پس از فروکش کردن درگیری‌ها با داعش و گروه‌های تکفیری در سوریه و کاهش حضور مدافعان حرم در منطقه شام، یکی از موضوعاتی که در رسانه‌ها زیاد به آن پرداخته نشد، سرنوشت لشکر فاطمیون و بی توجهی‌ها به این دلاورمردان بود که شانه به شانه برادران شیعه ایرانی خود در سوریه جنگیدند و شهید دادند. با وجود اینکه ما در صدای مدافعان به همراه تعداد انگشت شماری از رسانه‌ها در چند سال اخیر تلاش کردیم به مشکلات و چالشهای فاطمیون بپردازیم، متاسفانه هیچ گونه عزم جدی از سوی مقام‌های کشوری و لشکری برای حفظ انسجام و رسیدگی به مشکلات این عزیزان وجود نداشته است. در همین راستا شاهد از هم پاشیده شدن نسبی این گروه و حتی شاهد به خدمت درآمدن آنها توسط شبه نظامیان در کشورهایی مانند لیبی بوده‌ایم که خود این سوال را مطرح میکند که چرا نتوانستیم با حفظ لشکر فاطمیون، هم به وظیفه اخلاقی و دینی خود عمل کنیم و هم از تجربیات گرانقدر این برادران استفاده مناسب نماییم؟.
چند ماه پیش پس از آنکه برای اولین بار در چند رسانه عرب زبان خواندیم که بیش از هزار تن از اعضای لشکر فاطمیون به استخدام گروه‌های متخاصم در آن کشور در آمده‌اند، تلاش کردیم زنگ خطر را درباره سوءاستفاده‌های بالقوه از پاسداران به صدا درآوریم اما با توجه به چالشهای اقتصادی و شیوع ویروس کرونا در داخل کشور کمتر توجهی به این مهم شد. متاسفانه مسائل شمال آفریقا به علت بعد جغرافیایی، در رادار رسانه‌ای ما قرار نمی گیرد و از همین رو بود که متفرق شدن بچه‌های فاطمیون و ورود برخی از آنها به جنگ داخلی لیبی چندان در ایران حساسیت برانگیز نشد.
در شرایطی که ما در ایران به وضعیت فاطمیون بی توجه بوده‌ایم و این عزیزان پوشش خبری مناسبی نگرفته‌اند، چاره‌های جز تکیه بر اخبار خارجی وجود ندارد که متاسفانه این اخبار هم در بسیاری از موارد با سوگیری علیه ایران است. به گزارش سایت دیرالزور ۲۴، حضور اعضای فاطمیون در لیبی با توافق ایران صورت گرفته است. در این گزارش که حدود یک ماه پیش به چاپ رسید آمده است که طی توافقی که میان سپاه پنجم ارتش سوریه، که تحت نظر ارتش روسیه فعالیت میکنند، و حزب الله و لشکر فاطمیون، شکل گرفته نیروهای لشکر فاطمیون در لیبی تحت حمایت و زیرنظر نیروهای روسیه مبارزه خواهند کرد. البته بعید به نظر می‌رسد که بکارگیری نیروهای فاطمیون در جنگ داخلی لیبی با توافق مستقیم ایران صورت گرفته باشد و احتمالا این امر تنها ناشی از بی توجهی به این نیروها بوده است.
بیش از ۸۰ هزار تن از نیروهای فاطمیون به سوریه اعزام شدند و با ایمان و جانفشانی از مرزهای جغرافیایی و عقیدتی دفاع کردند. در بهترین حالت هم این عزیزان بیش از ۲.۵ تا ۳ میلیون تومان دریافتی نداشتند ولی این حقوق هم پس از پایان دوره ماموریتشان قطع شد. پیش تر هم گفته بودیم که بسیاری از این عزیزان به دلیل برخی از بی مهری‌ها، ایران را ترک کردند و به افغانستان بازگشتند اما متاسفانه در آنجا نیز وضع خوبی نداشتند. حال باید کلاه خود را قاضی کنیم و بپرسیم آیا طبیعی نیست این عزیزان، میان بیکاری و غربیی در ایران و یا بازگشت به افغانستان و خطر دستگیری، راه سوم را انتخاب کنند و به دیگر نیروهای شبه نظامی ملحق شوند؟
