من تخصصی در موسیقی ندارم، ولی دوست دارم زیبایی هایی را که در زندگی می بینم، معرفی کنم، تا افراد بیشتری ازشان لذت ببرند.
برای اولین بار که آن را شنیدم، احساس کردم چیزی دارد زیر این آهنگ می لولد، مدام بهش گوش می دادم، در پیاده رو، موقع مطالعه، خلاصه برای مدتی بک گراند زندگی ام شده بود.
در ویکی پدیا درباره اش می خوانیم:
چهار فصل (ایتالیایی: Le quattro stagioni) مجموعه‌ای متشکل از ۴ کنسرتو ویلن اثر آنتونیو ویوالدی است. این مجموعه که در سال ۱۷۲۳ ساخته شد، شناخته شده‌ترین اثر ویوالدی و همچنین در زمره مردم پسندترین قطعات دوره باروک است. ساخت موسیقایی هر کنسرتو نسبت به دیگری متفاوت است و تداعی کننده فصل مربوطه است؛ برای مثال زمستان با نت‌هایپیتزیکاتوی سیم‌های زیر بمب باران شده‌است که یادآور بارش برف می‌باشد. این کنسرتوها اولین بار در سال ۱۷۲۵ به عنوان یک مجموعه دوازده کنسرتویی (اپوس ۸ ویوالدی) با نام Il cimento dell'armonia e dell'inventione (رقابت بین هارمونی و انوانسیون) منتشر شد. چهار کنسرتو اول به عنوان چهار فصل تعیین شدند. هر کنسرتو دارای سه موومان است، که دارای الگوی یک موومان آهسته بین دو موومان تند هستند. در زمان نگارش چهار فصل هنوز فرم مدرن کنسرتو برای ساز سولو معنا نیافته بود (مخصوصا ساز سولو با همراهی ارکستر). تنظیم ابتکاری ویوالدی برای ویلن سولو و کوارتت زهی با همراهی باسو کونتینوئو به معنا یافتن فرم کنسرتو کمک کرد. - ادامه در ویکی پدیا
گوش کنید و لذت ببرید. ببینید چطور با موسیقی، داستان می گوید:
