هفته پیش محدودیت‌های ایجاد شده برای اتباع و مهاجرین افغان در ارتباط با دسترسی به حساب‌ها و کارت‌های بانکیشان، جدا از اینکه تعداد زیادی از این عزیزان را با دردسر مواجه کرد، بسیاری از ما و مخاطبینمان را که اتفاقا برخی از آنها خود از اتباع افغان و حتی مدافعان حرم هستند، نگران ساخت. حوادث هفته گذشته ما را به یاد بچه‌های فاطمیون انداخت که بسیاری از بستگانشان ناگهان دسترسی به کارت‌ها و حسابهای بانکیشان مختل شد. چگونه میشود که ناگهان یک گروه خاص از سوی سیستم بانکی کشور تحریم میشود و هیچ پاسخ مناسب و قانع کننده‌ای هم از سوی هیچ مسئولی داده نمیشود؟ مگر این نیست که همواره از بچه‌های لشکر فاطمیون و مدافعان حرم قدردانی میکنیم و از رشادتها و از خودگذشتگی‌های آنها میگويیم، پس چطور در عمل با آنها و هموطنانشان که مهمانان ما هستند و حتی برخی از آنها در ایران بدنیا آمده و بزرگ شده اند، چنین رفتارهایی میکنیم؟
طبق آخرین آمار رسمی، برگرفته از سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت مهاجران افغانستانی مقیم ایران یک میلیون و ۵۸۳ هزار نفر اعلام شده بود. با این حال معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور در سال ۹۸ از حضور حدود ۳ میلیون نفر اتباع افغانستانی در ایران خبر داد که البته برخی منابع این رقم را نزدیک به ۴ میلیون تخمین زده‌اند. این یعنی از هر ۲۲ نفر از جمعیت کشور، یک نفر از اتباع افغانستان هستند که تقریبا حدود ۴ درصد جمعیت کشور را تشکیل میدهند. با توجه به این آرایش جمعیتی و با توجه به فداکاری‌های که عزیزان فاطمیون طی سالهای اخیر به خرج داده‌اند، حقیقتا موضوع کارت‌های بانکی مایه شرمساری همه ما شد. حقیقتا ما باید خودمان را جای این عزیزان بگذاریم؛ اینکه صبح یک پنجشنبه سرد زمستانی، تعداد زیادی از مهاجران افغان ناگهان به دلیل عدم اعلام کد اتباع به بانک مسدود شده، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ این موضع اعتراض بسیاری از اتباع افغان و سپس واکنش‌ها و مصاحبه‌های سراسیمه برخی از مسئولین بانکهای کشور را به همراه داشت، ولی همچون گذشته، هیچکس مسئولیت اشتباهات رخ داده را نپذیرفت.
حجت‌الله صیدی، مدیرعامل بانک صادرات ایران، یکروز پس از این اتفاق به خبرگزاری فارس گفت که دلیل این رویداد «اجرای قوانین مبارزه با پولشوئی و تامین مالی تروریسم» بوده که البته این توضیح به سوالات و ابهام‌ها افزود. حتی اگر دلیل اصلی این کار مسئله مبارزه با پولشوئی بوده باشد، ناگهانی بودن این اتفاق و عدم اعلان قبلی باعث ایجاد دردسرهای زیادی برای این عزیزان شد. زهرا حسین‌زاده، شاعر مهاجر افغانستانی نیز یکی از همین اتباع خارجی بوده که با باطل شدن کارت بانکی اش دچار مشکل شد. خانوم حسین‌زاده چندی پیش با ایجاد پستی در صفحه اینستاگرام خود ناراحتی خود را از این موضوع ابراز کرد و نوشت: «باید مهاجر باشی و درد کلیه به جانت افتاده باشد. درد امانت را بریده باشد، خطر کنی و به نزدیک‌ترین مطب بروی و برای ویزیت کارت بکشی، اما ببینی کارت بانکی تو مسدود شده است.»
البته کسانی که رابطه نزدیکی با اتباع افغان کشور دارند به خوبی میدانند که اینگونه مشکلات و محدودیت‌ها سالهاست که گریبانگیر این عزیزان در ایران است و موضوع مسدود شدن کارت‌های بانکی آنها فقط یادآور مظلومیت و پایمال شدن حقوق انسانی آنها در ایران می‌باشد. افغان‌هایی که بسیاری از آنها در سخترین و خطرناکترین شغلها مشغول به کارند اما حقوقی بسیاری کمتر از همکاران ایرانی خود دریافت میکنند. همانطور که در گذشته هم به موضوع مظلومیت بچه‌های فاطمیون پرداخته‌ایم، موضوع این است که ما از یک طرف دم از حمایت از فاطمیون می‌زنیم و از رشادت‌های آنها می‌گوییم و مقامات و مسئولین ما برای آنها مراسم تقدیر برگزار میکنند ولی از سوی دیگر با خانواده‌ها و هموطنانشان اینگونه برخورد میکنیم. یادمان باشند برداران افغان ما همان‌هایی هستند که هم در ۸ سال دفاع مقدس و هم در سوریه هزاران شهید به اسلام و اهل بیت تقدیم کردند و ما به عنوان یک جامعه اسلامی نباید چنین برخوردهایی با آنها داشته باشیم.
