جنبش پذیرش چاقی یا پذیرش اجتماعی چاقی Fat Acceptance
خیلی ها این جنبش را مقدمه یا موج دوم از جنبش بادی پازیتیویتی میدانند،در صورتی که این جنبش در جهاتی همسو و در جهاتی با جنبش بادی پازیتیویتی زاویه دارد.
در راستای اینکه این جنبش گامی برای احترام به بدن و اعتراض به نقد بدن های چاق و ارزشگذاری های بی اساس بر پایه ظاهر افراد است، میتوان آن را مقدمه یا بخشی از جنبش بادی پازیتیویتی دانست ولی چیزی که باید مد نظر قرار گرفته شود این است که این دو جنبش در حال حاضر به موازات همدیگر فعالیت داشته و طرفداران و مخالفان مختص به خود را دارند.
شروع جنبش پذیرش چاقیFat Acceptance:
این جنبش در خلال موج دوم جنبش فمنیسم در سال 1967 در اعتراض به تبعیضات موجود در جامعه بر علیه زنان چاق شکل گرفت. زنان چاق در آن زمان از جایگاه اجتماعی پایینی برخوردار بودند، کمترین آمار استخدام را داشتند، برای آنها لباسی در بازار طراحی نمیشد، در اماکن عمومی با رفتار های توهین آمیز روبه رو بوده و در هنر و سینما همیشه نماینده قشر ساده لوح، تنبل و بی ارزش بودند.
در پی این رفتارهای جمعی نامطلوب، بانوانی در سنترال پارک، واقع در نیویرک آمریکا برای رساندن صدای خود به مردم و رسانه ها گرد هم آمدند و با آتش زدن عکس مدل ها و بازیگران مشهور و منطبق با معیار زیبایی آن زمان مانند سوفیا لورن، خشم خود را نسبت به تفکر عمومی نشان دادند. این حرکت در راستای اصلاح شرم از چاقی و این باور عمومی که افراد چاق افرادی ناسالم، ناکارآمد و ساده لوح هستند، شکل گرفت.
درپی شکل گیری این جنبش و در راستای احقاق حقوق این افراد و رسمیت بخشیدن به این اعتراضات در سال 1969، سازمانی غیر انتفاعی با نام مختصر (National Association to Advance Fat Acceptance) - NAAFA به معنی " موسسه ملی پیشبرد پذیرش اجتماعی چاقی" تاسیس شد که هدف آن ارتقاء کیفیت سطح زندگی افراد با اضافه وزن بالا بود، آنها تلاش میکردند تا به تدریج با تغییر کلیشه ها، تبعیضات موجود علیه افراد چاق را در عرصه های عمومی،تحصیلی، کاری ،هنر، مد و فشن را از بین ببرند.
هسته مرکزی فعالیت این جنبش برای رساندن این پیام به جامعه بود که افراد چاق الزاما افراد ناسالمی نیستند و همیشه ارتباط مستقیمی بین چاقی و سلامت وجود ندارد وبرای سنجش سلامت باید فاکتورهایی مثل فشار و چربی خون، سلامت قلب و عروق و.. موردارزیابی قرار بگیرد نه شکل ظاهری بدن افراد!
آنها با شعار معروف health at any sizes یا سلامتی در هر سایز به این موضوع اشاره داشتند که افراد در هر سایز و اندامی میتوانند سالم یا ناسالم باشند ورژیم ها و روشهای رادیکال دستیابی به لاغری موجود میتوانند چه از نظر جسمی و چه ازنظر روحی ،بارها نسبت به چاقی ، خطر بزرگتری برای سلامتی افراد به شمار بیاید.
این جنبش تا به امروز ادامه داشته و از دل آن جنبش های دیگری مانند جنبش بادی پازیتیویتی ایجاد شدند ولی متاسفانه مانند خیلی از جنبش های معاصر دیگر،گروه های رادیکالی از این جنبش خط و مشی متفاوتی را برگزیدند که منجر به نقدهای اساسی به این جنبش و فعالان آن شد.
ادامه دارد
سین.واو
