نویسنده:مهندس سید ابوالفضل هاشمی
شهرداری تهران در دوران آقای قالیباف توجه ویژه ای به بانوان داشته است. شدت این توجه به اندازه ای بوده است که شهردار تهران در یکی از سخنرانی های انتخاباتی خویش که از تلویزیون رسمی کشور پخش شد با تحقیر آقایان، زنان را در انجام کارها موفق تر و بی حاشیه تر از مردان دانسته و برای کسب آرای زنان و جلب توجه جامعه به وی، وعده های ویژه ای به زنان در جامعه داد. البته آقای قالیباف پیشتر نیز در دیدار با فعالان زن از حقوق آنها حمایت کرده بود و سخنان جذابی برای آنها بیان کرده بود. لیکن ایشان حتی یک وعده و شعاری که برای ارتقای سطح علمی، تخصصی و فرهنگی مردان باشد بیان نداشته است. این در حالی است که جنسیت مرد آنقدر که طی سالهای پس از انقلاب اسلامی، دچار افول اجتماعی و شخصیتی شده در قرون متمادی تاریخ ایران هتک حرمت نشده است، که باعث گردیده آمارهای اعتیاد و مصرف دخانیات، افسردگی، بیکاری، کم درآمدی و حضور کمرنگ در دانشگاه ها و مشاغل حکومتی در آقایان بی سابقه باشد. این در حالی است که دختران جوان ایرانی از فرصت پیشرفت به مراتب بهتری نسبت به پسران برخوردارند و بدون دغدغه خدمت اجباری سربازی، تامین هزینه های زندگی و فشارهای خانوادگی و اجتماعی به اشتغال و پیشرفت در حوزه های گوناگون می پردازند و هزینه های مالی پیشرفت آنها را پدران، شوهران و اخیرا دولت به بهانه حمایت از دختران مجرد و زنان سرپرست خانوار می پردازند. این همه باعث شده که جنسیت مذکر در جامعه روز بروز دچار افول شخصیتی شود و نمونه عینی آن را می توان در نهادینه شدن ضد ارزش «زن سالاری» در جامعه بدانیم. به گونه ای که امروزه با گذاری در مترو و رسانه های طرفدار حقوق زنان مشاهده می کنیم که احترام به جنس زن به ارزش تبدیل شده ولی توقع احترام و تکریم متقابل از جنس مخالف و احترام به حقوق مردان به حرفی بدیع و جدید می ماند که از سوی منتقدین، مطالبه ای متحجرانه تلقی می شود و گویندگان چنین سخنی از سوی روشنفکران زن پرست «متحجر» و از سوی متدینین مقدس مآب «روشنفکر» نامیده می شوند. شاید شما نیز بارها مشاهده کرده باشید که در مترو و اتوبوس، بسیاری از آقایان، صندلی های خود را به خانم ها تقدیم می کنند ولی دیدن صحنه ای که در آن خانم ها، جای خود را به آقایان تقدیم کرده باشند عجیب و باورکردنی به نظر بیاید. مشاهده اینگونه صحنه ها در حالی است که رسانه های مدعی حقوق زنان و بسیاری از روزنامه ها و سایت های خبری و خبرگزاری ها، مرتب مشغول گفتن «مصادیق خشونت علیه زنان» هستند و بدون اشاره به مسائل و مشکلات مردان و با توجه افراطی به مسائل و مباحث زنان، بر عصبیت و نفرت مردان می افزایند و باعث شده بسیاری از پسران جوان دچار افسردگی گردند.
