ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) گروهی از ویروس های مرتبط هم هستند. آنها می توانند باعث ایجاد زگیل در قسمت های مختلف بدن شما شوند.
بیش از 200 نوع از این ویروس وجود دارد. حدود 40 مورد از آنها از طریق تماس مستقیم جنسی با فردی که این ویروس را دارد منتقل می شود.
این ویروس ها همچنین می توانند از طریق سایر تماس های جنسی و پوستی پخش شوند. برخی از این نوع ها می توانند باعث سرطان شوند.
دو دسته HPV مقاربتی وجود دارد. HPV کم خطر می تواند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی، مقعد، دهان یا گلو شود. HPV پرخطر می تواند باعث سرطان های مختلف شود:
· سرطان دهانه رحم
· سرطان مقعد
· برخی از انواع سرطان دهان و گلو
· سرطان ولو
· سرطان واژن
· سرطان آلت تناسلی
اکثر عفونت های HPV خود به خود از بین می روند و باعث سرطان نمی شوند. اما گاهی اوقات عفونت ها بیشتر طول می کشد.
هنگامی که یک عفونت پرخطر HPV برای سال‌ها طول بکشد، می‌تواند منجر به تغییرات سلولی شود. اگر این تغییرات درمان نشوند، ممکن است در طول زمان بدتر شوند و به سرطان تبدیل شوند.
ویروس HPV پوستی باعث ایجاد زگیل روی پوست مانند بازوها، سینه، دست ها و پاها می شوند. اینها زگیل های معمولی هستند نه زگیل تناسلی.
سایر انواع HPV انواع مخاطی در نظر گرفته می شوند زیرا به سلول های روی سطوح مخاطی حمله کرده و در آنها زندگی می کنند.
انواع HPV مخاطی نیز انواع HPVتناسلی (یا آنوژنیتال) نامیده می شوند زیرا اغلب ناحیه مقعد و تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهند. این انواع همچنین می توانند پوشش داخلی دهان و گلو را آلوده کنند.
انواع HPV مخاطی معمولاً در پوست یا قسمت‌هایی از بدن به جز سطوح مخاطی رشد نمی‌کنند.
انواع HPV مخاطی (تناسلی) کم خطر: انواع HPV که تمایل به ایجاد زگیل دارند و به ندرت باعث سرطان می شوند، انواع کم خطر نامیده می شوند.
عفونت HPV تناسلی کم خطر می تواند باعث ایجاد زگیل های گل کلمی شکل روی یا اطراف ناحیه تناسلی و مقعد مردان و زنان شود. در زنان، زگیل‌ها ممکن است در مناطقی ظاهر شوند که همیشه مورد توجه قرار نمی‌گیرند، مانند دهانه رحم و واژن.
انواع HPV مخاطی (تناسلی) پرخطر: انواع HPV که می توانند باعث سرطان شوند، انواع پرخطر نامیده می شوند. این انواع با سرطان های خاصی در مردان و زنان مرتبط است.
پزشکان در مورد تغییرات سلولی و پیش سرطان هایی که این نوع ایجاد می کنند نگران هستند، زیرا احتمال اینکه در طول زمان به سرطان تبدیل شوند، بیشتر است.
ویروس HPV مخاطی (تناسلی) عمدتاً از طریق تماس مستقیم پوست به پوست در طول فعالیت جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی پخش می شود. از طریق خون یا مایعات بدن پخش نمی شود. حتی زمانی که فرد مبتلا هیچ علامت و نشانه قابل مشاهده ای نداشته باشد، می تواند سرایت کند.
هر فردی که تماس جنسی داشته باشد می تواند به HPVمبتلا شود، حتی اگر فقط با یک نفر باشد، اما عفونت در افرادی که شرکای جنسی زیادی داشته اند بیشتر است.
این ویروس همچنین می تواند از طریق تماس تناسلی بدون رابطه جنسی منتقل شود، اما این شایع نیست. و ممکن است راه های دیگری برای آلوده شدن به HPVوجود داشته باشد که هنوز مشخص نیست.
