حالا من دیگه خوب خوبم
نه اینکه مشکلی نباشه و ادم دور و برم نباشه نه
لعنتیا مثل آفت همه جا پخش شدن.باید بگم پخش شدیم نه؟ نه درکی از بدن خودم به عنوان یه ادم ندارم.اخه یه ادم که نباید اینقدر از زیر بار حس کردن زندگی شونه خالی کنه .خب باشه کلثوم؛از بالا میگن به جای زندگی بگیم درد.در هر صورت من نه هوام که تو تخیلاتم شناور باشم نه آبم که بخوام به هر درزی سرک بکشم حالا اون درزا میخواد شیارای مغز ادما باشه یا شکاف باریک شب ها که از پشتش دوستای عجیب و غریبم رو میبینم. من حتی خاک هم نیستم که بخوام همه رو سبز کنم(کلثوم بیخیال اون عنصر اخری شو جون من. این یه هردمبیل نویسیه سر صبه پس لازم نیست کامل باشه هوم؟)در نهایت من فقط یه آدمم که از گل درست شدم ولی مثه شیشه میشکنم.سرد و گرم زندگی دنبالم میدوعه و ازون جایی که از طرحای ساده خوشش نمیاد با ترک ها شکلای قشنگی درست میکنه.
