در ارتباط با سالی که روزهای پایانی آن را پشت سر میگذاریم کمتر کسی را پیدا میکنید که حال و هوای گفتگو در مورد آن را داشته باشد و یا از سال ۹۹ به عنوان سالی پربار و پربرکت یاد کند. حوادث و رویدادهای سال ۹۹ خود گویای همه چیز هستند. از کرونا گرفته و از دست دادن ده‌ها هزار هموطن و سوءمدیریت دولت در کنترل این ویروس کشنده که از آخرین ماه‌های سال گذشته فراگیر شد، تا تحریم‌ها و سوءمدیریت اقتصادی کشور و افزایش قیمتها و فشار بروی تمام اقشار جامعه به خصوص قشر کم درآمد و محرومین، همه و همه امسال را دردناکتر از سالهای پیش کرده بود. گویا تنها چیزی که تغییر نکرده بود وعده‌ها و شعارهای پوچ و توخالی همیشگی مسئولین بود. در این میان جامعه ایثارگران و خانواده‌های شهدا نه تنها از این فشارها مستثنا نبودند، بلکه بیشتر از دیگر اقشار جامعه زیر فشار بودند. شاید بسیاری بخواهند بدانند که واقعا چه نیازی به مرور چنین سال تلخی است؟ شاید بهترین پاسخ به این سوال این باشد که اگر رسانه‌ها هم واقعیت‌های تلخ و دردهای جامعه ایثارگران را بازگو نکنند نمیتوانیم از مسئولین و مقامات کشوری انتظار داشته باشیم برای بهبود وضعیت ایثارگران و جانبازان قدمی بردارند.
بی‌شک عمده‌ترین چالش جامعه ایثارگران در سالی که گذشت درگیری تعداد زیادی از این عزیزان با ویروس منحوس کرونا و ناتوانی دولت در کنترل این ویروس بخصوص میان اقشار آسیب‌پیذیر و افرادی که بیماریهای پیش زمینه‌ای داشتند، بود. بخصوص جانبازان شیمیایی که به خاطر عوارض ناشی از مجروحیت، سال گذشته شرایط سختی را گذراندند. عدم شفافیت‌های اولیه در کنار ناتوانی دولت در ارائه دارو (و سپس توزیع واکسن) وضعیت جانبازان را به شدت بحرانی کرد. این وضعیت که نتیجه تحریم‌ها و ناتوانی مسئولین در ارائه مسیری منطقی برای خروج از وضع موجود و کاهش فشارها بود، بیش از پیش قشر آسیب‌پذیر را از تصمیم‌های کلان حاکمیت ناامید کرد.
در حال حاضر و طبق آخرین آماری که بدست ما رسیده بیش از ۶۲ هزار نفر تحت عنوان جانباز شیمیایی با عوارض مشخص ناشی از مصدومیت شیمیایی تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار دارند اما در کنار جانبازان شیمیایی، جانبازان نخاعی، و جانبازان قطع عضو، و والدین شهدا و ایثارگران بالای ۶۵ سال نیز در گروه‌های پر خطر در معرض ابتلا به کووید ۱۹ قرار داشته و دارند که البته افزایش مشکلات معیشتی و آینده نامشخص اقتصادی و سیاسی مزید بر علت شده و زندگی این عزیزان را بیش از پیش دشوار نموده است.
متاسفانه در طول سال گذشته هیچ آمار رسمی از تعداد دقیق قربانیان جانباز و ایثارگر منتشر نشد اما طبق آمارهایی که ما از استان‌های مختلف کشور جمع آوری کرده‌ایم، تا اول اسفندماه دستکم ۶۵۰۰ تن از ایثارگران و جانبازان و والدین شهدای جنگ تحمیلی جان خود را بر اثر ابتلا به کرونا از دست داده‌اند. با توجه به آمار، ۶۱ هزار قربانی کرونا در سطح کشور، و همانطور که چند ماه پیش هم اشاره کرده بودیم، داده‌ها نشان میدهد که آمار مرگ و میر کرونا در میان جامعه ایثارگران ۹ برابر بیشتر از گروه‌های دیگر است. البته سازمان نظام پزشکی کشور چندی پیش اعلام کرده بود که تعداد واقعی قربانیان کرونا در کشور سه تا چهار برابر آمار رسمی وزارت بهداشت است که بر این اساس باید تعداد قربانیان را بین ۱۸۰ تا ۲۴۰ هزار نفر تخمین زد. ادامه پاندمی کرونا با ناتوانی در تهیه و توزیع دارو و واکسن همراه بوده که این امر، هم ناشی از سوءمدیریت‌های داخلی است و هم ناشی از تحریم‌های خارجی. متاسفانه با توجه به انفعال دستگاه دیپلماسی کشور و مقفول ماندن مذاکرات، امیدها بیش از پیش به ناامیدی تبدیل می‌شود که انشاالله با طرح دیپلماسی حرفهای و انقلابی و پیگیری مذاکرات عزتمندانه، امکان خروج از بحران کنونی فراهم شود.
ار کرونا که بگذریم جامعه ایثارگران با چالشهای دیگری هم در آخرین سال قرن چهاردهم مواجه بود. موضوعاتی مانند استخدام فرزندان ایثارگران و اشتغال به عنوان مثال با وجود قوانین تصویب شده، به هر دلیل اجرایی نشده، و همچنان بسیاری از فرزندان شهدا به همین دلیل بلاتکلیفند. در حیطه درمانی هم عده‌ایی از ایثارگرانی که به ما پیام میدهند حتی دفترچه درمانی ندارند. یکی دیگر از مشکلات عمده جانبازان هم عدم رسیدگی به وضعیت جانیازان زیر ۲۵ درصدی در سال ۹۹ بود که با وجود وعده‌های داده شده، به دلیل شیوع کرونا در سال گذشته، دادن درصد به جانبازان فاقد مدرک با مشکلات فراوانی مواجه شد که باعث دلخوری بخش قابل توجهی از جانبازان شد.
به هر کجا که نگاه میکنیم درد و گلایه زیاد است و مشکلات جامعه ایثارگران در سال ۹۹ را نمیتوان در یک مقاله کوتاه گنجاند. اکنون هم و با توجه به نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، بار دیگر شاهد حضور نامزدهای انتخاباتی در منازل خانواده‌های شهدا با دوربین‌های فیلم برداری و وعده‌ها و شعارهای تکراری آنها به جانبازان و فرزندان شهدا خواهیم بود. اما به نظر نمیاید که جامعه ایثارگران دیگر خام حرفهای سیاستمداران و نامزدهای انتخاباتی شود. به قول جانبازی که توسط پیامی از طریق توئیتر از شعر آهنگ زیبای رضا صادقی یاد کرده بود، به خوبی حال و روز ایثارگران و جانبازان را در قبال وعده‌های سیاسیون بازگو کرد. در پایان نیز به درخواست این جانباز اهل سنندج که در مجموع پیش از ۶ ماه در جبهه‌ها حضور فعال داشته، مرور سال ۹۹ را با قسمتی از متن آهنگ دنیای این هنرمند که خود از دوران کودکی با معلولیت جسمی مواجه بوده، خاتمه میدهیم.
همه حرف خوب میزنند، اما کی خوبه این وسط
بد و خوبش به شما، ما که رسیدیم ته خط
قربونت برم خدا، چقدر غریبی رو زمین
آره دنیا ما نخواستیم، دلو با خودت نبین