حکومتها قانون وضع می‌کنند و سپس تلاش می‌کنند که، با انواع و اقسام ساز و کارهایی که در اختیار دارند، آن قوانین را اجرایی کنند. دسته‌ای از قوانین عاقلانه و منطقی می‌باشند و مورد پذیرش اغلب آدمیان قرار می‌گیرند، و دسته‌ای دیگر قوانینی زورگویانه هستند که با عقل و منطق اکثر شهروندان یک جامعه همخوانی ندارند. قوانین نادرست و غیر عاقلانه را نباید اجرا کرد و شهروندان نیز، تا آنجا که در توانشان هست، نباید تن به اجرای چنین قوانینی بدهند. این نوع از قانونگریزی در بسیاری از کشورها و حتی آنهایی که دموکراتیک هستند و غالب قوانینشان مورد پسند مردم می‌باشند نیز اتفاق می‌افتد. هر آدمی قبل از اجرای هر قانونی، می بایست آن را با عقل و منطق و اخلاق و شعور خویش بسنجد و اگر آن را نادرست می یابد، نه تنها آن را اجرا نکند بلکه در تغییر و اصلاح آن نیز تلاش کند. پذیرش یک قانون غلط شاید تنها وقتی مورد قبول باشد که سر باز زدن از آن موجب مشکلات بسیار شود.(0)
شرکت متروی تهران در حالی از 7 واگن قطارهای خویش، یک و نیم واگن از جلو و یک و نیم واگن از عقب به بانوان اختصاص داده و به صورت حکاکی بر روی شیشه به طور پررنگ بر روی درب ورودی بخش های جدا شده نوشته است «ویژه بانوان - Women Only» که جمعیت آقایان در بسیاری از اوقات و علی الخصوص ساعات اوج ازدحام مسافرین از چهار واگن بیشتر می گردد و به پنج واگن می رسد و بسیاری از آقایان در قسمت اختصاص داده به بانوان می ایستند و می نشینند. تکرار مداوم این جمله که «یک و نیم واگن از هر طرف قطار به بانوان گرامی اختصاص دارد و ورود آقایان به این بخشها ممنوع می باشد» از بلندگوهای ایستگاه های مترو و گماشتن 4 مامور با لباس های سبز رنگ در دو سر هر دو جهت ایستگاه های مترو برای برخورد و درگیر شدن با آقایان، نشان از توجه ویژه مسئولین مترو و شهرداری تهران به این موضوع و نهادینه کردن این فرهنگ دارد.
هر روزه در تقاطع مرزی واگن های مختلط با واگن ویژه بانوان شاهد درگیری و مواجهه های زشت و زننده ای از ماموران مترو با مردانی هستیم که به دلیل کمبود جا و همراه بودن با همسرشان می خواهند در قسمت اختصاصی زنان بایستند. مامورانی که موظف شده اند حتی به بهای توقف مضاعف مترو در ایستگاه و هدر رفت ده ها ثانیه از هزاران نفری که از مترو استفاده می کنند با آقایان درگیر شوند و به ادب و شخصیت آنها توهین نمایند.
این در حالیست که زنان و دختران به گونه ای آزادانه می توانند در سراسر مترو تردد داشته باشند و هر جایی که علاقه مند بودند بنشینند و با فراخ بال بیشتری در آن تردد داشته باشند. ولی پسرانی که از قضای روزگار «مرد» شده اند باید به خاطر جنسیت مذکر خویش، دچار محدودیت باشند. آنها همواره در فشار ازدحام جمعیت آقایان زجرکش می شوند و از پشت حائل شیشه ای، زنان و دختران جوانی را می بینند که در فضایی باز و خلوت می نشینند و در آن حال حسرت می خورند که چرا مرد شده اند و چرا باید متحمل انواع فشارهای قانونی، فرهنگی و اجتماعی باشند و اعتراضی نیز نکنند.
شرکت متروی تهران باید به این نکات توجه داشته باشد که اگر به خاطر مسائل دینی تصمیم به این کار گرفته است موظف است برای زنان نیز محدودیت ایجاد نماید که به قسمت آقایان نیایند و حریم ها را رعایت کنند. در دین اسلام بارها بر مسئولیت های شرعی مرد و زن برای رعایت حریم عفاف و حیا تاکید شده است. به عنوان نمونه قرآن کریم نه تنها به مردان، بلکه به زنان نیز دستور می دهد که از نگاه به نامحرم پرهیز نمایند(1). حتی تاکیدات فراتری بر تکلیف دینی زنان مبنی بر رعایت حریم ها وجود دارد(2) که متاسفانه در هیاهوی رسانه ها مبنی بر حضور زنان در مسابقات ورزشی، کابینه و سکان های مدیریتی کشور گم شده است و کمتر رسانه ای وجود دارد که در برابر موج سواری خبری و رسانه ای فمینیست ها مقاومت کند و در برابر آنها موضع گیری نماید.
