در فضای خالی وسیع فضا، نور با سرعت ثابت ۲۹۹،۷۹۲،۴۵۸ متر بر ثانیه حرکت می کند. با این حال، وقتی با میدان های الکترومغناطیسی اطراف ماده مواجه می شود، سرعت آن می تواند کاهش یابد.
این تغییر سرعت زمانی مشاهده می شود که نور از موادی مانند آب عبور می کند یا رنگین کمان ایجاد می کند. اگرچه فیزیکدانان می توانند این تاخیر را با استفاده از معادلات قرن نوزدهم توضیح دهند، اما برای توضیح کامل تغییر سرعت ناگهانی نور بین رسانه های مختلف تلاش می کنند.
محققان دانشگاه تامپره با به چالش کشیدن اصول اساسی پیشرفت موج نور در زمان و فضا، راه حلی برای این معما پیشنهاد کردند. ماتیاس کیوروا، نویسنده اصلی این مطالعه، با زیر سوال بردن فرض سرعت موج ثابت، معادله موج استاندارد را در ابعاد ۱ * ۱ به دست آورد.
خطراتی مانند “پارادوکس زمانی” وجود دارد. اگر شما در زمان به گونه ای سفر کنید که با آینده در تضاد باشد، ممکن است یک پارادوکس ایجاد کند. تغییرات گذشته که آینده را تحت تاثیر قرار می دهد، از لحاظ نظری می تواند جریان زمان را به هم بریزد.
به عقیده بسیاری از فیزیکدانان، جریان زمان واقعی نیست، بلکه خود زمان به اندازه فضا واقعی است.
یک مفهوم نظری شامل حرکت بین نقاط مختلف در زمان، که به طور بالقوه اجازه می دهد رویدادها به صورت غیر ترتیبی تجربه شوند.
مناطقی از فضا که در آن نیروهای الکتریکی و مغناطیسی با یکدیگر تعامل دارند و بر رفتار ذرات باردار و امواج الکترومغناطیسی تاثیر می گذارند.
