نارسایی قلب، که به آن نارسایی احتقانی قلب نیز گفته می‌شود، نباید بدون درمان رها شود؛ زیرا نارسایی احتقانی قلب، یک وضعیت جدی تلقی می‌شود که در آن قلب نمی‌تواند؛ خون کافی را به سمت اندام‌های بدن روانه کند.
البته معنای نارسایی قلبی، به معنای از کار افتادن آن نیست. بلکه به این معنا است، که توانایی این ماهیچه برای انقباض کاهش پیدا کرده، و نمی‌تواند به خوبی وظیفه خود را انجام دهد. درمان نارسایی قلبی، باعث می‌شود تا خون غنی از اکسیژن، با سرعت بیشتری به سایر اندام‌های بدن برسد.
روش‌هایی که برای بهبود نارسایی قلبی به کار می‌روند، شامل دارودرمانی، اصلاح سبک زندگی و انواع روش‌های جراحی هستند. تمامی این درمان‌ها، باید تحت نظر یک پزشک متخصص قلب و عروق انجام گیرند. در غیر این صورت، ممکن است درمان قطعی نارسایی قلبی صورت نگیرد.
زندگی با نارسایی قلبی درمان نشده، مشکلات زیادی برای بیمار در پی دارد؛ بنابراین هر فرد باید به دنبال درمان نارسایی قلبی خود باشد؛ زیرا بدن این افراد همواره در تلاش است، تا با روش‌های مختلف، اکسیژن ناکافی خود را جبران کند. در ادامه، به هر یک از این روش‌ها و عوارض جانبی آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
یکی از راه‌های جبرانی، که قلب برای بهبود سطح اکسیژن خون به کار می‌برد؛ تپش سریع‌تر است. این کار کمک می‌کند، تا پس از انقباض، مدت زمان کمتری برای پر شدن مجدد آن لازم باشد. با این حال، با گذشت زمان و در مدت زمان طولانی، گردش خون در بدن کمتر است. اضافه کاری قلب، نه تنها به درمان نارسایی قلب کمک نمی‌کند، بلکه باعث تپش قلب نیز می‌شود، که به نوبه خود مشکلاتی را در بر دارد.
اقدام دیگر قلب، برای جبران کم شدن حجم خون در گردش، این است که قلب کمی بزرگ می‌شود. با این کار، جای بیشتری برای جمع آوری خون دارد. در چنین مواردی، ریه ها از مایع پر شده و تنگی نفس ایجاد می‌گردد، که خطرات خود را خواهد داشت. هنگامی که انتقال خون اکسیژن‌دار به کلیه‌ها کاهش یابد، حجم بیشتری از آب و سدیم، در آن‌ها محبوس می‌شود. بنابراین در طولانی مدت، نارسایی‌های کلیوی بروز می‌کنند.
پیش از آنکه از روش‌های درمان نارسایی قلبی استفاده کنید، باید حتما نوع نارسایی و شدت آن تعیین گردد. پزشک متخصص قلب و عروق، باید با بررسی آزمایش‌های متعدد، درباره نوع و شدت بیماری نظر دهد. در ادامه این مقاله، کلیه مراحلی را که باید، برای تعیین و تشخیص نارسایی قلبی طی شوند، بیان می‌کنیم.
پیش از هر چیز و در اولین جلسه مراجعه بیمار به پزشک متخصص، سابقه پزشکی فرد و خانواده وی بررسی می‌شود. سپس، پزشک تعداد ضربان‌های قلب و فشار خون را، اندازه گرفته و معاینات فیزیکی خود را کامل می‌کند. این مرحله اول بررسی موضوع است.
الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب، به پزشک کمک می‌کند تا فعالیت الکتریکی قلب را، بررسی کند. نوار قلب، سرعت تپش‌ها و وجود حملات قلبی را مشخص می‌کند. پزشک با بررسی الکتروکاردیوگرام، متوجه می‌شود که آیا پیش از این حمله قلبی داشته‌اید یا خیر. این مساله در انتخاب روش درمان نارسایی قلبی تاثیرگذار خواهد بود.
پپتید ناتریورتیک نوع B که به اختصار BNP نامیده می‌شود، نوعی هورمون است که می‌تواند در بروز نارسایی قلبی موثر باشد. انجام آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح این هورمون، کمک می‌کند تا شدت و پیش آگهی نارسایی قلبی تشخیص داده شود.
