شهاب سنگها به سيارات برخورد مي کردند و شايد اين يک وسيله نقليه بوده .براي انتقال جانداران اوليه به زمين .دنباله دارها .کوههايي از يخ و غبارند که به دور خورشيد در گردشند در 1999 ،”نسا” فضاپيمايي را به نام “استار داست” به فضا فرستاد تا تکه اي از يک ستاره دنباله دار را تا تکه اي از يک ستاره دنباله دار را وقتي دانشمندان مواد آن را بررسي کردند .
،دريافتند که حاوي اسيدهاي آمينه ،سلولهاي بنيادي پروتئين .بافت اوليه حيات است يکي از بزرگترين سوالاتي که با اون مواجه بوديم اين بود که آيا يک ترکيب زنده که با يک دنباله دار از راه مي رسه و به زمين برخورد مي کنه قادر به زنده ماندن هست در شرايط اين انتقال هست يا نه؟ به همين دليل هم ما اين موضوع رو در آزمايشگاه بررسي کرديم.
