به نظر شما دو نفر میتونن یک جنگل از بین رفته رو دوباره احیا کنن؟!
بله! عکاس مشهور برزیلی Sebastião Salgado و همسرش Lélia Deluiz Wanick Salgado به جهان ثابت کردن که میشه! آنها با کمک افراد دیگه طی مدت 20 سال 2.7 میلیون درخت کاشتند و یک جنگل کامل را که بدلیل جنگل زدایی از بین رفته بود ، به طور کامل احیا کردن.
قبل از ورود به بحث باید یک نکته بسیار مهم که اغلب در اخبار مربوط به این زوج از قلم می افته رو یادآور بشم، قدم و اقدام بزرگ این زوج که موجب شد در دنیا مطرح بشوند نه آنکه احیاء جنگل بود بلکه احیاء یک اکوسیستم بوده است. احیاء یک اکوسیستم به مراتب مهم تر و دارای اهمیت شاخص تری است تا جنگل کاری و ساخت یک جنگل تک محصولی، چرا که احیاء اکوسیستم بسیار دشوار تر از ساخت یک جنگل با درختان غیر بومی است. انتخاب طبیعی در جنگل بی نهایت حائز اهمیت و معجزه آفرین است.
آنچه که حائز اهمیت است نگاه کل به جزء است، زمانیکه یک درخت قطع می شود، یک زیست بوم شروع به پاشیدن میکند، چشمه ها خشک می شوند، پرنده ها و حیات وحش که یکی از اساسی ترین ارکان احیاء و حفظ زیست بوم هستند از اکوسیستم خارج می شوند و این غم انگیز و غیر قابل جبران است.
و حال با علم به اهمیت احیاء یک اکوسیستم به سراغ زوج برزیلی می رویم تا ببینیم برای احیاء یک اکوسیستم چه کردند.
همه چیز از سال 1994 شروع شد ، زمانی که سباستینو سالگادو پس از پایان ماموریتش برای تهیه گزارش مربوط به نسل کشی در رواندا ،پس از سالها به زمین خانوادگیش در ایالت Minas Grais بازگشت. تصور کنید که او که در رواندا شاهد فجایع بیشماری بود، چه احساس وحشتناکی داشت وقتی که هنگام بازگشت به وطن خود ، دید که همه درختان قطع شده و حیات وحش از بین رفته و چیزی از آن بهشت گرمسیری که از کودکی در خاطر داشت باقی نمانده است.
در میان این بهت و ناامیدی همسرش ایده ناب کاشت مجدد جنگل را مطرح کرد.
برای تحقق بخشیدن به این رویا ، سالگادو و خانواده اش با استخدام افراد و جمع آوری بودجه در آوریل 1998 ، انستیتو Terra را تأسیس کردند. از آن زمان ، آنها موفق شده اند محیط زیست منطقه را به حالت اولیه خود بازگردانند و نکته فوق العاده امید بخش اینه که تمام گونه های گیاهی و جانوری گذشته دوباره حیات خودشون رو در منطقه از سر گرفتن!
از روز اول، موسسه Terra خود را متعهد به احیای 1،502 هکتار جنگل در مزارع منطقه Minas Gerais کرد. آنها زمین های کشاورزی خصوصی را به ذخیره خصوصی میراث طبیعی (PNHR) تغییر نام دادند. اولین کاشت انبوه در دسامبر سال 1999 انجام شد. پس از آن ، با حمایت حامیانشون، این رویداد هر سال انجام شد. حاصل این اقدام این بود که بیش از 290 گونه درخت کاشته شد ، و به این ترتیب یک جنگل از گونه های بومی جنگل اقیانوس اطلس از نو ساخته شد.
نتیجه؟! بازگشت همه چیز!حیات وحش به جنگل بازگشت...
از جمله مزایا ، دستاوردها و تأثیرات مثبت حاصل از این اقدام جنگل کاری عبارت است از:
جلوگیری از فرسایش خاک
به جریان افتادن مجدد 8 چشمه طبیعی که جنگل میزبان آن بوده است با ظرفیت 20 لیتر در دقیقه. (این چشمه ها حتی در زمان خشکسالی نیز جریان دارن)
بازگشت 172 گونه پرنده که از این تعداد 6 گونه در خطر انقراض قرار دارند.
بازگشت 33 گونه از پستانداران ، دو گونه از آنها آسیب پذیر بوده و در معرض انقراض در سراسر جهان قرار دارند.
بازگشت 293 گونه گیاهی.
بازگشت 15 گونه از خزندگان.
بازگشت 15 گونه از دوزیستان.
و حالا برای حفظ این میراث پایدار، با تاسیس مدرسه ترا قصد آموزش مردم بومی و کودکان را دارند تا با آگاهی بخشی از محیط زیست حفاظت کنند حتی در روزی که خودشان در زمین حضور ندارد.
اما نباید از از مدل های خلاق ایرانی که برای احیاء جنگل های هیرکانی تلاش می کنند غافل شد:
زوج ایرانی، با توسعه اشتغال روستایی به احیاء جنگلهای هیرکانی می پردازند:
سالگادو و همسرش برای احیاء جنگلهای هیرکانی از کمک های مردمی استفاده کرده اند اما تیاور برای احیاء جنگل های هیرکانی قدمی بزرگتر برداشته است و با طراحی یک مدل خلاق، اول به توسعه اشتغال روستایی پرداخته و پس از آن، با اشتغال زایی و ایجاد درآمد، از درآمد حاصل از این چرخه به احیاء جنگل های هیرکانی می پردازد و طی 10 ماه موفق به کاشت بیش از 1450 بذر و نهال بومی در جنگل های هیرکانی شده است.
این زوج که با عشق به طبیعت و اهمیت رسالتشان از زندگی شهری رها شدند و به آغوش طبیعت گیلان پناه بردند به محض ورود به گیلان نسبت به راه اندازی تیاور اقدام کردند و با تامین محصولات محلی مستقیم از کشاورزان گیلان اولا با رعایت تجارت منصفانه به مردم بومی کمک کردند تا اولین قدم در حفظ محیط زیست را برداشته باشند و با گام هایی استوار نسبت به فروش محصولات محلی اقدام کرده و با درآمد حاصل از این چرخه به کاشت نهال های بومی و ایجاد بانک نشاء اقدام می کنند.
نباید از ترویج و تشویق استارتاپ های سبز ایرانی غافل شد.
