تشکیل سپاه پاسداران به دستور حضرت امام خمینی (ره) در ابتدای انقلاب با این انگیزه پیگیری شد تا سپاهی از مردم و برای مردم در شکل گسترده‌ای شکل گیرد تا مدافع آرمان های انقلاب اسلامی باشد. در این راستا سپاهیان همواره وظیفه خود را تحکیم پایه‌های انقلاب اسلامی و تضمین امنیت نظام دیده‌اند. اکنون اما با توجه به مشکلات امنیتی داخلی کشور و نیز چالش های بزرگ اقتصادی ایران، مردم سوال می کنند که چرا حضور منطقه‌ای سپاه بیشتر و بیشتر می شود؟
گفتنی است که امام راحل با دور اندیشی، حمله دشمنان داخلی و خارجی به انقلاب اسلامی و مردم عزیز کشورمان را پیش‌بینی می‌کرد و بر این اساس، ایشان سنگ بنای نیرویی مردمی را بنا نهاد. البته تصریح فرمود که نیروهای نظامی نباید وارد فعالیت‌های غیرمربوط شوند. در این راستا بود که سپاه پاسداران در زمان حیات امام فعالیت‌هایی گسترده در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف داشت ولی همواره نسبت به گوشزدهای امام راحل حساس و هشیار بود.
شکی نیست که سپاه پاسداران طی این سال‌ها متناسب با تهدیدات دشمنان و هجمه‌های آن‌ها به واسطه برنامه‌ریزی‌ها و طراحی‌های خوب و دقیقی که داشته توانسته توطئه‌های مختلف را بی اثر کند. اما سوالی که در سالهای اخیر مردم می پرسند این است که چرا حضور منطقه ای سپاه پررنگ تر شده و این درحالیست که نه وضعیت امنیت داخلی مناسب است و نه اقتصاد کشور توان هزینه‌دهی به فعالیت های برون مرزی را دارد.
با نگاهی به دوران هشت سال دفاع مقدس می توان دید که در آن زمان سپاه با تمرکز در راستای دفاع از کشور و انقلاب حرکت می کرد و هزینه های سپاه نیز در مقایسه با هزینه های امروز، ناچیز بود. امروز اما شاهدیم که نسبت هزینه ها بالا رفته بخش بزرگی از آن مربوط به فعالیت های فرامرزی است. با توجه به لزوم پیگیری اقتصاد مقاومتی باید اولویت بندی ها به شکل جدیدی تنظیم شود که متاسفانه تا کنون این مهم صورت نگرفته است.
نگاهی به شاخص های اقتصادی، حاکی از لزوم توجه به این اولویت بندی های جدید بوجه‌ای می‌باشد. سال گذشته مرکز آمار ایران نرخ تورم سالانه را معادل ۴۰.۲ درصد اعلام کرد و هرچند که جدیدترین آمارهای منتشر شده از سوی بانک مرکزی نشان می‌دهد که در نتیجه اقدامات انجام شده، روند کاهشی تورم ادامه دار بوده، پیش‌بینی می‌شود همچون سال ۱۴۰۰ با تداوم کاهش ارزش پول ملی روبرو باشیم. از سوی دیگر، نگاهی به بندهای بودجه نشان می‌دهد که امسال بودجه نظامی ایران در رتبه پانزدهم بودجه‌های نظامی جهان قرار دارد
اگر بپذیریم که وضعیت اقتصادی کشور بحرانی است و بازنگری در اولویت های بودجه امری ضروریست، این سوال مطرح می شود که چرا ما همچنان به طور نسبی، هزینه های بالایی برای فعالیت‌های نظامی برون مرزی صرف می کنیم؟ برای مقابسه می توان دید که در سال ۲۰۲۱، عربستان سعودی ۱۷ درصد هزینه‌های نظامی‌اش را کاهش داده ولی ما با افزایش این هزینه‌ها ۲۴/۶ میلیارد دلار برای خرید و ساخت تجهیزات نظامی هزینه کرده ایم. این رقم البته در یک اقتصاد سالم و قدرتمند کاملا قابل توجیه است ولی اولویت بندی های ما در شرایط تحریم اقتصادی چگونه باید باشد؟
باید توجه داشت که برغم مشکلات اقتصادی، این اولین بار بوده که کشورمان در ردیف ۱۵ کشور اول دنیا از نظر مصارف نظامی قرار دارد. باید توجه داشت که از یک سو ما نیازمند افزایش هزینه ها برای امنیت داخلی هستیم ولی در ضمن بسیاری از مشکلات ما ارتباطی با هزینه ندارد، چاره اصلی، مقابله با فسادها و سوءمدیریت‌هاست. اکنون بزرگترین تهدیدی که انقلاب و نظام را هدف قرار داده، تهدید اقتصادی است که از یک سو با تحریم ها، شدت گرفته و از سوی دیگر با سوءمدیریت‌های داخلی وخیم‌تر شده است.