· صندلی توالت
· در آغوش گرفتن یا گرفتن دست
· شنا در استخر یا جکوزی
· اشتراک غذا یا ظروف
انتقال از مادر به نوزاد در هنگام تولد نادر است، اما ممکن است اتفاق بیفتد. هنگامی که این اتفاق می افتد، می تواند باعث ایجاد زگیل (پاپیلوم) در لوله های تنفسی (نای و برونش) و ریه های نوزاد شود که به آن پاپیلوماتوز تنفسی می گویند. هر دوی این عفونت ها می توانند مشکلات مادام العمر ایجاد کنند.
بیماری HPV یک ویروس بسیار شایع است. برخی از پزشکان فکر می کنند که تقریباً به اندازه ویروس سرماخوردگی رایج است. مرکز کنترل بیماری ها (CDC) تخمین می زند که در حال حاضر حدود 80 میلیون نفر در ایالات متحده به HPVآلوده می شوند و حدود 14 میلیون نفر در ایالات متحده هر ساله به یک عفونت جدید HPVمبتلا می شوند.
اکثر مردان و زنانی که تا به حال تماس جنسی داشته اند حداقل یک نوع HPVتناسلی را در برخی از مراحل زندگی خود دریافت می کنند. حتی افرادی که در طول زندگی خود فقط با یک نفر رابطه جنسی داشته اند نیز می توانند به HPVمبتلا شوند.
در بیشتر افراد، بدن به خودی خود عفونت را پاک می کند. اما گاهی اوقات، عفونت از بین نمی رود. عفونت مزمن یا طولانی مدت، به ویژه زمانی که ناشی از برخی از انواع پرخطر HPV باشد، می تواند در طول زمان باعث سرطان شود.
آیا می توان از HPV پیشگیری کرد؟
ویروس HPV بسیار رایج است، بنابراین تنها راه برای جلوگیری از آلوده شدن ممکن است این باشد که به طور کامل از تماس نواحی بدن که ممکن است عفونی شوند (مانند دهان، مقعد و اندام تناسلی) با مناطق دیگر بدن خودداری کنید.
واکسن‌های HPV می‌توانند از عفونت با انواع HPV که احتمال ایجاد سرطان و زگیل تناسلی را دارند، جلوگیری کند، اگرچه واکسن‌ها زمانی که در سنین پایین‌تر (بین 9 تا 12 سالگی) تزریق می‌شوند، مؤثرتر هستند.
اگر از نظر جنسی فعال هستید، محدود کردن تعداد شرکای جنسی و اجتناب از فعالیت جنسی با افرادی که شرکای جنسی زیادی داشته اند می تواند به کاهش خطر ابتلا به HPV تناسلی کمک کند. اما باز هم، HPVبسیار شایع است، بنابراین داشتن تماس جنسی حتی با یک فرد دیگر می تواند شما را در معرض خطر قرار دهد.
کاندوم می تواند تا حدودی از عفونت HPVمحافظت کند، اما HPV ممکن است روی پوستی باشد که توسط کاندوم پوشانده نشده است.
و کاندوم باید هر بار از ابتدا تا انتها استفاده شود. ویروس می تواند در طی تماس مستقیم پوست به پوست قبل از پوشیدن کاندوم پخش شود و کاندوم مردانه از کل ناحیه تناسلی محافظت نمی کند، به خصوص برای زنان.
کاندوم زنانه بیشتر قسمت فرج را در زنان می پوشاند، اما برای توانایی آن در محافظت در برابر HPVبه دقت مورد مطالعه قرار نگرفته است. با این حال، کاندوم برای محافظت در برابر سایر عفونت‌هایی که از طریق فعالیت جنسی منتقل می‌شوند، بسیار مفید است.
معمولاً نمی‌توان تشخیص داد که چه کسی عفونت HPVمخاطی دارد، و HPV آنقدر شایع است که حتی استفاده از این اقدامات تضمین نمی‌کند که فرد مبتلا نمی‌شود، اما می‌توانند به کاهش خطر کمک کنند.
اکثر مردم هرگز نمی دانند که HPVدارند زیرا هیچ علامتی ندارند و بیشتر آنها به دلیل HPVدچار مشکلات سلامتی نمی شوند. در اکثر افراد، سیستم ایمنی بدن آنها به ویروس حمله می کند و عفونت HPV را معمولا در عرض 2 سال پاک می کند. این امر در مورد انواع پرخطر و کم خطر HPV صادق است. اما گاهی اوقات عفونت های HPV توسط بدن پاک نمی شود.