با مصاحبه هایی که با مسئولین ایستگاه های مترو در تهران داشته ایم متوجه شدیم که مسئولین مترو بر جنبه مدرن موضوع تاکید دارند. استدلال یکی از مسئولین مترو این بود که ژاپن که کشوری بی دین است نیز قسمتی از مترو را به بانوان اختصاص داده است. وی به ما گفت که همانطور که در جامعه، مردان حامی زنان هستند و زنان به خاطر ضعیف بودن و ناراحتی شان جهت حضور در واگن های عمومی، چند واگن به زنان اختصاص داده شده است. البته وی پاسخی برای درخواست ما مبنی بر اختصاص واگن هایی به آقایان و ممنوع کردن حضور زنان در آن به ما نداد. وی نگفت که چگونه زنها از اینکه در بسیاری از مشاغل مردانه و ادارات و بانک ها و اماکن مختلط حضور بیابند و کارهای مردانه را انجام دهند ناراحت نمی شوند ولی چرا برای حضور در واگن های عمومی ناراحت می شوند. وی نگفت که چرا زنانی که به قسمت آقایان می آیند چنین حسی ندارند. وی نگفت که چرا فقط در تصمیماتی که در جهت زن سالاریزه کردن جامعه کاربرد دارد از کشورهای دیگر الگو گرفته می شود و مثلا چرا از کشورهایی که واگن های مختلط دارند الگو گیری نمی شود یا چرا مدلی بومی منطبق با ارزش ها و چارچوب شرعی دین ما ابداع و اجرا نمی شود؟ وی نگفت که چرا از اینگونه تصمیمات برای آقایان گرفته نمی شود، گویا مردان انسان نیستند و فاقد احساسات هستند و نیاز به آرامش روحی روانی ندارند.
عدم ارتقای سطح دانش و فرهنگ مردان جامعه ایرانی به دلیل اهمال رسانه ها برای پیگیری حقوق و مطالبات آنها، باعث شده که به صرف حضور زنان در قسمت عمومی و نشستن وی کنار مردی دیگر، نگاه های خشن و تند شماری از مردان متعصب و سنتی متوجه کسانی باشد که کنار آن زن نشسته اند. حالا اگر خانم بخواهد پایش را به مرد کناری اش بزند، دستش را به پهلوی آقا بزند، صورتش را برگرداند و چهره پسر کنار خویش را ببیند دیگر مقصر نیست و این رفتارهای زشت و هوسبازی ها، جزء حقوق زنان تلقی می شود و مرد نباید در برابر هیچ یک از این رفتارها واکنش نشان دهد. یا نمونه بارز دیگر در حجاب بانوان است که رعایت آن جزء قوانین رسمی کشور است، حالا اگر زنی آرایش کرده در قسمت آقایان بنشیند این به عنوان حق او شناخته می شود، ولی اگر مردی او را نگاه کند به عنوان خشونت و رفتاری ناهنجار شناخته می شود. اگر آن مرد به خاطر زیبایی های ظاهری و بوی عطر و ادکلن آن زن، تمرکز فکری خود را از دست دهد و دچار عصبیت و فشار روحی شود، حقوق او به رسمیت شناخته نمی شود و وی موظف است برای آسایش بانوان، آنها را کنار خویش تحمل کند و هیچگونه اعتراضی نکند ومتحمل سختی و محنت گردد.
جامعه مدرن ما به جای آنکه به سمت عدالت یا برابری جنسیتی(که دو مقوله متفاوت هستند) حرکت کند، با تصمیمات فمینیسم زده مسئولان به سمت و سویی حرکت می کند که در آن هر قانونی که مورد دلخواه خانم ها نباشد برداشته می شود و وی از حقوق برابر با مردان برخوردار می گردد. اما اگر به خاطر جنسیت خویش حائز امتیاز و ویژگی و حقوقی بیشتر از آقایان شود، به عنوان حق عادلانه او شناخته می شود که جای هیچگونه بحث و انتقادی بر آن نیست. لیکن بسیار عجیب و حیرت انگیز است که چنین توجیهاتی برای مردان جامعه وجود ندارد و به لطف فمینیست های چادری فراکسیون زنان مجلس و کمیته زنان مجمع تشخیص مصلحت نظام و معاونت زنان نهاد ریاست جمهوری، مردان، روز بروز در حال از دست دادن سکان ها و حقوق سابق خویش هستند و زنان از آنها شتاب می گیرند و جای آنها را می گیرند.
نسل پدران ما در دوران مردسالاری پیشرفت کردند، صاحب زندگی شدند، ازدواج کردند و خانواده هایی با چند همسر و فرزند را سرپرستی می کردند، لیکن آنچه برای نسل فرزندان خویش به خاطر ارزش گذاری بیش از حد برای دختران و زنان شان به ارمغان آوردند زن سالاری بود. اینک ما هستیم و ارزش های زنانه، معیارهای زنانه، قوانین زنانه و زنانی که برای ما مرد شده اند و ما را به محاق برده اند.
