هفته‌ای که گذشت سالگرد آغاز عملیات والفجر ۸ بود. این عملیات در سال ۱۳۶۴ انجام شد و در پی آن نیروهای ما توانستند شهر فاو عراق را فتح کنند. والفجر ۸ یکی از مهمترین عملیاتهای دوران دفاع مقدس بود که شهدا و جانبازان بسیاری را تقدیم انقلاب و کشور کرد. بد ندیدیم با توجه به اینکه رژیم بعثی دست به حملات شیمیایی در این عملیات زد و تعداد بسیاری از نیروهای ما به همین دلیل گرفتار مصدومیت‌های شیمیایی و مشکلات عمده تنفسی شدند، نگاهی به شناسنامه و وقایع رخ داده در والفجر ۸ داشته باشیم. بسیاری سوال می کنند که واقعا چرا صدام دست به چنین جنایتی زد و واقعیت‌های زندگی جانبازان شیمیایی امروز و پس از گذشت ۳۴ سال از آن عملیات چیست؟
مشرق نیوز در گزارشی اهمیت این عملیات و اهداف آن را چنین تشریح میکند که هدف اصلی والفجر ۸ «قطع ید دشمن از دریا و تأمین امنیت راه‌های دریایی خلیج فارس و دور کردن آتش دشمن از شهرهای مرزی کشور و وارد کردن ضربه اقتصادی و نظامی بر دشمن و در نهایت شکست رویای پوچ ضربه ناپذیری او در این منطقه همراه با نمایش قدرت و توان رزمی ظفرمندان لشکر اسلام» بود. لازم به ذکر است که شهر فاو علاوه بر نقش استراتژیک و اهمیت نظامی خود، دارای ارزش اقتصادی فراوان در عراق بود به طوری که در جغرافیای منطقه، شهر فاو به «عروس بحر» معروف بود. با توجه به اینکه رزمندگان اسلام در رسیدن به این اهداف موفقیت آمیز عمل کردند و با گذر از رودخانه اروند و فتح فاو، ضربات شدیدی به نیروهای بعثی وارد آوردند، عراقی‌ها سراسیمه به حملات مستمر برای بازپس گیری مواضع از دست رفته اقدام کردند.
البته والفجر ۸ اولین و آخرین باری نبود که رژیم بعثی دست به چنین حملات ضد بشری زد. وسیعترین حملات شیمیایی ارتش عراق در طول دوران دفاع مقدس برای اولین بار در جبهه‌های غرب و در حین عملیاتهای خیبر در اسفند ۶۲، سپس در طول عملیاتهای بدر در اسفند ۶۳، والفجر ۸، کربلای ۴ و ۵ و کربلای ۸ در دی ماه ۶۵ تا فروردین ۶۶، وبلاخره در فروردین ۶۷ رخ داد.
سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی که در دوران دفاع مقدس به مدت چند سال مسئول تبلیغات جبهه و جنگ قرارگاه کربلا و از سال ۶۴ به بعد نیز فرمانده جنگ‌‌های نوین قرارگاه خاتم‌الانبیاء (ص) بوده است در مصاحبه‌ای با تسنیم نیوز با اشاره به موفقیت‌های نیروهای ایرانی، درباره حملات شیمیایی صدام در عملیات والفجر میگوید یکی از تمهیدات اصلی دشمن، اعزام گارد ریاست جمهوری به این منطقه‌ی عملیاتی بود. افزون بر آن، از روز ۲۳ بهمن حملات خارق‌العاده، حجیم و گسترده شیمیایی را با آمادگی قبلی و تمهید انواع تسلیحات و مهمات آغاز کرد تا با بمباران‌های بی‌وقفه و گلوله‌باران‌های هم زمان با انواع توپ‌ها و خمپاره‌ها بتواند با تضعیف روحیه رزمندگان ایران و به عقب راندن آنان مواضع تصرفی را پس بگیرد. سردار نیکوخواه در ادامه در مورد شدت حملات شیمیایی رژیم بعثی میگوید: «این بمباران‌ها به گونه‌ای بود که آسمان فاو و مناطق پشتیبانی و قرارگاه‌ها، اورژانس‌ها، بیمارستان‌های صحرایی حضرت فاطمه الزهرا (س) و علی بن ابی‌طالب (ع) و جاده‌‌های مواصلاتی و نخلستان‌های اروندرود و خلیج فارس از انواع گازها و عوامل شیمیایی به صورت توده‌های ابرمانند و ذرات ریز بارانی به رنگ‌های زرد، نارنجی و سبز، مملو و پوشیده شد.
اکنون که بیش از سه دهه از آنروزها میگذرد، تعداد زیادی از ۱۲۰۰۰ رزمنده شیمیایی شده آن عملیات هم به یاران شهیدشان پیوسته‌اند اما همچنان صدها جانباز شیمیایی دیگر در اقصا نقاط کشور روزها را با درد و رنج و مشکلات تنفسی و ریوی شب مبکنند. در همین ارتباط، رئیس اداره بهداشت و درمان ستاد کل نیروهای مسلح با اشاره به وسعت تهاجمات شیمیایی عراق در والفجر ۸ که در تاریخ جنگ‌‌های شیمیایی جهان بی‌سابقه بود، چندی پیش به خبرنگار تسنیم گفته بود که «تمام رزمندگان عملیات والفجر ۸ شیمیایی هستند.» متاسفانه این جمله دور از واقعیت نیست.
از مشکلات و چالشهای جانبازان شیمیایی قبلا هم گفته‌ایم. از طرفی افزایش قیمت دارو، و عدم دسترسی به دارو و از طرف دیگر کارشکنی‌ها و بی‌قانونی‌ها در بنیاد موجب شده تا جانبازان شیمیایی علاوه بر دردهای ناشی از جانبازی، رنج و دغدغه و نگرانی فراوان دیگری را تجربه کنند. جانبازانی که اکثرشان در دوران هشت سال دفاع مقدس با جان و دل جنگیدند بسیجیان کم سن و سالی بودند که با دست خالی در مقابل بعثی‌های با تمام امکانتشان مقاومت کردند و امروز با میانگین سنی بالای ۵۵ سال و بدلیل محدودیتهای مربوط به کهولت سن، مشکلاتشان سال به سال وخیم‌تر شده و هر ساله بیشتر از سال قبل نیاز به حمایت دارند.
