در بخش اول سری راهنمای خرید میکروفن به معرفی و توضیح الگوی قطبی ضبط صدا پرداختیم. توضیح دادیم که الگوی قطبی چیست و چه تأثیری در نوع ضبط صدا دارد. در شماره‌ی دوم این مجموعه به نقش دیافراگم و سایز آن در ضبط صدا پرداختیم و در این شماره با انواع میکروفن‌ها آشنا می‌شویم.
برای میکروفن‌ها دسته‌بندی‌های متفاوتی از نظر کاربرد و شکل ظاهری و عملکرد در معرفی شده است. اما عموما میکروفن‌ها را در سه دسته‌ی کاندنسر (خازنی)، داینامیک (پویا) و ریبونی قرار می‌دهند. نوع میکروفن نقش مهمی در شیوه‌ی دریافت صدا دارد و برای همین دانستن شیوه‌ی کارکرد هر یک از این دسته‌ها به نظر ضروری می‌رسد.
این دسته از میکروفن‌ها پرکاربردترین دسته‌ی موجود هستند و برای اکثر موقعیت‌ها کارا می‌باشند. به علت نوع دریافت صدایی که دارند می‌توانند در برابر صداهای با فشار زیاد و یا با فرکانس بالا بسیار خوب عمل کنند. مقاومتی که میکروفن‌های داینامیک در برابر صداهای با فشار زیاد دارند آن‌ها را به گزینه‌ای مناسب برای دریافت صدا در استیج‌های کنسرت و مکان‌های پر سر و صدا تبدیل می‌کند. میکروفن‌های پویا معمولا از حساسیت کمتری برخوردارند و برای ضبط صدای با جزئیات کامل، منبع صدا باید به گونه‌ای تنظیم شده باشد که صدا مستقیما به سنسور میکروفن برسد.
اگر بخواهیم از دیدگاه فنی این میکروفن‌ها را بررسی کنیم، باید بگوییم که این محصولات از سه قسمت اصلی دیافراگم، سیم‌پیچ و مگنت ساخته شده‌اند. وقتی صدا به دیافراگم می‌رسد، سیم‌پیچی که پشت دیافراگم قرار دارد درون میدان مغناطیسی به لرزه در می‌آید و صدا را با امواج الکترونیکی تبدیل می‌کند و این امواج است که توسط دستگاه گیرنده‌ی شما دریافت می‌شود.
به طور خلاصه می‌توان گفت که کاربرد اصلی این میکروفن‌ها در مکان‌هایی است که صدای محیط زیاد است و می‌خواهید صدای منبع اصلی صوت را (یعنی صدای خواننده، ساز، سخنران و…) بدون اینکه صدای محیط دریافت شود، با بیشترین جزئیات دریافت کنید. اما این دلیل نمی‌شود که میکروفن‌های داینامیک برای محیط‌های آرام مناسب نباشند. ارزان بودن این دسته باعث می‌شود در مجموع گزینه‌ی مناسبی برای اکثر بودجه‌ها و موقعیت‌ها باشد.
دسته‌ی دوم میکروفن‌های پرکاربرد میکروفن‌های کاندنسر یا خازنی هستند. گاها این میکروفن‌ها را با میکروفن‌های دسته‌ی اول مقایسه می‌کنند که مقایسه‌ی درستی به نظر نمی‌رسد. زیرا این دو دسته هم از نظر ظاهری و هم از نظر تکنولوژی به کار رفته کاملا با هم متفاوتند. ویژگی اصلی این دسته رنج پاسخگویی فرکانس بسیار گسترده‌ی آن‌ها است. به این معنی که تقریبا هر صدایی در این میکروفن‌ها ثبت می‌شود. برخلاف دسته‌ی اول که منبع صدا باید به گونه‌ای تنظیم می‌شد که میکروفن بتواند صدا را دریافت کند، میکروفن‌های خازنی صدا را از تمام محیط می‌گیرند. حساسیت بالای این دستگاه‌ها باعث می‌شود که صداهای مثل صدای نفس کشیدن و یا تلفظ حرف‌هایی مثل «پ» بیش از حد توسط میکروفن دریافت شود. به همین دلیل معمولا میکروفن‌های کاندنسر را با پاپ‌فیلتر تهیه می‌کنند.
از دیدگاه فنی باید گفت این میکروفن‌ها از دو صفحه‌ی نزدیک به هم ساخته شده‌اند که به عنوان خازن عمل می‌کنند. وقتی صدا به صفحه‌ی جلویی می‌رسد آن را می‌لرزاند و ظرفیت خازنی تغییر می‌کند که منجر به ایجاد صدا می‌شود و این صدا توسط دستگاه گیرنده دریافت می‌شود. ضبط خازنی نیازمند منبع تغذیه است و برای همین یا باتری دارند، یا با USB وصل می‌شوند و یا باید به میکسر و یا کارت صدا وصل شوند.
در مجموع باید گفت که این میکروفن‌ها مناسب‌ترین دسته از میکروفن‌ها برای ضبط صدای انسان، پیانو، گیتار آکوستیک و صداهایی از این قبیل هستند. کاربرد دیگر این میکروفن‌ها در اجراهای زنده‌ی گروهی است که امکان قرار دادن یک میکروفن برای هریک از اعضا وجود ندارد. این میکروفن‌ها برای ضبط در محیط‌های شلوغ به هیچ‌عنوان پیشنهاد نمی‌شوند.
قدیمی‌ترین دسته از میکروفن‌ها، میکروفن‌های ریبونی هستند که در دهه‌ی ۳۰ میلادی، دهه‌ای که اوج رونق صنعت رادیو بود، کاربرد زیادی داشتند. مدت زیادی بود که این دسته از میکروفن‌ها کاملا از رده خارج شده بودند. اما با بازگشت کمپانی‌های سازنده‌ی میکروفن به تولید این دسته از میکروفن‌ها، این محصولات دوباره در بازار دیده می‌شوند. علیرغم مزیت‌های بسیاری که دو دسته‌ی اول دارند، هنوز افراد زیادی معتقدند طبیعی‌ترین صدا را این میکروفن‌ها دریافت می‌کنند.
از نقطه نظر فنی، این دستگاه‌ها نوار آلومینیومی‌ای دارند که بین بین دو قطب مغناطیسی قرار گرفته‌اند و با واکنش دادن نسبت به ذرات هوا، صدا را دریافت و به امواج الکترونیکی تبدیل می‌کنند. این حساسیت باعث شده است که صدای گوینده با بالاترین جزئیات ضبط شود. حساسیتی که حتی از دسته‌ی دوم میکروفن‌ها، یعنی میکروفن‌های خازنی بیشتر است.
در مورد این دسته می‌توان گفت که مناسب‌ترین گزینه برای هنرمندانی که لازم دارند ریزترین جزئیات صدا را ضبط کنند، بسیار مناسب است. صداهایی مثل صدای خواننده و صدای سازهای موسیقی باید همانطور به گوش شنونده برسند که سازنده‌ی اثر آن‌ها را می‌شنیده است.
در این شماره از سری راهنمای خرید میکروفن به معرفی سه دسته‌ی اصلی میکروفن‌ها پرداختیم. همانطور که گفته شد، هرکدام از این میکروفن‌ها کاربرد خاص خودشان را دارند و نمی‌توان با قطعیت اعلام کرد کدام دسته کیفیت ضبط بهتری دارد.
منابع:
http://blog.dubspot.com/microphones-explained/
https://www.adorama.com/alc/what-are-the-different-types-of-microphones
