یک نمونه از این زمانی است که شما سعی می‌کنید بلند شوید و تصاویر روی پرده نمایش را با دست بگیرید، در این شرایط چه چیزی به دست میاورید؟ ازآنجایی‌که تصاویری که فکر می‌کنید حقیقی هستند اصلاً وجود ندارند، چیزی که به دستتان می‌آید فقط پرده نمایش است و نه تصاویر.
هر چیزی که می‌بینید، هر چیزی که ظاهر می‌شود فقط تصاویرند یا چیزی که به آن پندار ساختگی میگویند و تنها حقیقت در مورد این تصاویر، آگاهی است. تمام این چیزها تصاویری کیهانی بر روی پرده نمایش آگاهی هستند و تمامش همین است. تو، من، این صندلی‌ها، آن نیمکت، آسمان، ماه و کائنات فقط تصاویر و ظواهر و توهمات بصری هستند.
حقیقت این است که تو آگاهی هستی، اما به خاطر مایا یعنی همان توهم بزرگ نمی‌توانی خودت را ببینی بنابراین باور می‌کنی که تو بدن هستی و فاعلی.
مجدداً آن شبیه فیلم و پرده نمایش است. فریفته فیلم می‌شوید و شروع به حس کردن فیلم می‌کنید. شما فراموش کرده‌اید که یک پرده نمایش وجود دارد و حقیقت همین پرده نمایش است درنتیجه مبهوت فیلم می‌شوید. و بعد با من درباره فیلم حرف می‌زنید. (تمام حرف‌های شما فقط درباره محتوای فیلم است. م)
اما نمی‌توانید به من چیزی درباره پرده نمایش بگویید. تنها زمانی به یاد پرده نمایش میفتید که فیلم تمام شده، البته حتی آن موقع هم توجهی به آن نمی‌کنید، بلکه بلند می‌شوید و به خانه می‌روید.
اما به یاد داشتن باشید که اگر پرده نمایشی نبود فیلمی هم در کار نبود. به‌این‌ترتیب اگر آگاهی نبود تصاویری هم در کار نبودند. آگاهی حقیقی است، تصاویر کاذب‌اند. تصاویر می‌آیند و می‌روند آن‌ها دائماً و به‌طور مداوم در تغییرند. اما آگاهی همیشه یکسان باقی می‌ماند. آگاهی مانند خلأ است، مانند فضای خالی است و تو همان آگاهی هستی.«هستم آنکه هستم» به همین معناست. من آگاهی مطلقم.
بنابراین شما میگویید: «خب پس من چطور می‌توانم همه این چیزها را حس کنم؟ چطور بیماری را حس می‌کنم؟ آسیب را حس می‌کنم؟ مشکلاتم را حس می‌کنم؟» دلیل اینکه شما این چیزها را حس می‌کنید به خاطر هم هویت شدگی اشتباه است. شما با پرده نمایش هم هویت نیستید بلکه با تصاویر هم هویت شده‌اید. و تا زمانی که معتقدید مانند فیلم یک تصویر هستید رنج خواهید کشید.
بنابراین راز این ماجرا در رهایی و سکوت ذهن نهفته است. رازش هم هویت شدن با آگاهی است و نه با تصویری که تخیلی دروغین نامیده می‌شود؛ اما بااین‌حال ممکن است شما بگویید:
«مگر من همنوعانم را درحالی‌که عذاب می‌کشند نمی‌بینم؟ جنگی در عراق شروع شده. همه نوع رفتار غیرانسانی در اطرافم اتفاق میفتد. آیا همه این‌ها دروغین و ساختگی هستند؟»
تا زمانی که شما به آن‌ها اعتقاد داشته باشید آن‌ها برای شما واقعی هستند؛ بنابراین من به شما نمی‌گویم این دروغ است زیرا شما به آن اعتقاد دارید.
#رابرت آدامز
کانال تلگرام تفحص خویش
THE SCREEN
An example of this is when you try to get up and grab the images on the screen what will you get. You’ll be grabbing the screen, for the images do not exist the way you believe them to be real.
And so it is with us. Everything you see, everything that appears are images, or what is called false imagination and the only truth about these images is consciousness. These are all cosmic images on the screen of consciousness, and that's everything. You and I, the chairs, the couch, the sky, the moon, the universe are simply images, appearances, optical illusions.
The truth is that you are consciousness, but you can't see yourself because of the maya, the grand illusion. So you believe that you are the body and you are the doer.
Again it's like the movie and the screen. You get wrapped up in the movie and you start to feel the movie. You have forgotten there is a screen and the screen is the reality, but you're all wrapped up in the movie. And you can tell me everything about the movie.
But you can't tell me anything about the screen. The only time you remember there's a screen is when the movie is over and even then you do not pay any attention to it because you get up and go home.
But remember, if it weren't for the screen there would be no movie. So if it weren't for consciousness, there would be no images. Consciousness is real, the images are false. The images come and go, change continuously, constantly. But consciousness remains the same all the time. Consciousness is like emptiness, like empty space and you are that. I-am that I-am, that is the meaning of this. I am absolute awareness.
So you say, "Well how come I feel all these other things? How can I feel disease? How can I feel hurt? How can I feel my problems?" The reason you feel these things is because of a wrong identification. You're not identifying with the screen, you're identifying with the images. And as long as you believe that you're an image like the movie, you're going to suffer accordingly.
The secret is, therefore, to let go, and quiet your mind. Identifying with consciousness and not with the image which is called false imagination. But you may say to me, "Will I see my fellow man suffering? There's a war to break out in Iraq. All kinds of man's inhumanity to man is happening all around me. Is that false?" As long as you believe in it, then it's real to you. Therefore I will not tell you it's false because you believe in it.
#Robert Adams, Collected Works, Ts 12