بررسی اندازه ماهیچه قلب و وضعیت آن، نسبت به ریه‌ها مهم است. بنابراین، پزشک قبل از برنامه‌ریزی برای درمان نارسایی قلبی، باید این مساله را بررسی کند. تصویر اشعه ایکس از قفسه سینه بیمار، به این کار کمک خواهد کرد. در این تصویر، اندازه ماهیچه قلب و آسیب‌هایی که به ریه وارد شده‌اند، قابل تشخیص خواهند بود.
اکو قلب عبارت است از گرفتن تصویر سونوگرافی از قلب. این نوع آزمایش، با آنچه تحت عنوان «سونوگرافی داپلر» شناخته می‌شود، متفاوت است. در سونوگرافی داپلر تلاش بر این است، تا تصویر جریان خون به قلب و ریه‌ها ثبت شود.
هولتر، دستگاه کوچک و قابل حملی است که بیمار، برای یک یا دو روز به همراه دارد. در هولتر مانیتورینگ، تمامی فعالیت‌های قلب شامل ضربان‌ها و حملات، ثبت می‌گردند. اطلاعات جمع آوری شده به پزشک کمک می‌کنند، تا تصمیم‌گیری بهتری برای درمان نارسایی قلبی داشته باشد.
یکی دیگر از روش های بررسی و معاینه قلب بیمار، به منظور تشخیص نارسایی قلبی، انجام تست ورزش است. ممکن است پزشک از شما بخواهد، که روی تردمیل راه بروید یا با دوچرخه ثابت رکاب بزنید. پزشک با این کار متوجه می‌شود، که قلب شما در هنگام انجام فعالیت‌های شدید، چگونه عمل می‌کند.
روش‌های متعددی برای درمان نارسایی قلبی به کار می‌روند؛ البته این نکته را یادآوری می‌کنیم که نارسایی قلبی، درمان قطعی ندارد. روش‌های درمانی کمک می‌کنند تا علائم بیماری، کمتر شده و روند پیشرفت آن کندتر گردد. برنامه درمان نارسایی قلبی برای هر بیمار، منحصر به فرد بوده و بر اساس نوع نارسایی قلبی، شرایط زمینه‌ای و شدت بیماری تنظیم می‌گردد. در ادامه به روش‌های درمانی، که برای بهبود نارسایی قلبی به کار می‌روند، می‌پردازیم.
یکی از اصلی‌ترین روش‌هایی که برای کنترل و درمان نارسایی قلبی به کار می‌رود، دارو درمانی است. مصرف داروهای زیر برای درمان نارسایی قلبی و کاهش عوارض آن مفید خواهد بود:
یکی از مهم‌ترین مراحل درمانی برای بهبود نارسایی قلبی، تغییر سبک زندگی است. شما باید مصرف نمک خود را به حداقل برسانید؛ زیرا نمک زیاد، احتباس مایعات در بدن و ریه را افزایش می‌دهد. همچنین، نوشیدنی‌های کافئین‌دار باید حذف یا کمینه شوند. در غیر این صورت، بی‌نظمی ضربان قلب تشدید می‌گردد. حذف نوشیدنی‌های الکلی و سیگار را در اولویت خود قرار دهید.
گاهی اوقات و در مواردی که علائم نارسایی قلبی، شدید بوده و نتوان از طریق دارو درمانی، آن را کنترل نمود؛ انجام جراحی قلب توصیه می‌شود. در ادامه، روش‌های جراحی برای درمان نارسایی احتقانی قلب را معرفی می‌کنیم:
فردی که دچار نارسایی قلبی می‌شود، احساس ترس و ناامنی می‌کند. این مساله طبیعی است و نباید خود را سرزنش کنید. برای کنترل شرایط و برگشتن به زندگی عادی، تنها کافیست درمان نارسایی قلبی را آغاز نمایید. همچنین، تا حد امکان با پزشک خود در تماس باشید و احساسات خود را، با وی در میان بگذارید. هر فعالیتی را که با موفقیت پشت سر می‌گذارید، ارزشمند بدانید و از خودتان سپاسگزار باشید.
برنامه درمانی خود را به خوبی پیگیری کنید. از شرایط سلامت جسمانی خود آگاه شوید؛ برای مثال، سعی کنید هر روز وزن خود را اندازه‌گیری نمایید؛ زیرا ارتباط چاقی و بیماری های قلبی انکارناپذیر است؛ بنابراین کنترل وزن به بهبود نارسایی قلبی کمک خواهد کرد. در ساعاتی از روز استراحت کنید و از انجام فعالیت‌های شدید بدنی، بپرهیزید. البته کمی پیاده‌روی و ورزش سبک، برای افزایش نشاط و پیشگیری از چاقی لازم است.
منبع: «دکتر علیرضا قویدل | doctorghavidel»