رویکرد مسئولان مترو، آگاهانه یا غیرآگاهانه، نیز در همین سو است و دستاورد اجتماعی اینگونه تصمیمات و قوانین در بلند مدت، منجر به انزوا و گوشه گیری پسران و مردان نسل آینده جامعه خواهد شد. اینگونه تبعیض جنسیتی ها، زنان و دختران را «اجتماعی تر» می کند تا در عرصه های گوناگون جامعه با اعتماد به نفس بیشتری حاضر شوند و با غرور، تکبر و اعتماد به نفس بی نظیری که حاکمیت با چنین آداب و فرهنگ سازی هایی برای آنها به ارمغان آورده است، کرسی های مختلف را فتح نمایند. اینگونه تصمیمات باعث می شود جامعه ایرانی، طی چند نسل با سرنوشت جامعه سوئد دچار شود که جمعیت آن روز بروز کمتر می شود، همچنس بازی و زندگی با همجنس به رفتاری منطقی تبدیل شود، تجرد و خودکشی و دین زدگی و انحراف اخلاقی در آن فوران کند و تفکرات انحرافی و الحادی در آن رشد نماید.
نگاهی به نحوه برخورد زنان با مردانی که به بخش زنان در مترو می آیند و آنجا می نشینند و شدت تنفر آنها از جنس مخالف شان در مواجهه های خشک و زننده ای که مکررا در مترو مشاهده می کنیم مشهود است. نمونه دیگر آن را می توان در روند رو به رشد خشونت ها و درگیری های خانوادگی زوج های جوان و نرخ بالای طلاق، که 90 درصد آنها از سوی دختران به دادگاه ها درخواست می شود، شیوع زندگی مجردی، بی میلی پسران به ازدواج با دختران و افزایش روزافزون خیانت، همسرکشی و شوهرکشی مشاهده کرد. این دستاورد رویکردهای مرد ستیزانه حاکمیت و تجلیل و تعظیم بیش از اندازه زنان است که باعث شده مردان، ترسو شوند و خلقیات زنانه پیدا کنند و زنان جسور گردند و خلقیات مردانه کسب نمایند. به قول یکی از پژوهشگران ایرانی، با روند پیش رو با مردان بی خایه(زنان) و زنان خایه دار(مردان) مواجه می شویم(3) که باعث شیوع و گسترش میل به همجنس، نفرت از جنس مخالف و در نهایت رواج و شیوع همجنس بازی می شود. مدلی که در کشورهای غربی کارایی خود را به اثبات رسانده و موثر واقع شده و اینک فراماسونرهای ایرانی و مسئولین ناآگاه مشغول پیاده سازی و اجرای آن هستند.
سخن طولانی شد. همه ی این مباحث به این خاطر بود که بر اهمیت تکریم مردان در جامعه تاکید کنیم و خطرات جهت گیری کشور در باج دادن بی حد و حصر به زنان را مطلع گردیم و فراموش نکنیم که احترام زنان به مردان واجب تر از احترام مردان به زنان است(4). و اگر چنین نظری مورد پسند شما نمی باشد بر احترام متقابل توصیه می کنیم؛ چیزی که گمشده امروز جامعه ماست.
منابع:
(0) - http://www.pooyadavoodi.com/blog/1390/06/13/legitimacy-is-not-always-good/
(1) http://www.rahebehesht.org/info/item.asp?ID=2532
(2) http://www.bashgah.net/fa/content/show/79853
(3) negar.charchoob.com/?p=1098
لینک های مرتبط:
- قصه سازی شبکه ایران از یک اتفاق خیالی برای متاثر کردن افکار خوانندگان و محدود کردن آزادی مردان
http://inn.ir/NSite/FullStory/News/?Serv=0&Id=112148&Rate=0
- حضور پلیس زن در واگن های مترو، گامی دیگر برای امنیتی کردن سرویس های عمومی
http://www.jahannews.com/vdcfecd0.w6dycagiiw.html
- مترو و واگن اختصاصی برای زنان
http://www.jamnews.ir/detail/News/188967
- تبیان: واگن های زنانه دیگر ...
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=216016
- فیلم: برخورد تحقیر آمیز زنان پلیس هند با مردانی که به قسمت زنان مترو رفته اند
http://www.aparat.com/v/Sv8mN
