اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ های روی زمین و فضا، می توانند دوردست کیهان را ببینند. صرف نظر از اینکه یک سیاره چقدر دور یا غیرعادی است، یک ویژگی مشترک در فضا غالب است: بسیاری از اجرام کروی هستند.
بنابراین، چه چیزی باعث گرد بودن این اجرام آسمانی می شود؟ به طور خلاصه، گرانش است.
آنجلی تریپاتی، اخترفیزیک‌دان در برنامه اکتشاف سیاره‌های فراخورشیدی ناسا در کالیفرنیا، به لایو ساینس توضیح داد: «این بسیار شگفت‌انگیز است که ما از گرد بودن چیزهای زیادی در فضا می‌دانیم.» اثر گرد گرانش نتیجه گرانش خود است، نیرویی که یک جسم – مانند یک جرم آسمانی – بر خود اعمال می کند. هنگامی که یک سیاره یا ماه به اندازه کافی جرم جمع می کند، جاذبه خود آن را به یک کره تبدیل می کند.
اجسام موجود در جهان پس از انفجار بزرگ، تقریباً ۱۳.۸ میلیارد سال پیش، شکل گرفتند. ذرات ریز گرد و غبار در ابرهای گرد و غبار عظیم دوناتی شکل شروع به برخورد کردند. به گفته ناسا، اگر برخوردها به اندازه کافی ملایم بود، ذرات غبار با هم ذوب می شدند. برخوردهای بعدی یک اثر گلوله برفی را به وجود آورد: هر چه سیاره در حال جوانه زدن جرم بیشتری به دست آورد، گرانش آن قوی تر می شود و ماده بیشتری را به داخل می کشد.
برونو مرین، ستاره شناس و رئیس مرکز داده های علمی ESAC آژانس فضایی اروپا در مادرید توضیح داد: «این گرانش همه مواد را به سمت مرکز گرانش می کشد. او آن را به یک سینک آشپزخانه تشبیه کرد، جایی که “تمام آب از طریق سوراخ در پایین جریان می یابد.” در مورد سیارات، “هر تکه ماده سعی می کند تا حد ممکن به مرکز ثقل نزدیک شود.”
اجسام سیاره ای به بازآرایی ماده تا رسیدن به تعادل ادامه می دهند، حالتی که هر نقطه تا حد امکان به مرکز نزدیک است. به گفته مرین، تنها شکلی که به این تعادل در فضا می رسد، یک کره است.
ادامه این مقاله را در سایوتک بخوانید
