تاریخچه بادی پازیتیویتی
موج اول: جنبش اصلاح لباس زنان در دور ه ویکتوریایی
اگر واژه بادی پازیتیویتی یا نگرش مثبت به بدن را احترام به بدن و پذیرش آن به همان صورت که هست تعبیر کنیم حرکت زنان در سال های 1850 تا 1890 در راستای تغییر پوشش و انتخاب لباس هایی که با فعالیت های روزمره همراستا تر باشند جز اولین حرکت بادی پازیتیویتی ثبت شده تاریخ به شمار می آید.
دوره ویکتوریا چه دوره ایست؟
دوره ویکتوریا یا دوره ی ملکه ویکتوریا که به آن بعضا دوره ویکتوریای هم گفته می شود، دوره اوج انقلاب صنعتی در بریتانیاو اوج امپراتوری بریتانیا بود.پس از ویلیام چهارم که خود جانشین جرج چهارم بود در سال 1837 ملکه ویکتوریا 18 ساله به تخت نشست و بدین ترتیب دوره 64 ساله سلطنت او در بریتانیا به عصر ویکتوریا شهرت یافت.
خصوصیات لباس های عصر ویکتوریایی
در این دوره زنان طبقات اجتماعی بالا رو به سمت دامن های لایه لایه برای پر ابهت شدن لباس های خودآوردند و بدین صورت هرچه لباس پرچین تر و پرحجم تر طبقه اجتماعی بالاتر، در ابتدا زنان از چندین لایه پارچه برای پف دار کردن دامنهایشان استفاده می کردند که این موضوع باعث میشد که بعضا وزن دامنهایشان به 9 تا 10 کیلوگرم برسد ولی با گذشت زمان و پیدایش دامن های کرنولین که از فنر،استیل و بعضا اسکلت حیوانات بزرگ درست شده بود این دامن ها جایگزین دامن های چند لایه شدند ولی همچنان برای زنان مشکلاتی از قبیل سخت شدن حرکت و انجام کارهای روزانه را به دنبال داشته و در خیلی از موقعیت ها برای آنان خطرات جانی ایجاد میکردند، مثلا در سالی که کلیسایی در شهر آتش گرفت زنان به خاطر گیر کردن دامن هایشان نتوانستد فرار کنند و در آتش سوختند، غیر از آن حوادث دیگری مثل گیر کردن دامنشان به کالسکه های در حال حرکت یا کنترل ناپذیر بودنشان در باد باعث ایجاد حوادث مکرر میشد.
علاوه بر دامن های دردسر ساز گن های بسیار تنگی نیزدر آن زمان رواج پیدا کرده بود که باید حتما به کمک فرد دیگری بسته میشد تا جایی که کمر به باریک ترین حد ممکن خود برسد. این گن ها نه تنها تنفس را برای بانوان بسار دشوار میکرد باعث تغییر حالت طبیعی میان تنه آنها نیز شده و به ستون فقرات فشار زیادی را وارد میکرد به طوری که گوارش را دچار اختلال کرده و کمر دردهای شدید ایجاد میکرد. این گن ها برای گرایش به اندام ساعت شنی که از استانداردهای زیبایی در آن زمان بود طراحی و مورد استفاده قرار میگرفت.
جنبش اصلاح لباس:
در خلال جنبش اول فمنیسم در سالهای 1850 تا 1890 ، با مطرح شدن حقوق زنان در راستای کار و تحصیل و حضور در اجتماع ، زنان طبقه متوسط شروع به نقد و تلاش برای تغییر سبک پوشش لباس های ویکتوریایی که لباس های سنگین و ناراحتی بودند وعملا فعالیت اجتماعی زنان را تحت تاثیر قرار میدادند، کردند. از اولین افرادی که برای این تغییر تلاش کرد خانم آملیا بلومر (1818-1894) سردبیر روزنامه فمنیستی لیلی در آمریکا و مدافع حقوق زنان بود که در اعتراض به این لباس ، شلوار پوشید و به محل کارخود رفت و اینکار او تشنج شدیدی در جامعه آن زمان میان مردان ایجاد کرد، آنها معتقد بودند نبود دامن های پف دار و پوشیدن شلوار باعث نقض حقوق مردان و بی هویتی جنسیتی میشود.
در ادامه، تلاش های خانم بلومر به لندن کشیده شد و با اعتراضات گسترده زنان به تغییر تدریجی فرم لباس ها انجامید.خواسته زنان در این جنبش، پنهان نکردن اندامشان زیر لایه های پرچین پارچه و احساس راحتی در لباس و شکستن قالب های تحمیلی زیبایی که منجر به برتری کمر باریک و اندام ساعت شنی شکل و پوشیدن گنهای تنگ و نفسگیر میشد بود.
در این جنبش زنان به دنبال پذیرش تمامی فرم های بدنی و انتخاب پوشش بر اساس میزان فعالیت روزانه بودند.آنها به استانداردهای زیبایی عصر خود که منجر به آسیب به بدن زنان میشد اعتراض کردند و در نهایت موفق شدند مانند مردان پوشش های راحت تری را انتخاب کنند. در نتیجه اولین حرکت گسترده بادی پازیتیویتی حرکت اصلاحی پوشش دوره ویکتوریایی محسوب میشود.
سین.واو
