در این روزهای سخت اقتصادی، یکی از گروه‌هایی که در اختلافات طبقاتی میان «دارا و ندار» حضور دارد، جامعه جانبازان و ایثارگران است. در همین راستا اگر بنیاد شهید نباشد کدام نماینده مجلس سخنگوی جامعه جانبازان و ایثارگران می‌شود؟ چندی پیش عباس مقتدایی رئیس مجمع نمایندگان استان اصفهان در نامه‌ای خطاب به معاون رییس جمهور و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران به بیان مشکلات جانبازان پرداخت و خواستار رفع این مسائل به ویژه در حوزه درمان شد. در این نامه وی در خصوص مشکلات مربوط به بیمه دی نوشت و در همین راستا خواستار کمک مسئولان برای حل مشکلات ناشی از عدم تسویه حساب‌‌های متعددی با جانبازان در این شرکت بیمه شد. ولو اینکه مقصد آقای مقتدایی نجات جامعه جانبازان و «فداکاران نظام» باشد، موضوع مهمتر و نا گفته دیگر این است که در بلند مدت بدون تغییرات ملموس در سطح اجرایی، نهادهایی از قبیل بنیاد شهید و امور ایثارگران به عنوان یک نیاز مبرم برای جامعه باقی میمانند.
در رابطه با دریافت وام قرض الحسنه اشتغال ایثارگران، سه سال است که معاون تعاون و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران میگوید که وام قرض الحسنه اشتغال از ۵۰ مییلون به ۱۰۰ میلون تومان افزایش یافته است و ۱۰۰۰ میلیارد تومان از سر فصل‌های اعتبارات اشتغالزایی برای اشتغال ایثارگران و در کل نتایج پیش بینی شده محقق نشده است. در بسیاری از استان‌های کشور بانک‌ها وام نمی‌دهند، از این جهت مردم و به خصوص جانبازان چاره دیگری برای خرید خانه و یا راه اندازی یک تجارت کوچک ندارند.
لذا همانگونه که مسئولان مستحضر هستند، در سال‌های اخیر تمام این مطالب به رییس جمهور منتقل شد و ایشان به رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران دستور رسیدگی میدادند اما کاری از پیش نمیرفت. نتیجتا باید اذعان کنیم که جامعه ایثارگران هنوز قهرمانی ندارد و به نظر میاد راه حل مشکلات این عزیزان با بوروکراسی و قدرت طلبی پشت‌میز نشینان گروه خورده است.
