بسیاری از ما این شانس را داشتیم تا لحظات سال تحویل و فرا رسیدن سال نو را در کنار خانواده‌های خود سپری کنیم اما هستند کسانی که در سرمای زیر صفر درجه نگهبان و پاسدار مرزهای کشورند و لحظات تحویل سال را دور از خانه و خانواده به مرزبانی از مرزهای خاک مقدس کشورمان میپردازند. این مردان غیور که بخصوص در سالهای گذشته تعدادی از آنها تا پای شهادت پیش رفته‌اند، برخی از دوستانشان در حین خدمت شهید شده و حتی به گروگان گرفته شده‌اند، با کمترین حقوق و مزایا و در شرایطی بسیار سخت مرزبانی میکنند و چشم به وعده‌های داده شده مسئولین ناجا و نیروهای مسلح مبنی بر افزایش حقوق و به روز شدن تجهیزاتشان دارند.
اولویت‌های بودجه اما بیشتر از آنکه بر امنیت مرزی و رفاه و تجهیزات مرزبانان تمرکز داشته باشد، به درگیری‌های خارج از مرزها و نیز برنامه هوا و فضا اختصاص یافته است. مشکل اینجاست که این بودجه‌بندی‌ها به بهای فدا شدن امنیت مرزی و به تبع آن امنیت داخلی تمام شده است و در این میان، مرزبانان قربانی شده‌اند.
کمتر کسی حتی از میان نظامیان سختی‌های مربوط به مرزبانی را درک میکند و تا کسی در مناطق مرزی خدمت نکرده باشد، در جریان چالشهایی که این عزیزان با آنها روبرو هستند، قرار نمی‌گیرد. سالهاست که مرزبانان ما با صورت‌های آفتاب سوخته و پوتین‌های خاکی و با کمترین امکانات و تجهیزات قدیمی تمام تلاششان را میکنند تا هیج دشمنی اجازه کوچکترین سوقصدی به مرزهای کشورمان را نکند. سختی‌های کار یک مرزبان را وقتی می‌توانیم درک کنیم که ساعت‌ها پشت قلعه‌ها و سنگرها روزها و شب‌ها را در سرمای استخوان سوز زمستان و گرمای طاقت فرسای تابستان سر کنیم و چشم به اطراف بدوزیم و شش دانگ حواسمان به اطراف باشد مبادا متجاوزی از مرز عبور کند. مرزبانانی که تنها در دو سال گذشته حداقل ۳۵ شهید تقدیم کشور کرده‌اند و سال به سال وضعیت آنها در مرزها وخیم‌تر و نیاز رسیدگی به حق و حقوق و تجهیزات مورد نیازشان بیشتر میشود.
با توجه به اینکه ما نزدیک به ۹۰۰۰ کیلومتر خط مرزی داریم که شامل مرز خشکی با ۷ کشور و مرز آبی با ۶ کشور میشود، نیاز به توجه و تخصیص بودجه مورد نیاز فرماندهی مرزبانی که زیرمجموعه نیروی انتظامی ستاد کل نیروهای مسلح است، داریم. ما در کشور دارای ۱۶ استان مرزی هستیم که بیش از ۴۵ درصد جمعیت کشور را در خود گنجانده‌اند و بدلیل شرایط اقتصادی نابسامانی که این استانها و شهرهای مرزی ما مانند استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمانشاه و کردستان دچار آن هستند، پتانسیل بالایی برای تردد و فعالیت قاچاقچیان و گروهکهای تروریستی دارند که جان مرزبانان را بیشتر از نقاط دیگر کشور به خطر می‌ندازد.
