با آغاز سال جدید میخواهیم نگاهی داشته باشیم به برخی از مطالبات جامعه ایثارگران و خانواده‌های شهدا از فراکسیون‌های مربوط به امور ایثارگران، جانبازان و خانواده‌های شاهد مجلس و مرروی مختصر داشته باشیم بر عملکرد این فراکسیون‌ها. چندی پیش در یک مقاله تحلیلی کوتاه از انتظارات و مطالبات ایثارگران گفته بودیم و از نیازهایی که برآورده نشده‌اند. از محدودیت‌هایی که ویروس کرونا ایجاد کرد گفتیم تا عدم تعامل فراکسیون‌ها با بنیاد شهید و نبود منابع مالی کافی، که از اصلی‌ترین دلایل عدم موفقیت فراکسیون‌های حامی ایثارگران و فرزندان شاهد در یک سال اخیر بوده‌اند. اما آیا در سال جدید میتوانیم امیدوار باشیم که ورق برگردد و فراکسیون‌های حامی ایثارگران مجلس بتوانند با تعامل مضاعف مجلس با بنیاد پاسخگوی مطالبات جامعه ایثارگران باشند؟ این سوالی است که بسیاری از مخاطبان ما به دنبال پاسخ آن هستند.
در متنی که شهریور گذشته منتشر کردیم تلاش کردیم مروری بر عملکرد فراکسیون تازه تشکیل شده ایثارگران مجلس یازدهم داشته باشیم. مطمئنا امروز با گذشت یک سال از سر کار آمدن مجلس یازدهم میتوانیم قضاوت منصفانه‌تری داشته باشیم. در همان مقطع زمانی، احمد امیرآبادی فراهانی، رئیس این فراکسیون گفته بود که ما در فراکسیون ایثارگران «به دنبال کلان نگری به مسائل ایثارگران» هستیم که بر اساس آن، فضای حاکم بر فراکسیون را «به سمت و سوی حل مشکلات اساسی جامعه ایثارگری برده‌ایم.» حالا باید از آقای امیرآبادی فراهانی بپرسیم که واقعا در یک سال گذشته چند درصد از مشکلات اساسی جامعه ایثارگران را حل کرده‌اید؟ اگر اکنون که در اواخر فروردین ۱۴۰۰ هستیم به کارنامه این فراکسیون‌ها مجلس نگاه کنیم، با وجود تمام تلاش‌هایی که بخصوص در زمینه پرداخت مطالبات ایثارگران شده است، در مجموع آیا میتوانیم به آنها نمره قبولی دهیم؟
البته در ماه‌های اخیر از باب وعده و وعیدهای همیشگی، نمایندگان مجلس کم کاری نکرده و در مصاحبه‌های مختلف قول‌هایی در ارتباط با «پیگیری مسائل ایثارگران» داده‌اند. گویا یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم موفقیت در اجرای برخی از برنامه‌ها، نبود منابع مالی کافی بوده است. به عنوان مثال در دی‌ماه گذشته، سخنگوی فراکسیون شاهد، محمد مهدی مفتح، نماینده ایثارگر تویسرکان گفته بود که «اولین خواسته ما از دوستان در کمیسیون تلفیق این است که منابع مالی مربوط به ایثارگران که در برنامه ششم توسعه مصوب شده است را ببینند تا احکام قابلیت اجرا پیدا کند» اما به نظر می‌رسد حتی با وجود تصویب بودجه مذکور، همچنین در اجرایی کردن برنامه‌های ایثارگران مشکلات عمده‌ای وجود دارد. سوالی که باقی می‌ماند این است که چطور است که همیشه این ایثارگران و جانبازان هستند که از بودجه کلان دفاعی کشور سرشان بی‌کلاه می‌ماند و بیش از نیمی از آنها باید زیر خط فقر زندگی کنند؟