عفونت با نوع پرخطر HPV معمولاً هیچ علامتی ندارد. اما، این نوع HPV می‌تواند منجر به تغییرات سلولی شود که طی سال‌ها ممکن است به سرطان تبدیل شود.
عفونت با نوع کم خطر HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. زگیل تناسلی ممکن است در عرض چند هفته یا چند ماه پس از تماس با همسر مبتلا به HPV ظاهر شود. زگیل ها نیز ممکن است سال ها پس از قرار گرفتن در معرض ظاهر شوند، اما این اتفاق نادر است.
زگیل ها معمولاً شبیه برجستگی های کوچک یا گروهی از برجستگی ها در ناحیه تناسلی هستند. آنها می توانند کوچک یا بزرگ، برجسته یا مسطح یا به شکل گل کلم باشند.
اگر آنها درمان نشوند، زگیل تناسلی ممکن است از بین برود، ممکن است باقی بماند و تغییر نکند، یا ممکن است اندازه یا تعداد آنها افزایش یابد. اما، زگیل های ناشی از انواع کم خطر HPV به ندرت به سرطان تبدیل می شوند.
هیچ درمانی برای خود ویروس وجود ندارد. اما بیشتر عفونت های HPVتناسلی با کمک سیستم ایمنی فرد از بین می روند.
حتی اگر HPV خود را نمی توان درمان کرد، تغییرات سلولی ناشی از عفونت HPVمی تواند. به عنوان مثال، زگیل تناسلی قابل درمان است. تغییرات سلولی پیش سرطانی ناشی از HPV را می توان با آزمایش پاپ پیدا کرد و درمان کرد. و سرطان های سر و گردن، دهانه رحم، مقعد و تناسلی نیز قابل درمان هستند.
تفاوت بین تست HPV و تست پاپ چیست؟
تست HPV و تست پاپ به همین ترتیب انجام می شود. یک متخصص بهداشت از یک ابزار ویژه برای خراش دادن آرام دهانه رحم استفاده می کند تا سلول ها را برای آزمایش خارج کند.
آزمایش HPV آزمایش نوظهوری نیست و در گذشته هم از روش‌هایی برای تشخیص این بیماری استفاده می‌کردند. روش انجام آزمایش و نمونه‌گیری در زنان و مردان کمی متفاوت است.
بیماری HPV ویروسی است که می تواند باعث تغییرات سلولی دهانه رحم شود. تست HPV به دنبال عفونت دهانه رحم توسط انواع پرخطر HPV است که احتمال بیشتری برای ایجاد پیش سرطان و سرطان دهانه رحم دارند.
این آزمایش را می توان به تنهایی یا همزمان با آزمایش پاپ (به نام کوآزمایش) (با همان سواب یا سواب دوم) انجام داد تا خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را مشخص کند.
انجمن سرطان آمریکا آزمایش اولیه HPV* را به عنوان روش ترجیحی برای غربالگری سرطان دهانه رحم یا پیش سرطان در افراد 25 تا 65 ساله با دهانه رحم توصیه می کند. (*آزمایش HPV اولیه یک آزمایش HPVاست که به تنهایی برای غربالگری انجام می شود.سازمان غذا و داروی ایالات متحده آزمایش های خاصی را به عنوان آزمایش های اولیه HPVتایید کرده است.)
تست پاپ اسمیر برای یافتن تغییرات سلولی یا سلول های غیر طبیعی در دهانه رحم استفاده می شود. (این سلول‌های غیرطبیعی ممکن است پیش سرطانی یا سرطانی باشند، اما ممکن است چیزهای دیگری نیز باشند.) سلول‌های دهانه رحم به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند و به دقت بررسی می‌شوند تا ببینند آیا سلول‌ها طبیعی هستند یا تغییراتی قابل مشاهده است.