مخاطبان سایت صدای مدافعان بخصوص آن دسته از عزیزانی که اخبار مربوط به کمبودها و نیازهای مرزبانان را از طریق سایت ما و دیگر سایتهای نزدیک به ناجا دنبال میکنند به خوبی میدانند که حفاظت از مرزهای کشور نیازمند نه تنها سربازانی غیور و کشور دوست است، بلکه نیاز به استفاده از فناوری‌های نوین و تخصیص منابع مالی کافی دارد. پیش تر هم در چند نوبت گفته بودیم که هوشمند سازی مرزها قولی است که مسئولین سالهاست میدهند اما بجز در یک یا دو نقطه مرزی در شرق کشور هیچگونه تلاشی در این زمینه صورت نگرفته است. شایان ذکر است که هنگامی که از هوشمند سازی مرزها صحبت میکنیم منظور زیرساخت‌های فیبرنوری، توسعه اتوماسیون اداری، ابزار اپتیکی، الکترونیکی، و پهپادی و دیگر تجهیزات نوین، منجمله خودروهای عملیاتی سبک است که قول آن قبلا داده شده ولی بنظر می‌رسد که امنیت داخلی اولویت حاکمیت نیست و بیشترین میزان منابع به درگیری های خارج مرزی اختصاص داده شده است.
جالب است بدانید که امروز بسیاری از پاسگاه‌های مرزی کشور به دلیل صعب العبور بودن آب و برق ندارند و آب اشامیدنی آنها از چشمه‌های که با پاسگاه فاصله زیادی دارند تامین می شود. شاید باورش سخت باشد اما به گفته سربازان مرزی در برخی از نقاط مرزی گاهی پرسنل پاسگاه یک هفته یا بیشتر به آب آشامیدنی دسترسی ندارند و مجبور می شوند که از برف برای شرب و پخت پز استفاده کنند که جای تاسف بسیار دارد.
متاسفانه وضعیت مالی سربازان و مرزنشینان هم اصلا مناسب نیست و با توجه به شرایطی که در مرزها دارند، برای امرار معاش به حدی مشکل دارند که به سختی هزینه رفت آمدشان به پاسگاه‌ها را میتوانند پرداخت کنند. چندی پیش یکی از همین مرزبانان که خود را محمد‌علی معرفی کرد برای ما در پیامی نوشته بود: «من نظامی بودم و سالها در یکی از مرزهای غربی کشور خدمت کردم اما از بس حقوق و مزایا کم بود و به سختی زندگی میکردم تصمیم گرفتم بازنشست شوم و امروز راننده اسنپ هستم و متاسفم برای کشوری که نمیتواند فداکارترین نیروی نظامی و انتظامی خود را تامین کند.»
به هر حال تا زمانی که اولویت اصلی نظام و نیروهای مسلح کشور امنیت داخلی و امنیت مرزی نباشد، شرایط مرزبانان و متعاقبا وضعیت امنیت داخلی روز به روز وخیم‌تر خواهد شد و سربازان و نظامیان کمتر و کمتر اشتیاق به خدمت در شرایط سخت و در مناطق مرزی را خواهند داشت و حتی سربازان وظیفه ما هم که همه در جریان وضعیت نامناسب و شرایطشان هستند، با از دست دادن انگیزه و عدم تمایل به خدمت در شهرهای مرزی، خود و مرزهای کشور را در مقابل اشرار و متجاوزان احتمالی به کشور در خطر جدی قرار خواهند داد.
مجلس باید هر چه سریعتر تدابیری بی‌اندیشد تا حقوق و مزایای مرزبانان کشور را بخصوص آن دسته از کسانی که در شرایط آب و هوایی سخت و در نقاط خطرناک خدمت میکنند افزایش دهد. در کشوری که برخی از مدیران دولتی حقوق‌های نجومی میگیرند و برخی پروژه‌های نظامی هزینه‌های میلیاردی دارند، خدمتگذاران و دلسوزان فداکار نظام نباید احساس کنند که دولتمردان به فکر آنها نیستند اما متاسفانه این دقیقا حس کنونی بسیاری از نظامیان و بخصوص مرزبانان غیور کشور است.