در مجموع و همانطور که در اسفند ماه هم گفتیم، جامعه ایثارگران سال بسیار سختی را پشت سر گذاشت. البته نشانه‌هایی از امید به آینده هم بود و به عنوان مثال، در حیطه پرداخت حقوق‌های معوقه، تلاش‌هایی انجام گرفت. به گفته معاون توسعه مدیریت و منابع بنیاد شهید، بیش از ۷۰ هزار میلیارد ریال از مطالبات جامعه ایثارگران کشور تا پایان سال ۱۳۹۹ پرداخت شده، در حالی که همچنان طبق آمار خود بنیاد شهید، بیش از ۳۵ درصد از ایثارگران از بنیاد طلب دارند که قرار است در ماه‌های آینده این حساب‌ها نیز صاف شوند. جالب است که در همان جلسه معارفه مدیر کل جدید بنیاد شهید استان مازندران، که آقای ملک محمد نجفی از پرداخت موفقیت‌آمیز درصدی از حقوق‌های معوقه ایثارگران خبر داد، گفته شد که «مهمترین ماموریت در بنیاد شهید و امور ایثارگران ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است.» اما به نظر میاید مسئولینی که از اینگونه شعارها میدهند فراموش کرده‌اند که بهترین راه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت رسیدگی به نیازهای این قشر مظلوم و بی‌دفاع است و چه بسا این عزیزان نمونه‌های بارز فرهنگ مقدس شهادت و ایثار هستند که اگر آنها از نظام روی برگردانند با هیچ شعار و وعده و وعیدی نمیتوانیم فرهنگ ایثار و شهادت را میان نوجوانان و جوانان کشور ترویج کنیم.
به هر حال ما به عنوان یک رسانه نزدیک به جامعه ایثارگران و جانبازان، وظیفه داریم حتی اگر گفته‌هایمان تکراری باشد صدای آنها باشیم، باید بگوئیم که در سالی که گذشت معضلاتی مانند پرداخت حقوق معوقه، درصد بیکاری بالا میان فرزندان شاهد، عدم رسیدگی به وضعیت جانبازان زیر ۲۵ درصد، تاخیر در تحویل تسهیلات مسکن و خودرو به جانبازان واجد شرایط و تعویق در پرداخت پاداش‌های پایان خدمت، از مهمترین مشکلات جامعه ایثارگران بودند و از آنجایی که مجلس یازدهم بیشترین درصد ایثارگران، جانبازان و فرزندان شهدا را در خود گنجانده، انتظار می‌رفت در راستای حل مشکلات جامعه ایثارگران تلاش بیشتری در یک سال گذشته داشته باشند. به نظر می‌رسد شکاف میان حاکمیت و ایثارگران و جانبازانی که برای دفاع از کشور و نظام از همه چیز خود گذشته‌اند، سال به سال بیشتر می‌شود و ایثارگران، جانبازان و خانواده‌های شهدا، دیگر در راس اولویت‌های حتی همرزمان پیشین خود، که امروز پشت میزنشین شده‌اند، نیستند.
جالب است که اگر از خود روسای این فراکسیون‌ها بپرسید، نه تنها از فعالیتهای خود تعریف و تمجید می‌کنند بلکه خود را از موفق‌ترین فراکسیون‌های تشکیل شده مجلس می‌دانند اما هم ما و هم تمام عزیزانی که با ما از طریق شبکه‌‌های اجتماعی و وبسایت صدای مدافعان در تماس هستند می‌دانند که صحبتهای اکثر نمایندگان مجلس در ارتباط با حمایت از ایثارگران فرافکنی است و دور از واقعیت. به هر حال ما همچنان از چالشهای پیش روی ایثارگران و ناکارآمدی مسئولین پشت میز نشین خواهیم گفت و نوشت. در عین حال یکی از وظایف مخاطبان ما و جامعه ایثارگران و فرزندان شهدا که آموزگاران اصلی فرهنگ ایثار و شهادت هستند این است که با تماس با نمایندگان خود در مجلس جویای مطالبات به حق خود باشند و از آنها بخواهند تا صدای آنها در حاکمیت باشند. لطفا پس از خواندن این مقاله آن را برای دوستان و همرزمان خود بفرستید و از آنها هم بخواهید تا در کنار شما پویشی برای مطالبات ایثارگران ایجاد کنند. همین امروز با نمایندگان خود در مجلس و در فراکسیون‌های مربوطه مانند فراکسیون شاهد، ایثارگران و فرهنگ ایثار و شهادت تماس بگیرید.