تست پاپ اسمیر شامل جمع آوری نمونه ی سلول ها از دهانه ی رحم است. دهانه ی رحم، قسمت انتهایی و باریک رحم است که در داخل واژن قرار دارد. پاپ اسمیر می تواند سلول های پیش سرطانی موجود در دهانه ی رحم را تشخیص دهد و به نوبه ی خود به خانم ها در پیشگیری از سرطان دهانه ی رحم کمک کند.
انجام و تفسیر نتیجه آزمایش پاپ اسمیر توسط دکتر زنان صورت می گیرد.
سرطان دهانه ی رحم اغلب توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود.
از آنجایی که آزمایش HPV اولیه ممکن است در همه جا گزینه ای نباشد، آزمایش همزمان هر 5 سال یا تست پاپ هر 3 سال یک بار گزینه های خوبی هستند زیرا همه آنها در یافتن سرطان و پیش سرطان خوب هستند.
اما تست HPV اولیه در پیشگیری از سرطان دهانه رحم بهتر از تست پاپ است که به تنهایی انجام می شود و آزمایش های غیرضروری بیشتری اضافه نمی کند، که می تواند با یک آزمایش همزمان اتفاق بیفتد. مهم ترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که به طور منظم غربالگری شوید، مهم نیست کدام آزمایش را انجام می دهید.
زگیل‌های تناسلی کم‌خطر می‌توانند باعث بروز موارد زیر شوند:
این زگیل‌ها معمولا باعث سرطان نمی‌شوند اما در صورت بی‌توجهی می‌توانند به نوع پرخطر تبدیل شده و عوارض جدی‌تری به همراه داشته باشند. این دسته از زگیل‌های تناسلی یا خود‌به‌خود محود شده یا پزشک با یک عمل سرپایی زگیل‌ها را می‌سوزاند.
اما زگیل‌های پرخطر باعث موارد زیر می‌شوند:
بهتر است بدانید عفونت‌های ناشی از زگیل‌های پرخطر می‌تواند ۱ تا ۲ سال و حتی بیشتر ادامه داشته باشد. این دقیقا عاملی است که باعث بروز سرطان‌های مختلف می‌شود.
زگیل‌های پرخطر HPV به‌خصوص در زنان بالای ۳۰ سال منجر به سرطان‌های پرخطر رحم و دهانه رحم می‌شود. به‌همین دلیل انجام زودهنگام آزمایش HPV قدم مهمی برای درمان است.
طی این آزمایش نوع ویروس هم مشخص می‌شود و پزشک می‌تواند بسته به شرایط شما بهترین روش درمان را پیشنهاد بدهد. زگیل تناسلی در زنان با عوارض بسیار شدیدتر و بیشتری همراه است اما در مردان اغلب خود به خود از بین رفته یا تنها به‌صورت عارضه خود را نشان می‌دهد.
همان‌طور که اشاره شد، بسیاری از انواع زگیل تناسلی بدون علائم هستند. در‌صورتی‌که اخیرا تماس محافظت‌نشده با فرد مبتلا به HPV داشته‌اید، به متخصص زنان و یا متخصص اورولوژی مراجعه کنید و نسبت به انجام تست HPV اقدام کنید.
انواع مختلفی از HPV وجود دارد. ممکن است یک نوع داشته باشید که از بین برود، اما می توانید نوع دیگری را دریافت کنید. ممکن است دوباره همان نوع را دریافت کنید، اما خطر این کم است.
عفونت HPV مستقیماً بر شانس باردار شدن تأثیر نمی گذارد.
اگر عفونت HPV منجر به تغییرات دهانه رحم شود که باید درمان شوند، درمان نباید بر شانس باردار شدن شما تأثیر بگذارد. اما اگر درمان‌ها و بیوپسی‌های زیادی داشته باشید، که می‌تواند با غربالگری‌های مکرر اتفاق بیفتد، خطر زایمان زودرس و نوزادان کم وزن می‌تواند افزایش یابد.
بیماری HPV به ندرت از مادر به جنین منتقل می شود. موارد نادری که این اتفاق افتاده است مربوط به انواع HPVنیست که می تواند باعث سرطان شود. چگونه به HPVمبتلا می شوید؟ انتقال HPV از مادر به جنین در دوران بارداری بیشتر است.
منابع : doctoreto.com - cancer.gov - womenshealth.gov
