آخرین روزهای اردیبهشت است؛
بر سر شاخه ی کاجی سبز
مرغکی زببا ودل شیدا
ترنمی میخواند با طنازی بسیار
می‌زند نغمه؛ ی راز
نیست معلوم که این
آخرین وعده ی دیدار
من و این ماه خداست،
یا که باز هم مهلتی
هست مرا؟ گذر عمر چه زود میگذرد،، روز وماه
وسال هستند، مدام
آنکه روزی نیست،، ماییم،، بدان
قدر این لحظه ها رادریاب،،
#آذریان
