر ، بازده و راندمان بالاتر و درنتیجه کارایی بالاتر این نوع موتورها می باشد.
مهمترین نکته در طراحی این نوع آسانسورها این است که در هر حالت هنگامی که کابین در level بالاترین توقف است یک فضای کاری حداقل بطول 180 سانتی متر ایجاد شود.
هنر حل این مساله این است که بتوان در ارتفاع کمتر و بدون صدمه زدن به فضای پشت بام این آسانسور را طراحی و نصب نمود.
در توضیح مشخصات فنی آسانسورهای روملس باید گفت محل قرار گیری وزنه در سمت مجاور درب (چرخش 90 درجه به دلیل جلوگیری از فرسایش سیم بکسل) و همچنین استقرار دو فلکه هرزگرد کابین در زیر کابین و یک فلکه هرزگرد روی قاب وزنه که پیاده سازی آن به وسیله سیستم تعلیق 2:1 انجام می شود الزامی است.
در برخی طراحی های آسانسور روملس کل وزن موتور بر روی ریلهای راهنما وارد میگردد بنابراین انتخاب نوع ریل حائز اهمیت می باشد.
در یک طراحی دیگر می توان موتور را در پشت ریلهای کابین مستقر نمود.
همچنین تابلو فرمان آسانسور های بدون موتورخانه نیز مجاور درب توقف آخر نصب می گردد که معمولا در یک جعبه قفل شده قرار می گیرد و در زمان تعمیرات و سرویس نگهداری قفل آن توسط سرویسکار باز می شود.
از جمله مزایای این آسانسورها می توان نوشت:
