با مروری بر آخرین اخبار و تحولات منطقه، بخصوص اتفاقاتی که در هفته‌های گذشته در افغانستان رخ داده است، نمیتوان در ارتباط با آینده و امنیت بچه‌های فاطمیون و خانواده‌های آنها بی‌تفاوت بود و ابراز نگرانی نکرد. به نظر میرسد که با توجه به خروج نیروهای خارجی از افغانستان و قدرت گرفتن طالبان در این کشور، آینده فاطمیون بیش از پیش نامشخص شده و مدافعان حرمی که پا‌به‌پای برداران شیعه ایرانی و پاکستانی خود در سوریه و عراق برای دفاع از احرام مقدس شیعیان با داعش جنگیدند و شهید دادند، آینده نگران کننده‌ای دارند. اکنون مهمترین سوال اینست که با توجه به شرایط موجود در افغانستان و قدرت گرفتن دوباره طالبان، چه آینده‌ای در انتظار فاطمیون است و آیا ما همچنان میتوانیم روی فاطمیون حساب باز کنیم یا بار دیگر آنها قربانی معامله‌های سیاسی خواهند شد؟
طی هفته‌های اخیر نبرد بین نیروهای دولتی افغانستان و طالبان در چند ولایت منجمله بلخ، فاریاب و قندوز ادامه داشته و از چند ماه پیش که تاریخ خروج کامل نیروهای خارجی اعلام شد، درگیری‌های نظامی در افغانستان تشدید یافته و طالبان مناطق گسترده‌ای از این کشور را تصرف کرده. با وجود اینکه مقامات طالبان اذعان دارند که به مذاکرات پاببند هستند، مقامات دولت افغانستان مذاکرات صلح با طالبان در دوحه را ناموفق دانسته و اکنون ملاقات‌هایی میان دولت افغانستان و طالبان، و با حضور دیپلمات‌های ما، در حال انجام است. تمام اخبار مربوطه هم حاکی از افزایش قدرت و نفوذ طالبان در افغانستان هستند.
چند هفته‌ایی بود که زمزمه‌هایی مبنی بر حضور برخی از نمایندگان طالبان در تهران برای انجام مذاکرات به گوش میرسید که بالاخره علنی شد. داستان از این قرار بود که به گفته منابع مطلع در دولت، وزارت امور خارجه با دعوت شماری از رهبران و چهره‌های سیاسی افغانستان و همچنین میزبانی از رهبران طالبان، زمینه را برای آغاز همگرایی میان گروه‌های مختلف افغانستان فراهم کرده. حال اینکه در مجموع طالبان از لحاظ سیاسی و امنیتی قابل اطمینان هستند یا خیر موضوع دیگریست اما اینکه آیا میتوانیم به گروهی ضد-شیعه که جنگجویان شیعه را از خوارج مینامد در ارتباط با شیعیان افغانستان اعتماد کنیم، سوال بجائیست. آیا میتوان اطمینان داشت که افغانستان تحت کنترل طالبان با اهل تشیع و مساجد شیعیان افغانستان رفتار مناسبی خواهند داشت؟
چندی پیش یکی از مقام‌های ارشد طالبان، در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود که «به اهل تشیع اطمینان می‌دهیم که آنها با حضور شیعیان و مکان‌های مقدس ایشان مشکلی نخواهیم داشت، اما «خط قرمز» ما تبلیغ شیعه برای اهل سنت است». به گفته این مقام ارشد طالبان، این گروه با افغانهای اهل تشیع مشکلی ندارد و در زمانی که طالبان در افغانستان مستقر بودند، شیعیان مراکز مذهبی داشتند و طالبان هم مشکلی نداشتند. این عضو ارشد طالبان حتی قول ایجاد اشتغال و دیگر فعالیت‌ها را هم به شیعیان افغانستان داد!
با وجود این وعده‌ها، و از آنجایی که لشگر فاطمیون در کنار حزب‌الله، زینبیون، و حشد الشعبی از ارکان اصلی محور مقاومت هستند، طالبان مشکل بنیادی با بچه‌های فاطمیون دارد و موجودیت آنها را تهدید خواهد کرد. البته همانطور که ما بارها در سایت صدای مدافعان هشدار داده بودیم، بچه‌های فاطمیون نه در ایران و نه در افغانستان هیچگاه روز خوش ندیده‌اند و به همین علت هم هست که در مواردی متاسفانه جذب گروه‌های متفرقه و بعضا مسئله دار شده اند. (لطفا برای اطلاعات بیشتر، به این لینک مراجعه کنید.)
با وجود اینکه آمار ضدونقیض متفاوتی در سایتهای مختلف از تعداد شهدا و مجروحین فاطمیون در جنگ با داعش وجود دارد، اکثر برآوردها نشان میدهند که از سال ۹۳ تا ۹۹ حداقل ۷۵۰۰ تن از اعضای فاطمیون در سوریه و عراق به شهادت رسیده یا مفعودالاثر شده‌اند. برغم این فداکاری ها، متاسفانه ایران همیشه با این دلاوران به عنوان شهروند درجه دو برخورد کرده و آقای وزیر هم که گفت افغان‌ها حتی اگر در ایران هم متولد شده باشند، باید به افغانستان بازگردند. اکنون قضیه بغرنج‌تر هم شده و همانطور که در مقاله‌های پیشین مان در صدای مدافعان هم گفتیم، نگرانی اصلی بچه‌های فاطمیون بار دیگر اینست که قربانی معاملات سیاسی شده و مجبور به درگیری مسلح با گروه‌های افراطی سنی شوند.
حدود هشت سال پیش بود که لشکر فاطمیون به شکل فعلی‌اش و به علت ضروریات آن زمان شکل گرفت. البته در آن زمان هم نیروهایی در سپاه بودند که نگاهی درازمدت‌تر داشتند و با شکل‌گیری فاطمیون به این شکل و در این ابعاد مخالف بودند، زیرا می‌دانستند که یک روزی مثل امروز فرا میرسد که ایران دیگر نمی‌تواند ضمانتی برای امنیت این غیورمردان فراهم کند و به قول معروف این عزیزان به امان خدا رها خواهند شد. متاسفانه آلترنتیو مقابل هم که جنگیدن با طالبان است آینده روشنی را برای فاطمیون ترسیم نمی‌کند. به هرحال انشاالله وضعیت در داخل خاک افغانستان به گونه‌ای پیش برود که امکان زندگی امن و بدون مشقت فاطمیون فراهم باشد تا ما هم در ایران شرمنده خانواده این عزیزان نباشیم.
