هفته گذشته مصاحبه طلوع نیوز افغانستان با وزیر امور‌خارجه کشورمان، محمد جواد ظریف، حاشیه‌ساز شد. مصاحبه‌ای که واکنشهای متفاوتی را در رسانه‌های داخلی و همچنین از سوی برخی گروه‌ها و سیاستمداران در پی داشت. در میان موضوعات مطرح شده در این مصاحبه، دو نکته بیشتر از دیگر از مسائل توجه بینندگان و منتقدین را به خود جلب کرد که اولی مربوط به رابطه ما با طالبان و دومی مربوط به سوالات لطف‌الله نجفی‌زاده، مدیر مسئول تلویزیون خصوصی طلوع‌نیوز، در مورد لشکر فاطمیون و «استخدام» آنها توسط ایران بود. برخی از تحلیلگران و کاربران فضای مجازی نیز معتقد هستند پاسخ‌های جواد ظریف بخصوص در ارتباط با فاطمیون ناآگاهانه و توهین‌آمیز بوده. آیا آقای ظریف واقعا از حال و روز بچه‌های فاطمیون و از تعداد شهدای که در راه عشق به اهل‌بیت و امنیت ایران جان دادند بی‌اطلاع است؟ آیا همین رویکردها باعث نشده که فاطمیون بی سرپناه شوند و نه در ایران و نه در افغانستان آرام و قرار نداشته باشند؟
آقای ظریف در حالی از تعداد شهدای فاطمیون و وضعیت کنونی آنها پس از بازگشت به ایران و افغانستان سخن گفت که گویا هیچ اطلاعاتی مبنی بر وضعیت این دلاوران افغان پس از پایان جنگ سوریه ندارد. جواد ظریف در مورد وضعیت کنونی برادران فاطمیون گفت: «خیلی‌هایشان مشغول زندگی عادی هستند، حالا که جنگ از اماکن متبرکه در سوریه رفع شده و بسیاری از اینها برگشته‌اند، زندگی می‌کنند، کار می‌کنند.» چطور ممکن است که وزیر امور خارجه کشور ما نداند که برادران افغان ما که برای دفاع از اماکن مقدس اهل‌بیت در سوریه و عراق از همه چیز خود گذشتند بیش از ده هزار شهید داده‌اند و ابراز بی‌اطلاعی از آمار دقیق شهدای فاطمیون می‌کند؟ چطور ایشان نمیدانند که بسیاری از این عزیزان و خانواده‌های شهدای فاطمیون امروز در مضیقه مالی و شغلی هستند و شرایط مناسبی ندارند؟ آقای ظریف به گونه‌ای از لشکر فاطمیون سخن گفت که گویی این عزیزان یک گروه مزدور و بیگانه می‌باشد و ایران هم هیچ مسئولیتی در قبال آنها ندارد؛ این در حالیست که قول‌هایی که ما به فاطمیون و خانواده‌های آنها داده بودیم، چیز دیگری بود.
در میان تمام واکنشهای مثبت و منفی به مصاحبه جنجالی ظریف با طلوع نیوز یکی از مهم‌ترین آنها واکنش وزارت امور خارجه افغانستان بود. گران هیواد سخنگوی وزارت امور خارجه افغانستان در همین ارتباط چند روز پس از پخش مصاحبه مذکور از تلوزیون افغانستان گفت: «سیاست خارجی افغانستان اجازه نمی‌دهد تا شهروندان این کشور به جز زیر پرچم افغانستان در دیگر کشورها وارد جنگ‌ها و منازعات منطقه‌ای شوند.» همچنین کمیسیون امور خارجی مجلس نمایند‌گان افغانستان نیز این گفته‌ها را خلاف قانون اساسی و منافع ملی این کشور و نیز مخالف قوانین جهانی دانست.
سکوت مقام‌های کشور ما در قبال واکنشهای فوق، در واقع ادامه همان موضع‌گیری‌های غیر انسانی و غیراسلامی دکتر ظریف است که نهایتا باعث می‌شود بچه‌های فاطمیون نه در افغانستان جایی داشته باشند و نه در ایران. بیش از ۸۰ هزار تن از نیروهای فاطمیون به سوریه اعزام شدند و با ایمان و جانفشانی از مرزهای جغرافیایی و عقیدتی دفاع کردند. متاسفانه دولت ایران به تعهدی که به این عزیزان داشت عمل نکرد و این امر تا قیامت مایه شرمندگی ماست. دریافتی این عزیزان بین ۲.۵ تا ۳ میلیون تومان بود که آن هم پس از پایان دوره ماموریتشان قطع شد و وعده اعطاء شهروندی به آنها هم هیچگاه اجرایی نشد. حالا دکتر ظریف می‌گوید هیچ‌جا وطن انسان نمی‌شود و فاطمیون هم باید به وطن خود بازگرددند!
پیش‌تر هم گفته بودیم که بسیاری از نیروهای فاطمیون به دلیل برخی از بی‌مهری‌ها، ایران را ترک کرده‌اند و به افغانستان بازگشتند اما متاسفانه در آنجا نیز وضع خوبی نداشتند. با توجه به این وضعیت، خبرهایی که درخصوص جذب نیروهای فاطمیون به نیروهای افراطی می‌شود، باور پذیر می‌شود. باید کلاه خود را قاضی کنیم و بپرسیم آیا طبیعی نیست این عزیزان، میان بیکاری و غریبی در ایران و یا بازگشت به افغانستان و خطر دستگیری، راه سوم را انتخاب کنند و به دیگر نیروهای شبه نظامی ملحق شوند؟ تجربه تشکیل لشکر فاطمیون باید برای ما درس عبرتی باشد تا در آینده، وارد تعهداتی نشویم که نمی‌توانیم از پس عمل کردن به آنها برآییم، زیرا که اینگونه بدعهدی‌ها و سوءمدیریت‌ها، تنها به اسلام و آرمان‌های مقاومت ضربه می‌زند و روسیاهی آن برای نظام جمهوری اسلامی باقی می‌ماند.
