این روزها در حالی که بار دیکر در سوگ از دست دادن سردار دلها نشسته‌ایم و در آستانه دومین سالگرد شهادت این سردار شهید هستیم، نمیتوانیم از یاران و همرزمان سردار بخصوص در سالهای پایانی عمر باعزتش به سادگی بگذریم و از آنها یادی نکنیم. یکی از تشکلات نظامی که از عناصر اصلی محور مقاومت بود که به رهبری سردار برای مقابله با داعش شکل گرفت، لشکر فاطمیون بود. با شهادت سردار متاسفانه یکی از حامیان اصلی بچه‌های فاطمیون و خانواده‌های آنها دیگر در میان ما نیست و با وجود وعده‌های جسته و گریخته برخی از مسئولین و فرماندهان نظامی، وضعیت فاطمیون و خانواده‌های شهدای آنها در چند سال اخیر رو به نابسامانی رفته و مردانی که تا چند سال پیش عضو لشکر فاطمیون بودند، امروز حال و روز خوشی ندارند و احساس تنهایی و بی‌پناهی میکنند.
اکنون که نزدیک به سه سال از پایان یافتن جنگ با داعش گذشته و بچه‌های فاطمیون به شهرهای محل سکونت خود بازگشته‌اند، کمتر کسی دیگر جویای حال آنهاست و هیچ نهاد و سازمانی نیست که خارج از وعده‌های توخالی، در عمل پیگیر مشکلاتشان باشد. همانطور که رئیس جمهور محترم، آقای رئیسی اخیرا گفتند، سردار سلیمانی از اصلی‌ترین حامیان مدافعان حرم و همسران شهدای این عزیران بودند و حالا سوال این است که در نبود حاج قاسم چرا کسی پیگیر نیست و چرا سال به سال وضعیت این عزیزان بدتر و بدتر میشود؟ چه کسی قرار است از خانواده های شهدای مدافع حرم بخصوص بچه‌های افغان حمایت کند؟
در یکی دو سالی گذشته کمتر در رسانه‌ها صحبت از بچه‌های فاطمیون و مشکلات آنها شده. البته ما در صدای مدافعان در چندین نوبت تلاش کردیم از طریق مقالات خبری-تحلیلی و انتشار درد و دلهای برخی از بچه های فاطمیون که در ایران سکونت دارند، صدای آنها و خانواده‌های زجر کشیده آن عزیزان باشیم. از قربانی کردن فاطمیون از طریق معاملات سیاسی در منطقه گفتیم تا به قدرت رسیدن دوباره طالبان و آینده نگران کننده فاطمیون. بارها هشدار دادیم که بچه‌های فاطمیون را به امان خدا رها نکنیم که مطمئنا تبعات سنگینی میتواند برای ما داشته باشد که به نظر میآید پس از شهادت سردار، همین اشتباه را مرتکب شده‌ایم.
در همین راستا، روز دوشنبه ۱۳ دی‌ماه، آیت‌الله رئیسی در دومین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی به نکته مهمی اشاره داشت که کمتر از آن صحبت شده. رئیس جمهور با بیان خاطره‌ای از سردار سلیمانی گفت: «در آستان قدس ایشان به زیارت مشرف شدند، به خدمت ایشان رفتم، فرمودند کاری نمی توانی برای شهدای فاطمیون انجام بدهی گفتم به نام امام رضا فکری خواهم کرد و با شما تماس خواهم گرفت.و در همان راستا حدود ۷۰ خانواده از این فاطمیون سامان پیدا کردند». این آخرین بار بود که یکی از فرماند‌ه‌هان ارشد سپاه مستقیما خواستار کمک به خانواده‌های فاطمیون شد. امروز نزدیک به چهار سال از دیدار شهید سردار سلیمانی با رئیس آستان قدس وقت و رئیس جمهور کنونی کشور میگذرد و وضعیت نیروهای فاطمیون بسیار بدتر از آن است که بتوان مشکلات آنها را در یک مقاله گنجاند.
بر خلاف تصور بسیاری از مردم جامعه که فکر میکنند نیروهای مدافع حرم افغان که لشکر فاطمیون را تشکیل میدادند از مزایا و حقوق بالا حتی پس از پایان جنگ با داعش سود میبرند، نیروهای فاطمیون امروز نه تنها از امکانات ویژه‌ای برخوردار نیستند، بلکه بسیاری از آنها پس از بازگشت از سوریه همچنان حتی هویت شهروندی مشخصی ندارند، چه برسد به بیمه درمانی و حقوق ماهیانه و به همین علت، با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شوند که بسیار فراتر از مشکلات مالی است. این در حالی است که با در نظر گرفتن تعداد نسبتا زیاد بچه‌های فاطمیون که در ایران سکونت دارند که طبق برخی آمارهای نیمه رسمی، تعداد آنها به ۲۵۰۰ نفر میرسد، مشکلات آنها ابعاد پیچیده‌ایی دارد و علاوه بر اختصاص بودجه، نیازمند رفع موانع قانونی و ایجاد زیرساخت‌های قضائی مربوطه می‌باشد.
متاسفانه اخبار خوبی از افغانستان هم نمی‌رسد. اکثریت بچه‌های لشکر فاطمیون که پس از پایان جنگ با داعش به افغانستان بازگشتند نه توسط دولت پیشین مورد حمابت و استقبال قرار گرفتند، و نه گروه ضد شیعه طالبان که به نوعی باعث ایزوله شدن شیعان افغانستان در جامعه امروز آن کشور شده رفتار مناسبی با آنها دارد. همانطور که در چند مقاله اخیر هم گفتیم آز آنجایی که لشکر فاطمیون به تنهایی نزدیک به ۷۵۰۰ شهید در عراق و سوریه تقدیم اهل بیت کردند، هیچگاه از آنها حمایت نشد و هیچگاه مورد تقدیر قرار نگرفتند. با وجود مراسم و یادبودهایی که بیشتر به تبلیغات و سواستفاده سیاسی از نام لشکر بی‌سردار شبیه بود، امروز اکثر آنها زیر خط فقر زندگی میکنند و به گفته برخی از آنها حتی از کوچکترین حقوق شهروندی هم در ایران برخوردار نیستند چه برسد به اینکه از خودشان و خانواده‌هایشان که شهید داده‌اند حمایت مالی و شغلی و حقوقی شود
باز هم تاکید میکنیم که با مروری بر وضعیت معیشتی و شرایط زندگی نیروهای فاطمیون، بخصوص پس از شهادت سردار و بی‌تفاوتی دیگر مسئولین نسبت به آنها، نمیتوان در ارتباط با آینده لشکر فاطمیون که یکی از عناصر اصلی محور مقاومت بحساب میآیند ابراز نگرانی نکرد. دولت سیزدهم هم در شرایطی روی کار آمد که امید میرفت به وضعیت مدافعان حرم بخصوص آن دسته از نیروهای فاطمیون که در ایران سکونت دارند رسیدگی کنند اما تقریبا هیچ یک از وعده‌های آن مبنی بر تهیه مسکن و بهبود وضعیت شهروندی عملی نشده. پیش‌تر هم گفته بودیم که اگر تا دیر نشده به وضعیت بچه‌های فاطمیون رسیدگی نکنیم برای همیشه اعتماد آنها را ازدست خواهیم داد و روحیه کلی بچه‌های مدافع حرم و دیگر همرزمان فاطمیون را نیز تضعیف خواهیم کرد.
