در چند سال اخیر تقریبا هفته‌ای نبوده که خبر شهادت یا گروگان گرفته شدن یکی یا چند تن از مرزبانان غیور کشورمان را که حین مرزبانی و محافظت از خاک کشور انجام وظیفه میکردند در خبرها نخوانیم. از گروگانگیری و شهادت مرزبانان توسط گروهک‌های تروریستی و ضد انقلاب مانند جیش الظلم گرفته تا شهادت مرزبانان در مقابله با قاچاقچیان و مجرمان مرزی، متاسفانه این روند هفته گذشته نیز ادامه داشت و خبر شهادت یکی دیگر از مرزبانان کشور در هنگ مرزی ارومیه دلهایمان را به درد آورد. این در حالیست که هر ازگاهی یکی از فرماندهان مسئول مصاحبه‌ایی میکند و وعده استفاده از فنآوریهای جدید، دیپلماسی و راهکارهای نوین برای امنیت مرزبانان میدهد اما در عمل هیچگونه اقدامی انجام نمیگیرد. میخواهیم مستقیما از مسئولین محترم بخصوص فرماندهی مرزبانی ناجا بپرسیم که تا کی قرار است سربازان و جوانان غیور این مملکت قربانی سوءمدیریت و ندانمکاری‌های شما شوند؟ چرا هیچکس به فکر مرزبانان نیست؟
آخرین خبر مربوط به شهادت یکی از مرزبانان کشور خبر شهادت سرباز وظیفه مرزبانی بود که در حین حراست از مرزهای شمال غربی کشور در آذربایجان غربی به درجه رفیع شهادت نائل شد. این دلاور در حین انجام ماموریت مرزبانی و حراست از خاک کشور چند روز پیش در شمال غرب کشور در هنگ مرزی آذربایجان غربی به شدت مجروح شد و بعد از چند روز تحمل درد و رنج به شهادت رسید. نام این مرزبان رامین سروی بود و وی اهل اصلاندوز مغان بود. رامین سی و هشتمین شهید مرزبان کشور در سال ۹۹ بود که در حین انجام وظیفه به شهادت میرسد و متاسفانه شواهد و اسناد نشان میدهند که در اکثر موارد اگر فنآوری و ابزار مورد نیاز قرارگاه‌های مرزبانی در اختیار آنها قرار میگرفتند، شاید تعداد شهدای مرزبان ما به یک-سوم این رقم هم نمیرسید. پس از جدایی واحد مرزبانی از ناجا که سال گذشته توسط فرماندهی مرزبانی اعلام شد و تصمیم بر آن شد که مرزبانی به صورت «متمرکز و مستقل» از ناجا فعالیت کند، متاسفانه تغییرات عمد‌ه‌ای در شرایط مرزبانی و بهبود شرایط مرزها ایجاد نشده.
ما در صدای مدافعان و برخی دیگر از رسانه‌‌های نزدیک به نیروهای مسلح و جامعه ایثارگران و جانبازان بارها از کمی و کاستی‌های مرزبانان و مظلوم واقع شدن این عزیزان در مسیر مرزبانی و حراست مرزهای کشور گفته و نوشته‌ایم. در گذشته از مشکلات اقتصادی شهرهای مرزی گفتیم که مستقیما در افزایش قاچاق و جرایم مرزی نقش داشته. ما با ۷ کشور مرز خشکی داریم و با ۶ کشور دیگر از مرز آبی و دریایی برخورداریم. در این میان نیز از بین ۳۱ استان کشور، ۱۶ استان ما استانهای مرزی محسوب می‌شوند که براساس سرشماری‌های سراسری، بیش از ۴۵ درصد جمعیت کشور را در خود جای داده‌اند، اما همانند اکثر شهرها و روستاهای کوچک کشور، شهرهای مرزی شرایط اقتصادی مناسبی در مقایسه با دیگر شهرها و استانهای کشور ندارند که خود عاملی برای به خطر افتادن جان مرزبانان بوده است.
در کنار شرایط بد اقتصادی، یکی دیگر از مشکلات بروز نبودن و نیاز مبرم به اصلاح دستورالعمل‌ها و قوانین مربوط به مرزبانی است که برخی از آنها نزدیک به نیم قرن است که تغییر نکرده‌اند. در همین ارتباط سردار احمدعلی گودرزی، فرمانده مرزبانی کل کشور، چندی پیش با اشاره به این مطلب هشدار داد که قوانین مرزبانی در حال حاضر بازدارندگی لازم را ندارند و نیاز به بررسی و اصلاح دارند.
همچنین همانطور که پیشتر هم گفته بودیم، عدم استفاده از فنآوریهای نوین و عدم تخصیص هزینه کافی در این زمینه جان مرزبانانمان را بیشتر از هر زمان دیگری به خطر انداخته است. هوشمند سازی مرزها البته قولی است که مسئولین سالهاست میدهند. هوشمند سازی شامل زیرساخت‌های فیبرنوری، توسعه اتوماسیون اداری،ابزار اپتیکی، الکترونیکی، و پهپادی و دیگر تجهیزات نوین، منجمله خودروهای عملیاتی سبک است که سردار سردار گودرزی، پس از کشته شدن چند کولبر بیگناه که برای چندمین بار در یک سال گذشته اتفاق افتاد، قول آنها را داد. چند ماه پیش هم سردار اشتری، فرمانده نیروی انتظامی، پس از شرکت در نشست نمایندگان کمیسیون امنیت ملی مجلس، گفته بود که «بودجه مرزبانی باید حداقل ۷۰ درصد افزایش داشته باشد» و ابراز امیدواری کرد که «با همت و تلاش نمایندگان مجلس در این مسیر شاهد گشایش‌هایی باشیم و منابع این حوزه افزایش یابد.»
در پایان میخواهیم از مقامات و مسئولین نظامی و سیاستگذاران بپرسیم که با توجه به بودجه دفاعی کشور که از ۱۰۹ هزار میلیارد تومان در سال ۱۳۹۹ به ۱۲۰ هزار و ۹۹۴ میلیارد تومان افزایش داشته، چرا نباید بخش عمده‌ایی از این بودجه را خرج امنیت مرزها و مرزبانان کشور کنیم؟ چرا شهادت مرزبانان جوان که بسیاری از آنها از سربازان وظیفه هستند برای ما عادی شده؟
