شاید اغراق نباشد اگر بگوئیم که روزهای آغاز سال ۱۳۹۹ را در حالی پشت سر میگذاریم که چند هفته‌ای است که در جنگ هستیم. دو روز پیش یکی از مخاطبان ما که از ایثارگران دفاع مقدس و عضو بازنشسته نیروهای مسلح میباشد از ما پرسید که آیا واقعا باید به این واقعه نگاهی به مانند جنگ داشته باشیم؟ این سوالی است که ذهن بسیاری از هموطنان ما را مشغول کرده است. همین موضوع ما را بر آن داشت که تلاش کنیم متنی در پاسخ به این سوالات تهیه کنیم. به طور خلاصه اگر بخواهیم پاسخ دهیم باید بگوئیم که ما مطمئنا در یک جنگ تمام عیار هستیم. البته این جنگ یک جنگ نظامی یا حتی فرهنگی و سایبری نیست. با وجود اینکه دشمنان نظام و کشور در چهار دهه اخیر همواره با تهدیدات نظامی، فرهنگی و اخیرا سایبری، ما را ناچار به حضور فعال در عرصه‌های مختلف و جهاد کرده‌اند، این جنگ با آن جنگها بسیار متفاوت است اما همچنان یک جهاد است و روحیه جهادی میطلبد. اما آیا جهادی بودن همیشه به معنی تهاجمی عمل کردن و وارد میدان شدن است؟ واقعا میتوان از عبارت جهاد در مورد مبارزه با کرونا استفاده کرد؟
بگذارید یک واقعیت را در همین آغاز مطرح کنیم. البته پیشتر هم در این مورد گفته بودیم و بخصوص در مورد جمعیت جانبازان و ایثارگران هشدار داده بودیم. جدا از اینکه شما به کدام آمارها باور دارید و آمارهای رسمی وزارت بهداشت را دنبال میکنید و یا آمارهای غیر رسمی برخی رسانه‌های داخلی و خارجی را، واقعیت این است که ویروس کرونا فقط در یک ماه اخیر جان هزاران هموطن ما را از پیر و جوان گرفته، و میلیونها نفر را خانه نشین کرده. ده‌ها هزار نفر در منازل و یا در بیمارستانها در اقصی نقاط کشور با این ویروس دست و پنجه نرم میکنند و متاسفانه در روزهای آینده صدها تن از آنها را نیز از دست خواهیم داد و مانند هزاران خانواده دیگر، بسیاری دیگر از هموطنانمان عزادار و سیاهپوش خواهند شد. ویروسی که تاکنون عزیزانی همچون سردار ناصر شعبانی، سردار رمضان پورقاسم، سرهنگ جاوید مهری و حداقل شش عضو ارشد دیگر از سرداران و فرمانده‌هان نیروهای مسلح از ما گرفته است. میتوان گفت که دلیل تمام این ها را میتوان تا حدی به دشواری مقابله با بحران کرونا ربط داد و تا حدی هم ناشی از انفعال دولت در اطلاع رسانی و برخورد مناسب با این بحران بوده است. ولی اکنون ما باید چه بکنیم؟ عزیزانی که هیچگاه از فکر جهاد در راه خدا بیرون نمی آیند باید چه کنند؟
در لغتنامه‌ها کلمه «جهاد» به معنی جنگ مشروع در راه خدا میباشد که در اصل این واژه عربی ماهیت دفاع از اسلام و مال و جام مسلمانان را دارد. در طول ۸ سال دفاع مقدس این رشادت‌ها و روحیه جهادی رزمندگان اسلام بود که باعث پیروزی آنها مقابل ارتش بعثی شد. جهاد ما مقابل ارتشی بود که تمام کشورهای پیشرفته جهان از آن حمایت میکردند. اما امروز چگونه باید وارد میدان جهاد شویم؟
واقعیت این است که امروز تاکید بر توصیه‌های پزشکی و ترغیب مردم به خارج نشدن از خانه‌ها می تواند مصداقی از عمل جهادی باشد. چه مراسم جشن و شادی باشد و چه مراسم عزاداری، اگر این تجمع‌ها باعث به خطر افتادن جان مسلمین باشد، گناهی نابخشودنی است و مقابله با این گناه، خود یک جهاد بزرگ است. به عنوان مثال، مراسم تشییع جنازه سردار اسداللهی سروصدای زیادی در رسانه‌ها و فضای مجازی به همراه داشت و برغم مشکلاتی که پس از این مراسم برای بسیاری از شرکت‌کنندگان پیش آمد، هنوز کسانی هستند که از تجمع در این مراسم دفاع می کنند. حقیقتا چرا باید شاهد چنین حرکت‌هایی باشیم؟ آیا سردار اسداللهی که خود یک عمر به دفاع از جان و مال مسلمین پرداخت از چنین حرکتی راضی است؟
در حال حاضر ما همه سوار کشتی بزرگی به نام کشتی ایران هستیم که این کشتی سوراخ‌‌های بزرگ و کوچکی دارد که اگر جلوی آن گرفته نشود، می‌تواند همه ما را غرق کند پس برای نجات این کشور جهادی عمل کنیم و اجازه دهیم کسانی که در خط مقدم این جنگ هستند ابزار. کافی برای از بین بردن این ویروس منحوس را داشته باشند.
در این میان عزیزانی که سابقه مواجهه با دشمن را داشته‌اند قطعا بیشتر و بهتر می توانند در جهاد برای نابودی کرونا موثر باشند. همانطور که پیشتر فرمانده کل سپاه، سردار سلامی گفتنه بود: سپاه‌‌های استانی ما برای مقابله با ویروس کرونا آرایش جنگی گرفته‌اند و ما تا آخر در کنار مردم ایستاده‌ایم. البته در خط مقدم جنگ با کرونا جهادگران سفیدپوش هفته هاست که مشغول جهادند و بهترین کاری که ما می توانیم بکنیم این است که در کنار آنها باشیم و به دستورالعمل‌های آنها عمل کنیم. امروز رزمندگان سفیدپوش ما هستند که در بیمارستانها مشغول جهاد هستند و با لباس پرستار و پزشک شهید میشوند. این عزیزان که نا امروز بیشتر از صد تن از آنها به شهادت رسیده‌اند، در خط مقدم مبارزه با ویروس کشنده کرونا سلامت و جان خود را فدای هموطنانشان کرده و میکنند. انشاالله که ما هم ادامه دهنده این شهیدان باشیم.
