تمام رابطه‌های خوب ( والدین_فرزند، زوج، معلم_شاگرد، حکومت_مردم و...) را می‌توان در یک صفت خلاصه کرد:
«مقتدرِ مهربان»: مقتدر برای حفظ مرزهای خود و مهربان برای حفظ مرزهای دیگری
در هر رابطه سالم، برقراری تعادل بین قاطعیت و شفقت از اهمیت بالایی برخوردار است.
اقتدار به معنای داشتن قدرت و توانایی کنترل و هدایت اوضاع است. این امر در روابط به معنای توانایی تعیین حد و مرزها، بیان نیازها و انتظارات و پیگیری آنها به طور موثر است.
مهربانی به معنای داشتن عطوفت، همدلی و درک نسبت به دیگران است. این امر در روابط به معنای گوش دادن فعال به طرف مقابل، در نظر گرفتن احساسات او و تلاش برای یافتن راه‌حل‌هایی است که برای هر دو طرف مفید باشد.
ترکیب اقتدار و مهربانی به شما این امکان را می‌دهد که روابطی سالم و پایدار ایجاد کنید.
چند نمونه از نحوه عملکرد این اصل در روابط مختلف:
✅ والدین و فرزندان: والدین مقتدر مهربان حد و مرزهایی را برای رفتار فرزندان خود تعیین می‌کنند و در عین حال با آنها با عشق و احترام رفتار می‌کنند. آنها به فرزندان خود کمک می‌کنند تا قوانین را درک کنند و عواقب نقض آنها را بیاموزند، اما همچنین از آنها در رسیدن به اهدافشان حمایت می‌کنند.
✅ زوج‌ها: زوج‌های مقتدر مهربان می‌توانند به طور موثری در مورد نیازها و خواسته‌های خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آنها به یکدیگر احترام می‌گذارند و حتی زمانی که با یکدیگر اختلاف نظر دارند، می‌توانند با همدلی و درک به یکدیگر گوش دهند.
✅ معلمان و دانش‌آموزان: معلمان مقتدر مهربان انتظارات روشنی را برای دانش‌آموزان خود تعیین می‌کنند و در عین حال به آنها کمک می‌کنند تا در یادگیری پیشرفت کنند. آنها با دانش‌آموزان خود با احترام رفتار می‌کنند و به آنها کمک می‌کنند تا احساس ارزشمندی و شایستگی کنند.
✅ حکومت و مردم: حکومت‌های مقتدر مهربان قوانینی را وضع می‌کنند که از حقوق شهروندان خود محافظت می‌کند و در عین حال رفاه آنها را ارتقا می‌بخشند. آنها به صدای مردم گوش می‌دهند و برای پاسخگویی به نیازهای آنها تلاش می‌کنند.
البته، یافتن تعادل مناسب بین اقتدار و مهربانی همیشه آسان نیست. گاهی اوقات ممکن است لازم باشد قاطع‌تر باشید و گاهی اوقات ممکن است لازم باشد مهربان‌تر باشید.
مهم این است که به یاد داشته باشید که هدف نهایی ایجاد روابطی است که سالم، احترام‌آمیز و حمایت‌کننده باشند.
— سهراب دلشاد ✍️
